Όταν η Τερέζα Μέι θα εισέλθει στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 22 Ιουνίου για τις κυβερνητικές εξαγγελίες, δεν θα εισέρχεται σε βουλή αντιπροσώπων, αλλά στην αρένα ενός σύγχρονου πολιτικού Κολοσσαίου.

Δεν υπάρχουν ούτε λιοντάρια ούτε αντίπαλοι. Η μάχη έχει άλλωστε  προ πολλού κριθεί και η Μέι απλά περιμένει το σήμα από τις κερκίδες για το αν θα επιβιώσει μέχρι τις πρόωρες εκλογές (κατά πάσα πιθανότητα σε μερικούς μήνες) ή αν θα τερματίσει επί τόπου την πλήρως αποτυχημένη ηγεσία της.

Σε αυτήν τη φάση των κρίσιμων πολιτικών εξελίξεων στην Γηραιά Αλβιόνα όμως, όποιος κοιτάζει την αρένα χάνει τις καταιγιστικές εξελίξεις στα παρασκήνια των κερκίδων που θα κρίνουν και την συνέχεια.

Στους Εργατικούς τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο Τζέρεμι Κόρμπιν δεν βγήκε νικητής απλά από τις εκλογές της Μέι αλλά εξελίχτηκε σε κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο.

Οι Βρετανοί σαν να νοστάλγησαν την πολιτική από έντιμους ανθρώπους  της καθημερινότητας που βρίσκονταν πάντα όχι κοντά στον κόσμο αλλά μέσα σε αυτόν, μέρος του. Οι νέοι τον ακολουθούν, οι τριαντάρηδες και οι σαραντάρηδες στηρίζουν τον ίδιο και το σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα του.

Με τους Εργατικούς σε  εκλογική ετοιμότητα, ο Κόρμπιν δηλώνει ευθαρσώς ότι “τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα, μπορώ κάλλιστα να γίνω Πρωθυπουργός.”. Οι δημοσκοπήσεις μετεκλογικά του έδιναν προβάδισμα πέντε και έξι μονάδων από τους Τόρηδες…

Το πρώτο μεγάλο λάκτισμα στην Μέι θα επιχειρηθεί  στις 22 Ιουνίου με την κατάθεση τροποποίησης στον Λόγο της Βασίλισσας, δηλαδή στις κυβερνητικές εξαγγελίες της Μέι. Αν το κόψε-ράψε του μανιφέστο που θα παρουσιάσει τελικώς η Μέι δεν υπερψηφιστεί από τους βουλευτές των κομμάτων, η Πρωθυπουργός  παραιτείται και ο Κόρμπιν θα προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση.

Δεν θα ναι ο Κόρμπιν όμως εκείνος που θα αποφασίσει αν η Μέι θα ζήσει ή θα πεθάνει στην αρένα της Βουλής. Η απόφαση αυτή ανήκει στους ίδιους τους Συντηρητικούς.

Χωρίς αντίπαλο ο Κόρμπιν

Εδώ τα  πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα. Υπάρχει ξεκάθαρα συμφωνία ότι η Μέι έχει τελειώσει και κάθεται μέχρι να φύγει. Η ίδια άλλωστε πέταξε λεύκη πετσέτα στην “Επιτροπή του 1922” των βουλευτών των πίσω εδράνων, όπου ανοιχτά τους είπε “θα υπηρετήσω όσο εσείς το θελήσετε”.

Η άνευ όρων παράδοση της Mέι στους βουλευτές που δεν συμμετέχουν καν στα της κυβέρνησης ξεκαθάριζε ότι η Πρωθυπουργός παραιτήθηκε από την συνέχεια αλλά και από το σκληρό λεγόμενο Μπρέξιτ.

Οποιοσδήποτε πλέον, είτε από τα πίσω βουλευτικά έδρανα είτε από τις πιο ενεργές πτέρυγες του κόμματος αλλά και μέσα στο ίδιο το Υπουργικό,  μπορεί να αμφισβητήσει το μανιφέστο και το Μπρέξιτ της Μέι, παίζοντας πάνω στην μειοψηφική θέση των Συντηρητικών στη Βουλή, στον Κόρμπιν που  καραδοκεί και στην αδύναμη συμμαχία που επιχειρεί η Μέι με τους  σκοταδιστές από Β. Ιρλανδία, το Ενωτικό DUP.

Το πρόβλημα για τους Τόρις δεν είναι πλέον τόσο το Μπρέξιτ. Άμεσο πρόβλημα είναι η εκπροσώπηση του κόμματος στα μάτια της κοινωνίας. Η Τερέζα Μέι χαντάκωσε με αποτυχημένη πολιτική σπέκουλα το κόμμα της, έχασε την αυτοδυναμία -άρα ανίκανη πολιτικά.

Ακόμα χειρότερα δε, απέτυχε στην διαχείριση της κρίσης του “Γκρένφελ Τάουερ”, της πυρκαγιάς σε εργατική πολυκατοικία όπου τουλάχιστον 50 άνθρωποι κάηκαν σαν τα ποντίκια επειδή χρησιμοποιήθηκε απαγορευμένο εύφλεκτο εξωτερικό μονωτικό υλικό.

Δυστυχώς δεν είναι το γεγονός ότι επί χρόνια ο αρμόδιος υπουργός για θέματα Στέγασης των Συντηρητικών δεν ακολουθούσε τις υποδείξεις των ειδικών για τα μέτρα ασφαλείας. Ούτε βέβαια το γεγονός ότι η Μέι είχε την έμπνευση να τον διορίσει -καθώς δεν επανεξελέγη- Προσωπάρχη της.

Δεν ήταν καν το γεγονός ότι η ίδια η Βασίλισσα Ελισάβετ βγήκε …απ’ τα αριστερά της Μέι όταν συναντήθηκε η ίδια με επιζώντες της τραγωδίας και έπειτα αναγκάστηκε και η Μέι να τους προσκαλέσει στην Ντάουνιγκ Στριτ.

Όχι φυσικά. Δεν λειτούργει  έτσι η κομματική στρατηγική της Εξουσίας. Το πρόβλημα για το Κόμμα είναι ότι αυτή η Πρωθυπουργός με όλες τις  παραπάνω γκάφες, απειλεί να φέρει τους Τόρις στις πρόωρες εκλογές σε δυσμενέστερη θέση από ό,τι τους έφερε με το μανιφέστο που υπόσχονταν να πάρει τα σπίτια των συνταξιούχων!

Και αυτό βέβαια κόντρα σε έναν Κόρμπιν που δεν φαίνεται να έχει φτάσει στο “πικ” της εκλογικής δυναμικής του. Κόντρα σε έναν Κόρμπιν που πριν την Μέι και την Βασίλισσα πήγε να δει και να νοιαστεί για τους επιζώντες της τραγωδίας του Γκρένφελ. Κόντρα σε έναν Κόρμπιν που όχι απλά ξέρει να διαδηλώνει προεκλογικά αλλά και να συγκεντρώνει πλήθη. Κόντρα σε έναν Κόρμπιν που ενώ η οργή του κόσμου για το Γκρένφελ δεν καταλάγιαζε, εκείνος καλούσε τον κόσμο να κάνει καταλήψεις στα ακριβά και κενά διαμερίσματα του Κένζικτον και  να περιθάλψει έπειτα τους τραυματίες και τους άστεγους επιζώντες.

Τα επισημαίνουμε όλα αυτά όχι γιατί είναι άγνωστα αλλά γιατί υποδηλώνουν το μέγεθος του προβλήματος για την επιλογή αντικαταστάτη της Μέι από τους Συντηρητικούς.

Πολύ απλά οι Τόρις ΔΕΝ έχουν τέτοιον αυθεντικό πολιτικό,  τέτοιο άλογο να τρέξει στην κούρσα των πρόωρων εκλογών.

Όσο όμως τις περιμένουν, και για τους λόγους που αναφέραμε, θα τις έχουν χάσει πολύ νωρίτερα. Η Μέι πρέπει να φύγει χτες…

Ελλείψει σοβαρού αντίπαλου δέους και αντίστροφης μέτρησης μέχρι την πτώση της Μέι, αρχίζουν οι υπολογισμοί.

Τα μαθηματικά της Εξουσίας

Η ευρωσκεπτικιστική πτέρυγα έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα. Έχοντας χάσει την διαπραγματευτική ισχύ της η Μέι -πρωτίστως εντός του κόμματος- δεν μπορεί να αξιώνει σκληρό Μπρέξιτ. Επομένως τους είναι πλέον άχρηστη.

Η πτέρυγα αυτή που έχει ήδη “φάει” τον πρώην Πρωθυπουργό Κάμερον μετράει  τις έδρες συνολικά υπέρ χαλαρού Μπρέξιτ και βλέπει ότι αυτό παίρνει προβάδισμα με διακομματική πλέον πλειοψηφία υπέρ συναινετικού διαζυγίου με την ΕΕ.

Προτεραιότητα λοιπόν για τους ευρωσκεπτικιστές είναι να αναδειχτεί υποψήφιος που θα μπορέσει να κρατήσει τις κόκκινες γραμμές του σκληρού Μπρέξιτ ή  έστω τις ακραίες θέσεις της πτέρυγας αυτής εντός των Συντηρητικών στο μέλλον. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν πρέπει να αφεθεί η Μέι  στο τιμόνι των διαπραγματεύσεων του Μπρέξιτ.

Η πιο φιλοευρωπαϊκή πτέρυγα των Τόρηδων μπορεί να βλέπει ότι παίρνει ευκολότερα ηπιότερο Μπρέξιτ -καθώς αν δεν το αποδεχτεί η Μέι θα καταψηφιστεί στις προγραμματικές- αλλά επίσης βλέπει ότι με αυτήν την Πρωθυπουργό κάθε μέρα που περνά είναι μέρα ανυπολόγιστης φθοράς για το κόμμα.

Εδώ λοιπόν τέμνονται τα συμφέροντα ευρωσκεπτικιστών, κεντρώων του κόμματος, ακόμα και φιλοευρωπαϊστών. Η Μέι πρέπει να φύγει άμεσα για κρατηθεί το κόμμα όρθιο. Αν δεν χαθεί η κυβέρνηση, οι Συντηρητικοί έχουν να ελπίζουν σε ανάδειξη άλλου(ης) Αρχηγού που θα βγάλει ακόμα και την διετία των διαπραγματεύσεων του Μπρέξιτ, ενώ θα προλάβουν και την αλλαγή ορίων των εκλογικών περιφερειών που εκτιμάται πως ευνοεί το Συντηρητικό κόμμα.

Δυο δεξιές εφημερίδες “της Κυβερνήσεως”, οι Τάιμς του Λονδίνου και ο Τέλεγκραφ, αποκάλυπταν την Κυριακή το έτοιμο σχέδιο ανατροπής της Μέι που θα εκδηλώνονταν δια της μεθόδου του υποψήφιου διεκδικητή “λαγού”, εάν γίνονταν φανερό ότι η Μέι δεν θα εξασφάλιζε με βεβαιότητα την ψήφο εμπιστοσύνης μετά τις  προγραμματικές εξαγγελίες στις 22 Ιουνίου.

Άλλες διαρροές από τα ίδια φύλλα ήθελαν την Μέι να μετρά διορία δέκα  ημερών για να αποδείξει ότι θα διασφαλίσει την ψήφο εμπιστοσύνης.

Οι δέκα ημέρες καταλήγουν φυσικά στις ψηφοφορίες της 28ης και 29ης Ιουνίου, μετά την διαβούλευση στη Βουλή των προγραμματικών εξαγγελιών της Κυβέρνησης.

Αυτές είναι οι ημερομηνίες “λήξης” της Πρωθυπουργού Μέι σύμφωνα με το ίδιο της το κόμμα που σαφώς βέβαια θα προτιμούσε να τελειώνει και νωρίτερα ακόμα.

Και προς αυτήν την κατεύθυνση οι ευρωσκεπτικιστές έθεταν κόκκινη γραμμή για την Μέι να μην τολμήσει να παρεκκλίνει στο Μπρέξιτ από την αποχώρηση του Ην. Βασιλείου από την Κοινή Αγορά, από την απόρριψη της δικαιοδοσίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και από την αποχώρηση της Βρετανίας από την Τελωνειακή Ένωση.

Πράγματα που γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν θα μπορέσει να τηρήσει…

Πηγή: stokokkino.gr