Είναι γνωστό ότι από την εποχή που υφίσταται κοινοβουλευτισμός στην Ελλάδα, η χώρα διαθέτει ένα πολιτικό προσωπικό, το οποίο περιορίζει εαυτό στη διαχείριση ρουσφετιών, ατομικών ή συλλογικών.
 

Ads

Στο «Ζητείται Ψεύτης» του Δημήτρη Ψαθά, το 1961, η Μάρθα Καραγιάννη, ως ντιζέζ νυχτερινού κέντρου, ζητούσε από το βουλευτή Φερέκη να παρέμβει για την αποφυλάκιση του συζύγου της και το σωματείο εφαπλωματοποιών με ενθουσιασμό τον ευχαριστούσε για όσα είχε προσφέρει στο συμπαθή κλάδο και για τα οποία ο ίδιος ο αξιοσέβαστος βουλευτής Φερέκης είχε πλήρη άγνοια.
 
Η καρικατούρα που χρησιμοποίησε ο Ψαθάς, για να περιγράψει το πολιτικό προσωπικό της χώρας, δεν μεταβλήθηκε. Οι ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις, που διοίκησαν την χώρα τα τελευταία 40 χρόνια, ενίσχυσαν αυτό το ρόλο του βουλευτή, ως μεσολαβητή ανάμεσα στα “αιτήματα” της κοινωνίας και την εξουσία, και όσοι είχαν την ευκαιρία να τον παίξουν, σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκαν.
 
«Εγώ δεν κάνω ρουσφέτια», έλεγε πρώην στρατηγός, που είχε εκλεγεί για τρεις θητείες στη βουλή, για να διευκρινίσει: «παρεμβαίνω για την αποκατάσταση της αδικίας».
 
Η έλευση της τρόικας και η υποχρέωση του ελληνικού κυβερνητικού προσωπικού «να κάθεται στα 4», όπως διευκρίνισε ο πρωθυπουργός σε έναν υφυπουργό του, περιόρισε ακόμη περισσότερο τα ομαδικά και συλλογικά ρουσφέτια. Ρυθμίσεις τύπου ΑΣΕΠ ή κατάργησης της δυνατότητας να σβήνονται κλήσεις της τροχαίας είχαν ήδη περιορίσει το χαρακτήρα του «λάφυρου» που επιφύλασσαν για το κράτος, τα στελέχη των κυβερνητικών κομμάτων.
 
Το ερώτημα που τίθεται πλέον, σήμερα που η κυβέρνηση εκτελεί εντολές και δεν είναι βέβαιο ότι διοικεί, είναι «τι κάνει ένας βουλευτής;».
 
Η προφανής απάντηση είναι τίποτε για το οποίο η γνώμη του να έχει σημασία.

• Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο βουλευτής Αηδόνης αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ και ο βουλευτής Σκανδαλίδης σκέφτεται να επαναπροσχωρήσει. Η κοινωνία αδιαφορεί και για το λόγο της αποχώρησης και το λόγο της προσχώρησης, όχι γιατί δεν έχει τη δυνατότητα να τους μάθει, αλλά γιατί δεν έχει λόγο να ενδιαφερθεί να τους μάθει.
• Η κυβέρνηση είναι υπέρ των εξορύξεων, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Στυλιανίδη, ο οποίος όμως είναι κατά των εξορύξεων στο νομό Ροδόπης, όπου εκλέγεται.
• Η Χρυσή Αυγή διαθέτει τη μόνη οικογένεια βουλευτών.
• Ο Τέρενς Κουίκ φροντίζει η επιτομή της ομιλίας του στη Βουλή να είναι μία λέξη και μάλιστα γραμμένη σε χαρτί: «ΟΧΙ»
• Όπως είχε διευκρινίσει ο βουλευτής Ταμήλος, οι βουλευτές δεν είναι περιβαλλοντολόγοι, ώστε να ασχολούνται με θέματα προστασίας των υδροβιοτόπων και χωρίς αποζημίωση μάλιστα…
• Την εφαρμογή των ρυθμίσεων του μνημονίου εξασφαλίζει με τη ψήφο του ένα κόμμα, που δεν τις υπερψήφισε, αλλά είχε στις τάξεις του βουλευτές, οι οποίοι θα τις υπερψήφιζαν, αν δεν εξασφαλιζόταν πλειοψηφία.
• Και στον ίδιο παραλογισμό, το ίδιο κόμμα, η ΔΗΜΑΡ δεν υπερψήφισε στη βουλή ούτε την επικύρωση των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, οι οποίες εφαρμόζονται ήδη από την κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχει.
• Το ΚΚΕ ζητά να μη γίνονται απολύσεις, αλλά το ίδιο κλείνει επιχειρήσεις και απολύει προσωπικό.

Πρακτικά, η δύναμη του παραδείγματος που εκπέμπει αυτός ο κοινοβουλευτισμός είναι εξαιρετικά αρνητική με αποτέλεσμα να προωθεί την ακύρωση του. Και όσο στην κοινωνία εδραιώνεται η πεποίθηση ότι το πολιτικό σύστημα εξυπηρετεί μονάχα τη μακροήμερευση αυτών που το υπηρετούν, τόσο θα απομακρύνεται κάθε δυνατότητα διορθωτικών κινήσεων και θα επισπεύδονται λύσεις δια της βίας.
Χρειαζόμαστε επειγόντως νέους κανόνες πολιτικής ηθικής και δεοντολογίας.
 
Σήμερα όμως λείπει το πολιτικό υποκείμενο, που θα τους προτείνει, και αυτό θα είναι προφανώς αντισυστημικό. Στη βουλή σήμερα δεν υπάρχουν αντισυστημικές δυνάμεις.
 
Αυτό το νέο πολιτικό υποκείμενο θα ενισχύει και θα ενισχύεται από τη δύναμη του παραδείγματος με βάση την οποία θα απευθύνεται και θα προσπαθεί να επηρεάσει την κοινωνία!
 
*Ο Χρήστος Μάτης είναι δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης- Επικεφαλής της παράταξης ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ- Οικολογία στην Πράξη