Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο δεν ήταν απλώς ένα επικοινωνιακό κατασκεύασμα, που εκμεταλλεύτηκε αβελτηρίες νεαρών κυβερνητών. Το «συγχωρεμένο» διέθετε βαθιές κοινωνικές ρίζες! Εξέφραζε τον γνωστό βαλκάνιο Αρπαχτισμό (arpachtism). Πολιτικό πρόγραμμα των πλείστων κυβερνήσεων από την εποχή του Εμφυλίου μέχρι την Μεταπολίτευση, ήταν η «αρπαχτή».

Η προπολεμική αστική τάξη δεν ήταν τόσο ξεφτίλα αλλά στην κρίσιμη δεκαετία του 40 εμπλουτίστηκε με νέα τζάκια μαυραγοριτών και δοσιλόγων, που αργότερα μεγαλούργησαν με τις πλάτες των Αμερικάνων. Αυτή η εκδοχή που κυριάρχησε, ήταν αυτή που αναζήτησε επιμόνως την ρεβάνς για την Μεταπολίτευση, ιδιαιτέρως μετά τον θάνατο του Ανδρέα, την γελοιοποίηση του ΠΑΣΟΚ και τις δολιχοδρομίες του ΣΥΡΙΖΑ.

Με την Αριστερά πάντως απειλήθηκαν τα ιερά και τα όσια, οπότε συνοδοιπόροι δεν νοούντο πλέον. Στον Καμμένο, στον Φιλιππάκη, στον Παπαγγελόπουλο, στον Παυλόπουλο το μήνυμα υπήρξε σαφές: «Πας μη ων μεθ’ ημών, καθ’ ημών». Τα πολιτικά στρατόπεδα διατάχθηκαν με κλειστά μάτια, στα απόνερα μιας ακόμη χαμένης εφόδου προς τον Ουρανό.

Έτσι, το 2019 η συγκατοίκηση στο υπουργικό συμβούλιο του τέως γραμματέα της ΚΝΕ και του τέως γραμματέα της νεολαίας του Παπαδόπουλου (ν. ΕΠΕΝ) βιώθηκε ως εθνική συμφιλίωση που πραγματώθηκε υπό την ηγεμονία της δοσιλογικής πτέρυγας του κατεστημένου και διακήρυξε ομοθύμως: ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

Ένα φαινόμενο κατ’ εξοχήν αντιδραστικό (αντίδραση στα όσα προηγήθηκαν) δεν θα μπορούσε να διαθέτει υψηλές ποιοτικές προδιαγραφες ωστόσο αυτή την φορά το διαθέσιμο προσωπικό ήταν εντελώς από τα πανέρια. Η απάντηση σε αυτό υπήρξε απλή: Ύπερθεν όλων, ο Φρειδερίκος της Χαλέπας!

Μη κοιτάτε δηλαδή τον υπουργικό αχταρμά, μην κοιτάτε την αμφιλεγόμενη πολιτική καταγωγή, μην κοιτάτε την υπόγεια πολυετή διαδρομή των κύκλων Μητσοτάκη/Σημίτη. Μέσα από όλα αυτά και με εμβρυουλκό το δημοψήφισμα του 2015, εγεννήθη παρ’ ημίν ηγέτης. Μορφωμένος, με προφορά, fitted και managerial, ένα ανώτερο πνεύμα χωρίς παραταξιακές προκαταλήψεις. Κάτι σαν ΓΑΠ της άλλης πλευράς…

Παρά τα ταπεινά υλικά και παρά την υποψία για ταπεινά κίνητρα (Μητσοτάκης Α.Ε.), ο μύθος επέμενε ότι ανέτειλε μια πεφωτισμένη δεσποτεία! Ότι ακριβώς χρειαζόταν η άγουρη δημοκρατία μας. Ο πεφωτισμένος δεσπότης θα συνδύαζε το πνεύμα και την ισχύ. Ως νέος Φρειδερίκος επρόκειτο να μας οδηγήσει από την Χαλέπα στο Σαν Σουσί!

Η ΟΜΑΔΑΡΑ …

Το Μητσοτακέικο, εικοσιπέντε χρόνια εκτός, είχε απομείνει με κάτι δευτεράντζες. Το παραδοσιακό προσωπικό της δεξιάς, αντιμετωπίστηκε εχθρικά, ως περιορισμένης ευθύνης και προοπτικής. Πολλοί εξ αυτών ήταν εξάλλου πειθήνιοι όμηροι ποινικών εκκρεμοτήτων. Μεταγραφές λοιπόν. Ό,τι «παλτό» πωλείται, εξαγοράζεται με συνοπτικές διαδικασίες…

Οι προβολείς δεν εστίασαν ποτέ στην τριάδα των λαοτίνων που ανέλαβαν κρίσιμους τομείς (το κράτος, την αγορά και την υγεία) κι ακόμη λιγότερο σε μασκαρεμένους ακροδεξιούς όπως η Κεραμέως.

Η έμφαση δόθηκε σε πρόσωπα μάλλον διακοσμητικά τα οποία ανέλαβαν υπουργεία σχετικώς ανώδυνα, όπως ο Γιατρομανωλάκης των ΛΟΑΤΚΙ κι η Συρεγγέλα του metoo, ο Πιερρακάκης της ηλεκτρονικής Predator διακυβέρνησης μαζί με τον chef Λιβάνιο, η Μενδώνη του λιγνάδειου Πολιτισμού κά. Αντιθέτως, όπου τα αποφόρια του εκσυγχρονισμού δοκιμάστηκαν στα σκληρά, είχαν κακή τύχη (πχ Χαρδαλιάς, Χρυσοχοίδης).

Με αυτό το άλλοθι πήρε ο πεφωτισμένος την σκυτάλη του «εκσυγχρονισμού», αφού την είχε ξελασπώσει από τις μνημονιώδεις λάσπες του Σαμαροβενιζελισμού, η πρώτη φορά Αριστερά. Μάλιστα η διήγηση προς ιθαγενείς ότι θα γίνουν ανυπερθέτως Ευρωπαίοι, έσπασε ταμεία στη νέα παραλλαγή της ότι τώρα που ντεμέκ είχαν γίνει Ευρωπαίοι … θα έμεναν κι Ευρωπαίοι!

Με την δημιουργία παντοδύναμου Οίκου του πεφωτισμένου Δεσπότη και με τον Λιγνάδη να παίζει τον Βολταίρο του Φρειδερίκου, δεν είναι περίεργο που δυσκολεύεται η παράταξη στην αναζήτηση διάδοχης λύσης.

ΔΡΥΟΣ ΠΕΣΟΥΣΗΣ

Κι ενώ είχε αντέξει ο Φρειδερίκος τόσα και τόσα επί τριετία, ήρθαν να του κλείσουν το σπίτι κάτι χαζοεταιρείες σαν την Google. Από την ημέρα που «κελάηδησαν» πως το Predator μόλυνε την ελληνική γη, τον πήρε και τον σήκωσε κι ακόμη … ίπταται.

Οι ξένοι τον δίνουν, οι επιχειρηματίες επωάζουν επειγόντως τριμερή, οι Καραμανλικοί σιωπούν και όταν μένουν μεταξύ τους, τρίβουν τα χέρια. Οι Πασόκοι κι άλλοι νοβαρτιώδεις δεν του λένε πια ούτε καλημέρα.

Τα ταλαίπωρα εκσυγχρονιστικά αποφόρια, όταν παίρνουν τον λόγο, ακούγονται πια χειρότερα κι από τον Άδωνη! Διαβάστε για παράδειγμα τις δηλώσεις Θεοδωρικάκου για την τραγωδία του Έβρου …

Πάμε για άλλα, που λένε και στην πρέφα!

Υ.Γ.: Ο Μπρεχτ όμως που δεν ήξερε από πρέφα έλεγε: «η σκύλα που τον γέννησε είναι πάλι σε οίστρο». Το σύστημα που ανέδειξε τον ψευδο-Φρειδερίκο χαίρει άκρας υγείας. Κι ακόμη κι αν ο Τσίπρας είναι προ των πυλών, πάντα μας προειδοποιεί ο Κηλαηδόνης: «Είναι που σου την έχουνε στημένη όταν βγεις!»