Οι εξελίξεις στη ΔΗΜΑΡ έχουν βαθύτερα αίτια από τα προβαλλόμενα ή καλυπτόμενα.

Ads

1. Η κόπωση της Ανανεωτικής Αριστεράς 

Η Ανανεωτική Αριστερά είχε νόημα όταν επί υπαρκτού Σοσιαλισμού και σκληρών Κομμουνιστικών Κομμάτων  αναζητείτο ένα άλλο παράδειγμα σκέψης, ανάλυσης και δράσης. Άρα χρειάζεται ιδεολογική ανανέωση της Ανανεωτικής Αριστεράς.

2. Η συναλλασσόμενη Αριστερά των συνεργασιών

Ads

Πολλές φορές στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής ή και της διακυβέρνησης η Ανανεωτική Αριστερά έπαιξε το ρόλο του «καλοπροαίρετου πρόθυμου» πηγαίνοντας κόντρα στο λαϊκό αίσθημα και εξ αντικειμένου βοηθώντας τον ταξικό εχθρό. Άρα χρειάζεται έντονος δημόσιος απολογισμός και ιστορική λογοδοσία.

3. Η ΔΗΜΑΡ ως όχημα νέων ιδεών αλλά παλαιών πρακτικών

Ουδείς μπορεί να απορρίψει τα κείμενα και τα ντοκουμέντα που κατέθεσε η ΔΗΜΑΡ στα τέσσερα χρόνια του βίου της και στα δύο χρόνια της κοινοβουλευτικής της παρουσίας. Αν όμως κάποιος εξέταζε σε βάθος τις εξαγγελίες και τις συνέκρινε με τις πρακτικές θα έβλεπε μεγάλες διαφορές (κυβερνητισμού, διανομής εξουσίας 4-2-1, φυτώριων «κηπουρών», συνενοχής σε νομοσχέδια καταστροφής, αοριστολογιών και συγκάλυψης ευθυνών, αδράνειας και φόβου κλπ).

Άρα χρειάζεται ειλικρινής αυτοκριτική όλων όσων έπραξαν ούτως ή ανέχτηκαν τέτοια φαινόμενα.

4. Η σημερινή φυγόκεντρος κρίση της ΔΗΜΑΡ

Διακρίνω 3+1 κατηγορίες «διαφυγών»:

1) Βουλευτές – μέλη που δεν αντέχουν την (αθώα;) θολή στρατηγική και τη χαοτική πολιτική τακτική της ηγετικής ομάδας και του ίδιου του Φώτη Κουβέλη. Οι δίκοποι και δίβουλοι χρησμοί προσβάλλουν την αξιοπρέπεια όλων μας.

2) Βουλευτές – μέλη που εκτιμούν ότι ο ιστορικός (;) ρόλος της ΔΗΜΑΡ έχει τελειώσει και καλόβουλα πιστεύουν ότι η λύση δεν είναι άλλη από μια Μεγάλη Κεντροαριστερά. Ουτοπικό αλλά σεβαστό.

3) Βουλευτές – μέλη που λειτουργούν ως επαγγελματίες και κοιτάνε προς την κατεύθυνση που τους συμφέρει. Σ’ αυτήν την κατηγοριοποίηση πρέπει να προσθέσουμε και τους βουλευτές – μέλη – που έχουν για δικούς τους λόγους – ρίξει άγκυρα στην Αγίου Κωνσταντίνου και περιμένουν το θαύμα ή το θύμα.

Η επόμενη μέρα για τη ΔΗΜΑΡ – όπως αντικειμενικά προκύπτει κι όχι όπως φαντασιώνεται κάθε μωροφιλόδοξος ή αφελής – θα κινηθεί στους εξής άξονες:

  • Πλήρης ανανέωση της ηγετικής ομάδας (οριστικό τέλος των σκουριασμένων «κολλημένων και κολλητών»).
  • Πλήρης απο-κηπουροποίηση (οριστικό τέλος σε βδέλλες που ρουφάνε το ιδεολογικοπολιτικό αίμα της ΔΗΜΑΡ).
  • Πλήρης αλλαγή της ομάδας των εμφανιζόμενων στα ΜΜΕ (οριστικό τέλος στην ξύλινη γλώσσα, τον αυτάρεσκο μονοχνωτισμό, το ναρκισσευόμενο τίποτα).
  • Πλήρης έλεγχος της οικονομικής κατάστασης του κόμματος (οριστικό τέλος στις κάθε είδους υπερβολικές και άχρηστες δαπάνες και απολογισμός χρήσεων).
  • Πλήρης ενημέρωση για τους κάθε είδους  «διορισθέντες» από το 2012 μέχρι σήμερα (ανακληθέντες, παραιτηθέντες ή παραμένοντες) (οριστικό τέλος με το επαίσχυντο 4-2-1και τα μυστικά βολέματα ημετέρων).
  • Πλήρης ενημέρωση όλων των μελών για τα πεπραγμένα (Ιουνίου ’12 – Ιουνίου ’13) των κυβερνητικών στελεχών (οριστικό τέλος στην ανεύθυνη υπευθυνότητα της συγκυβερνώσας (;) αριστεράς).
  • Πλήρης ελευθερία (με βάση το καταστατικό) στη διαμόρφωση τάσεων και επαναφορά όλων των απομακρυσθέντων ή παραιτηθέντων συντρόφων (οριστικό τέλος στη «δημοκρατική αυτοκρατορία του ενός» και στις δημοκρατικοφανείς διαδικασίες διαγραφών και προγραφών).

Ο επόμενος Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ (αν δεν είναι υποψήφιος ο Φώτης Κουβέλης) πρέπει να εκλεγεί από το σύνολο των μελών του κόμματος γιατί μόνον έτσι θα δοθεί το μήνυμα και το σύνθημα της επανεκκίνησης ενός κόμματος – αστερισμού κι όχι συνέχισης ενός κόμματος ατελούς φωτισμού.

Η επόμενη μέρα ή θάναι εντελώς διαφορετική ή δεν θα ξημερώσει.
 
Υ.Γ: Οι διακηρύξεις περί ενότητας κλπ. έχουν ενδιαφέρον αν δεν είναι υποκριτικές, δίκοπες και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να έχει προηγηθεί λογοδοσία και κάθαρση.
 
* Ο Καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι βουλευτής ΔΗΜΑΡ