Η κρίση στη Μέση Ανατολή και ο γενικευμένος πόλεμος προκαλεί ενίσχυση του εθνικισμού στην Ευρώπη. Αυτό είναι πρόδηλο. Ο λόγος που ο εθνικισμός επιστρέφει δεν είναι όμως μόνον αυτός’ η αναδίπλωση στο εθνικό πλαίσιο επιταχύνεται και από την αποτυχία της ευρωζώνης σε όλα τα επίπεδα.

Υπάρχει δηλαδή ένας συνδυασμός παραγόντων. Πρώτον, η συνεχιζόμενη στασιμότητα στην ευρωζώνη, καθώς και η κρίση στις ασιατικές αγορές που πιέζουν τη ζήτηση, μεταφέρουν έντονες πιέσεις στα κέρδη και κατ’ επέκταση πιέζουν τους μισθούς, αυξάνουν την ανεργία και ενισχύουν τις φυγόκεντρες τάσεις μέσα στην ευρωζώνη. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες είναι λογικό να αναδεικνύονται οι διαφορετικές εθνικές στρατηγικές καθώς τα συμφέροντα γίνονται όλο και πιο αλληλοσυγκρουόμενα. Η Γαλλία θέλει ελάφρυνση στους στόχους, ούτως ώστε να μπορέσει να ενισχύσει τις δημόσιες δαπάνες της και να μην εφαρμόσει τυφλά το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα που δεν της ταιριάζει και καταστρέφει την παραδοσιακή της μεσαία τάξη, ενώ η Γερμανία αντιθέτως, που έχει ωφεληθεί απ’ αυτό και κυρίως από τους χαμηλούς μισθούς, ζητάει πιστή τήρηση των συμφωνηθέντων.

Δίπλα τους στοιχίζονται και οι υπόλοιποι. Ο Νότος με τη Γαλλία, ο Βορράς με τη Γερμανία, με την ΕΚΤ να τρέχει και να μην φτάνει και να ανακαλύπτει πως η περίφημη ποσοτική χαλάρωση είναι ανεπαρκές εργαλείο για την αντιμετώπιση του μέγιστου προβλήματος που είναι η συρρίκνωση των αγορών. Και κάπως έτσι η  νομισματική ένωση αρχίζει να τρίζει, καθώς προϋπόθεσή της είναι η πολιτική ομογενοποίηση. Πράγμα που δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Μέσα σ’ αυτό το σκεπτικιστικό κλίμα ήρθαν και οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Διότι, πολύ απλά, τα δυτικά συμφέροντα είχαν συμφέρον από την ανατροπή των εθνικιστικών καθεστώτων του τρίτου κόσμου, έτσι ώστε να διεισδύουν ευκολότερα στις αγορές αυτές και επιπλέον να τις ελέγχουν πολιτικά με δικές τους κυβερνήσεις. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε. Πλήρης καταστροφή της οικονομίας των χωρών αυτών και πόλεμος μέχρις εσχάτων. Το ισλάμ που άλλοτε ήταν ο σύμμαχος των δυτικών, τώρα γίνεται αστάθμητος παράγων, διότι είναι μια παραδοσιακή κοινωνία και σαν τέτοια δεν είναι συμβατή με την δυτική κουλτούρα των ανοιχτών οριζόντων, των δικαιωμάτων και της ανεκτικότητας. Προϋπόθεση της νέας εποχής του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου όμως είναι η κατάργηση όλων των παραδοσιακών εθνικών μορφών συνείδησης και το άνοιγμα της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα- έτσι ώστε η κίνηση του χρήματος να μην εμποδίζεται από παραδοσιακές μορφές συνείδησης που είναι πάντα προκαπιταλιστικές.

Η τεράστια λοιπόν μεταναστευτική ροή δίνει τη χαριστική βολή στο παραπαίον ευρωπαϊκό οικοδόμημα, καθώς ενισχύει τις εθνικιστικές τάσεις, την επιστροφή στο εθνικό πλαίσιο, πολιτισμικά και πολιτικά και φυσικά την επιστροφή των συνόρων. Πού περισσότερο που οι μετανάστες είναι μουσουλμάνοι και μεταφέρουν μια κουλτούρα εντελώς ξένη με τον δυτικό πολιτισμό.

Τι πρόκειται να συμβεί; Ενίσχυση των εθνικών κομμάτων. Εάν αυτή η ενίσχυση φτάσει μέχρι και την προεδρική νίκη της Μαρίν Λεπέν, τότε η ΕΕ θα αποτελεί παρλελθόν.