Το δίλημμα είναι σαφές: είτε η κυβέρνηση θα συμφωνήσει με τους ενωμένους πλέον και ανελέητους δανειστές και θα συνεχίσει – κατευθείαν στο γκρεμό – ή θα στρίψει διά του αρραβώνος, με δημοψήφισμα ή εκλογές.

Ο μελλοντικός Ντράγκι

Ο γκρεμός είναι βέβαιος, διότι καμία βοήθεια από τον Ντράγκι δεν πρόκειται να έχει άμεσες επιπτώσεις στην οικονομία. Το χρήμα του το λογιστικό μπορεί να δώσει κάποιες ανάσες στις τράπεζες, πλην όμως τα αποτελέσματα μιας τέτοιας εξέλιξης είναι μακροπρόθεσμα, δεν αφορούν το υφεσιακό 2016 ούτε το επίσης σίγουρα υφεσιακό 2017.

Η κυβέρνηση – εάν συμφωνήσει με τα μέτρα που της προτείνουν και εάν τα περάσει από τη Βουλή, πράγμα αμφίβολο, διότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τους 53 που την απειλούν με πτώση ούτε τους πρώην πασόκους που δεν ελέγχονται – θα κληθεί να αντιμετωπίσει άλλα 2 χρόνια ύφεσης, αφού τα ίδια τα μέτρα που θα ληφθούν θα μειώσουν τη ζήτηση και θα μειώσουν τις επενδύσεις. Δηλαδή θα αυξήσουν την ανεργία. Φως δεν υπάρχει από πουθενά.

Οι ξαπλωμένοι βουλευτές

Στην εικόνα αυτή προστίθεται το μεταναστευτικό, που αρχίζει να κοστίζει πολύ στην κυβέρνηση, προστίθενται οι περίεργοι ξαπλωμένοι μέσα στη Βουλή και εντελώς ασύδοτοι λεκτικά βουλευτές και υπουργοί της, οι οποίοι εξανεμίζουν και τα τελευταία περιθώρια ανοχής και προστίθεται επίσης το διαρκές πλέον προβάδισμα της ΝΔ, μέσα σε συνθήκες αναξιοκρατίας που αναβλύζουν από παντού.

Θα αντέξει αυτή η κυβέρνηση άλλα 2 χρόνια μ’ αυτές τις συνθήκες, ενώ στο μεταξύ θα έχουν μειωθεί τα εισοδήματα και θα έχουν αυξηθεί οι φόροι; Όχι. Και αν αντέξει κοινοβουλευτικά, στο εκλογικό σώμα θα έχει εξαερωθεί.

Επομένως, στο σημείο που βρισκόμαστε, η κυβέρνηση δεν έχει πολλές επιλογές: είτε θα υπογράψει, αφήνοντας τον Κυριάκο να περιμένει με την άνεσή του, είτε θα στρίψει απότομα, με δημοψήφισμα ή εκλογές.

Εκλογές ή δημοψήφισμα;

Το δημοψήφισμα μεταφέρει την ευθύνη των νέων μέτρων στο εκλογικό σώμα, δίνει μια ανάσα, αλλά μικρή. Τα μέτρα θα ψηφιστούν. Οπότε, ό,τι και να έχει ψηφίσει ο λαός, η κυβέρνηση θα τα φορτωθεί πολιτικά, εκ των πραγμάτων. Εάν πάλι το δημοψήφισμα ξαναβγάλει όχι, τότε η κυβέρνηση θα κληθεί να τετραγωνίσει εκ νέου τον κύκλο, με ακόμη χειρότερα αποτελέσματα.

Άρα, μένουν μόνον οι εκλογές, καθώς οι σκέψεις για οικουμενική είναι ανεφάρμοστες, εφόσον και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ θα εισπράξει το πολιτικό κόστος των μέτρων, η ΚΟ του θα τα ψηφίσει και αφού εισπράξει το κόστος δεν θα έχει και το όφελος: η ΝΔ θα είναι κυβέρνηση εν αναμονή.

Και γιατί να είναι εν αναμονή και να μην κληθεί άμεσα να κόψει μισθούς και συντάξεις, να αυξήσει επίσης φόρους και να απολύσει ταυτόχρονα δημοσίους υπαλλήλους; Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα.

Το ερώτημα αυτό λένε πως απασχολεί έντονα τον Αλέξη Τσίπρα.