Πρέπει να είναι σε τραγική θέση μερικές εταιρείες δημοσκοπήσεων. Ή σε βαθιά εξάρτηση απο την εξουσία. Αλλιώς δεν εξηγείται πως βγάζουν αποτελέσματα που προκαλούν έκπληξη και χαμόγελα ακόμα και σε στελέχη της ΝΔ και (λιγότερο) του ΠΑΣΟΚ, στα κόμματα της επαγγελματικής εξουσίας δηλαδή.                                                         

Είναι σαν τον δύσμορφο (όχι απλώς άσχημο) που κυκλοφορεί στο πάρτι και κάποιος σε βαθιά αμηχανία λέει «μα είναι με μια έννοια γοητευτικός…» και ο δύσμορφος που τυχαία το ακούει περνώντας, κοιτάει δίπλα του διερωτώμενος «για μένα το λέει;» Ή σαν το άλλο ρηθέν, ευγενές πλην αμήχανο που αναφερόμενο σε ημιτέρας εμφάνισης λέει «…όμως έχει τύπο» και ο κυνικός δεν διστάζει να απαντήσει «ναι, τον τύπο του τέρατος».                                                                               

Τι να λένε άραγε οι δημοσκόποι πέραν των χαμόγελων ντροπής που μισοκρύβουν μιλώντας με φίλους, όταν τους ρωτούν «καλά ρε παιδί μου πως σου βγαίνει να είναι πρώτη η ΝΔ και να διασώζεται το ΠΑΣΟΚ»; Εδώ που τα λέμε το ΠΑΣΟΚ έστω και μέσω «Ελιάς» δεν σώζεται, τόσο που ο Ευ.Βενιζέλος αποφάσισε να ψιλοσπείρει πανικό (κι όπου πιάσει…) στους εναπομείναντες νοικοκυραίους ότι αν δεν πάει καλά η «Ελιά» θα απειληθεί η κυβερνητική σταθερότητα, άρα και η χώρα. Αλλλά τι να σου κάνει η εταιρεία, άμα δεν σε επιλέγει κανείς απο τους ερωτώμενους, πως να σε βγάλει στο 10% π.χ.; Στο 4-5% σε «σηκώνει» και πολύ είναι.

Τι να πουν και οι δημοσκόποι όταν τους ρωτούν; Μάλλον αρθρώνουν διάφορα ημιακατάληπτα διανθισμένα με μαθηματικούς όρους περί μεθόδων που διεξάγεται η κάθε μέτρηση, δηλώνοντας εν μέρει και οι ίδιοι -δεν θα μπορούν να κάνουν αλλιώς- την έκπληξή τους για την αντοχή των παραδοσιακών αστικών κομμάτων εξουσίας παρά την κρίση. Συγχρόνως, μια μικροανάλυση για τον ισχυρό βαθμό δεσίματος κοινωνικών ομάδων με τα κόμματα εξουσίας και πως η διαστρωμάτωση προσδιορίζει το αποτέλεσμα μέσω μιας ισχυρής ιστορικότητας (καλό ε;) πιθανώς συνοδεύει την μισοέκπληξη που δηλώνουν ότι νιώθουν, έτσι για να γίνεται πιό αποδεκτή η απάντηση.                                                                                                                   

Στοίχημα, ότι την ίδια ώρα (επειδή είναι έξυπνοι άνθρωποι, έμπειροι και «επιβιωτές») προετοιμάζουν την επιχειρηματολογία για το βράδυ των εκλογών, όταν τίποτα ή σχεδόν τίποτα δεν θα συνάδει με τα αποτελέσματα που δίνουν οι μετρήσεις τους προεκλογικά. Μάλιστα, επειδή το «λάθος» δεν θα είναι στατιστικό ή απόκλισης, αλλά απλώς καταστροφικό (άλλο να λες ότι κάποιος θα πάρει 21% και να παίρνει 23% κι άλλο να πηγαίνει στο 14% ή στο 30%…) θα χρειαστεί να επιστρατεύσουν την εκδοχή της ψευδούς/απατηλής απάντησης πολλών ψηφοφόρων-ερωτώμενων που θέλησαν να παραπλανήσουν ως προς τις πραγματικές τους προθέσεις. Ήταν δε τόση η έκταση ώστε κανείς δεν μπόρεσε να το εντοπίσει και να το αντιμετωπίσει : να μια ωραία κάλυψη. Ήταν και οι  ίδιοι οι δημοσκόποι θύματα οργής της βαθιά πληγείσας κοινωνίας απο την κρίση και σε μεγάλο βαθμό αντιμετωπίστηκαν απο την ερωτώμενη κοινωνία ως εκπρόσωποι της εξουσίας : αυτής που βύθισε την κοινωνία στην κρίση.                                    

Καλό; Αν κάνει, βάλτε το στην άκρη, θα χρειαστεί.

Μήπως να το ξαναδούν;

Υπάρχε κι άλλος δρόμος βέβαια. Να αρχίσει απο τις επόμενες μέρες η τακτική της «εξομάλυνσης» των αποτελεσμάτων/προβλέψεων έτσι ώστε να αίρεται βαθμιαία η κακή εντύπωση που προκύπτει απο την προφανή δυσαρμονία αποτελεσμάτων (τους)  και λαϊκής βούλησης/πρόθεσης. ΄Ετσι, φτάνοντας στο βράδυ των εκλογών (κυρίως των ευρωεκλογών της 25ης Μαίου μια και οι δημοτικές είναι ψιλοαχταρμάς) να έχουν μικρότερη απόκλιση απο την πραγματικότητα και να επαρκεί η επιστημονική εξήγηση (σε διάφορες εκδοχές) για τη μεταβολής στάσης  της κοινής γνώμης, των ψηφοφόρων.                                               Βέβαια, για να γίνει αυτό θα πρέπει να αποδεχτούν ότι η αξία της αξιοπιστίας τους είναι μεγαλύτερη απο την αξία των εργασιών που ενδεχομένως έχουν αναλάβει (ή επίσης ενδεχομένως τους έχουν υποσχεθεί) απο την εξουσία. Και επειδή είναι έξυπνοι άνθρωποι μάλλον θα το αποδεχτούν όσο κι αν κοστίζει σε δουλειές που ίσως χάσουν. Αλλά έτσι κι αλλιώς οι δουλειές χάνονται και απο την έλλειψη αξιοπιστίας και απο την απώλεια εξουσίας εκείνων που τις μοιράζουν. Είναι εντυπωσιακό και ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στα κυβερνητικά κλιμάκια ότι  η απελπισία των επαγγελματικών κομμάτων  εξουσίας είναι τόσο μεγάλη που δεν αρκούνται στην έξυπνη τακτική της καλλιέργειας της αίσθησης μιας μικρής ήττας (που ως αίσθηση μπορεί να απέδιδε ρίχνοντάς τη έξυπνα στην κοινωνία : ναι χάνουμε, διότι πήραμε αντιπαθή μέτρα, αλλά η διαφορά είναι 2-3%, θα το παλαίψουμε και θα το ανατρέψουμε) αλλά εξυπηρετείται μόνο με μετρήσεις που φέρνουν τη ΝΔ πρώτο κόμμα! Κάτι που φυσικά δεν το πιστεύουν ούτε όσοι προσποιούνται πως χαίρονται με το αποτέλεσμα. Γι΄αυτό και οι μετρήσεις αυτές δεν έχουν -παραδόξως- follow up : σε μια μέρα τελειώνει ο αντίκτυπος ! Μετά σιωπή. Ούτε κουβέντα. Γιατί; Διότι ξέρουν οι ικανοποιημένοι απο τα ευρήματα πως κανείς δεν πιστεύει αυτά τα αποτελέσματα.

Ποιός φοβίζει ποιόν;

Φαίνεται πως  στην παρούσα φάση τον ρόλο  των συγκροτημάτων τύπου που τρομοκρατούσαν με συνέπεια, καθ΄έξιν και κατ΄επάγγελμα τον κόσμο για να μην ψηφίσει κάτι άλλο από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Μαίου και Ιουνίου 2012, τον ανέλαβαν μερικές εταιρείες δημοσκοπήσεων. Όχι πως τα ΜΜΕ πάνε πίσω, αλλά ο ρόλος τους σε σχέση με τα όργια τρομοκρατίας («προσέξτε διότι έρχεται η δραχμή και δεν θα έχουμε να πάρουμε άλευρα, καύσιμα, φάρμακα, είδη εσαγωγής, πάμε πίσω στα κάρα και στα μουλάρια, θα μας διώξουν την άλλη μέρα απ΄την Ευρώπη», κ.λ.π.) που έκαναν πριν απο δυό χρόνια, είναι μειωμένος. Θα πει κανείς, άσε να ΄ρθουν οι βουλευτικέςεκλογές και θα δεις ότι θα κάνουν τα ίδια, και μάλλον θα έχει δίκιο να το πει. Και να μην κάνουν τα ίδια, θα βρουν παραλλαγές. Καμιά εποχή δεν είναι ίδια, άρα και η τρομοκρατολογία με το περιεχόμενό της πρέπει να αλλάζουν.  Σε κάθε περρίπτωση, το πιό πιθανό είναι πολύ πιθανό ότι σταδιακά θα αρχίσει να αλλάζει η στάση των δημοσκόπων-αναλυτών και να προσεγγίζουν κάπως την πραματικότητα και αυτό που φαίνεται ότι θα συμβεί. Θα το κάνουν πρώτα απ΄όλα για λόγους επαγγελματικής υπόστασης και συνέχειας. ΄Αλλοι πάλι πιστεύουν ότι έτσι θα το πάνε μέχρι τέλους. Κι όταν συμβεί το… μοιραίο θα σμίξουν την έκπληξή τους με την έκπληξη των άλλων γαι την μυστική, υπόγεια και …υποχθόνια συμπεριφορά του εκλογικού σώματος. Υπόψιν (για όποιον το χρειαστεί) ότι μαζί με αυτό πάει μια χαρά η επιχειρηματολογία ότι «τώρα ήταν ευρωεκλογές και τιμώρησαν εύκολα, στις βουλευτικές  δεν θα πάει έτσι το πράγμα», άρα οι προβλέψεις τους είχαν περισσότερη σχεση με τις βουλευτικές (που δεν είχαμε!) και λιγότερη με τις ευρωεκλογές (πού είχαμε!) Σύμφωνα με αυτή τη λογική,  ο κόσμος χρησιμοποίησε τις ευρωεκλογές για να τρομοκρατήσει τα κυβερνητικά κόματα ώστε αυτά να μαζευτούν κάπως. Κι αυτό έχει βάση. Αλλά βέβαια δεν μπορεί να παρακάμψει την αδιαμφισβήτητη τάση του κόσμου για αλλαγή πορείας και την επίσημη δυσαρμονία λαϊκής βούλησης και κυβέρνησης.                                                         

Το βράδυ των εκλογών πάντως εκτός απο το αποτέλεσμα και τι θα φέρει αυτό μαζί του, ξεχωριστό ενδιαφέρον θα έχει η στάση, το σκεπτικό, και η επιχειρηματολογία των εκπροσώπων των εταιρειών γι΄αυτό που συνέβη. Όσο πιο  νωρίς μεταβάλλουν στάση (και αποτελέσματα) τόσο καλύτερα θα νιώθουν στα εκλογικά «τραπέζια».