Mπροστά στην καταστροφή και την απώλεια προτιμώ να μείνω σιωπηλή. Αλλά η σιωπή για πολλούς είναι επιλογή ύποπτη και αυτοί οι πολλοί “καλοπροαίρετοι” μας εγκαλούν να μιλήσουμε, να πούμε κάτι για το πρόβλημα, να ονομάσουμε τους ενόχους, να νεύσουμε προς τη λύτρωση.

Ads

Αλλά τι να πει κανείς που δεν έχει ήδη ειπωθεί νωρίτερα. Πρωτοτυπία θα ήταν να μείνουμε βουβοί και να αρχίσουμε να δουλεύουμε αντί να μιλάμε.

Ναι, να μιλήσουμε για άλλη μια φορά για την χωροταξική και πολεοδομική εγκληματικότητα. Για την ατομικιστική μανία του καθενός που έριξε μπετά αυθαίρετα και φύτεψε σπίτια χωρίς να πάρει άδεια από κανέναν. Να μιλήσουμε για την, εδώ και δεκαετίες, έλλειψη πολεοδομικού ελέγχου και κυρώσεων, την ανοχή προς την αυθαίρετη δόμηση και τους οικοπεδοφάγους. Είναι πλέον γνωστό ότι τα περιφραγμένα οικόπεδα εμπόδισαν την πρόσβαση του κόσμου στη θάλασσα. Δεν υπήρχαν δίοδοι διαφυγής, δεν υπήρχαν εγκάρσιοι δρόμοι παρά μόνο δρόμοι- παγίδες. Γι’ αυτό τι κάνουμε; Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αυστηροποιήσουμε επιτέλους τους πολεοδομικούς ελέγχους. Να δώσει αυτή η χώρα έμφαση όχι μόνο στους πολεοδόμους αλλά και στους αρχιτέκτονες τοπίου, να περιορίσει τους “επενδυτές” και να απαγορεύσει εντελώς τη δόμηση σε συγκεκριμένες περιοχές. Αλλά οι πιέσεις ξέρετε που δέχονται πολλές φορές οι πολιτικοί όταν κινούν τέτοιες διαδικασίες δεν έρχονται μόνο από τα “μεγάλα συμφέροντα” αλλά και από τα πολλά και μικρά συμφεροντάκια του καθενός.

Ναι, να μιλήσουμε για την καθημερινή μας συλλογική αμέλεια. Για τους ανθρώπους που συναντάμε καθημερινά στους ελληνικούς δρόμους, να οδηγούν στην ΛΕΑ και για τους ξερόλες που μένουν ανυπάκουοι και “ανυπότακτοι” στις συμβουλές των αρμόδιων οργάνων και κάνουν του κεφαλιού τους επιδεινώνοντας το πρόβλημα. Αλλά και να τα πούμε, τι θα αλλάξει; Τι θα γίνει; Και σήμερα ο ίδιος ανθρωπότυπος του ξερόλα, θα βγει στη ΛΕΑ διακόπτοντας την πορεία ενός ασθενοφόρου, ενός πυροσβεστικού, ενός οχήματος σε πραγματική ανάγκη. Αυτή την καθημερινή “ανυπακοή” και στενοκεφαλιά, την πληρώσαμε με αίμα σε αυτή τη κρίση. Αλλά αυτά τα έχει γράψει καλύτερα ένας αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων, που έσπευσε στη πύρινο μέτωπο να βοηθήσει.

Ads

Ναι, να μιλήσουμε για την εμμονή των αναδασώσεων με το πεύκο, που είναι από μόνο του ένα προσκλητήριο πυράς. Η μαζική φύτευση πεύκου, εκτός του ότι προσκαλεί τη φωτιά, αντικαθιστά είδη δέντρων που είναι και πιο ανθεκτικά στην πυρά και πιο κατάλληλα και ταιριαστά στα δικά μας δασικά οικοσυστήματα. Η αποκατάσταση των οικοσυστημάτων που χάσαμε, πρέπει αυτή τη φορά, να γίνει πιο προσεκτικά, βασισμένη σε επιστημονικά τεκμήρια και να εμπλέξει τους τοπικούς πληθυσμούς, βιολόγους, βοτανολόγους και περιβαλλοντολόγους.

Να μιλήσουμε και για τις θεσμικές αιτίες, ναι. Για το ότι έπρεπε άμεσα και ταχύτατα να έχει δοθεί από τους ΟΤΑ εντολή εκκένωσης των οικισμών. Για το ότι στην χώρα αυτή ποτέ δε φτιάχτηκε προσεκτικά σχέδιο αντιμετώπισης κρίσεων και καταστροφών. Αν θέλουμε να κάνουμε και τα λόγια μας πιο φιλοκυβερνητικά, μπορούμε να μιλήσουμε και για την τροπολογία που καταθέσαμε τον Φλεβάρη του 2017, για να μονιμοποιηθούν οι 2150 πυροσβέστες, που καταψηφίστηκε από τη ΝΔ και τη Χρυσή Αυγή.

Ναι, να μιλήσουμε για τις αναγκαίες αποψιλώσεις, τις διανοίξεις ζωνών πυροπροστασίας, τη συντήρηση υδατοδεξαμενών λήψης νερού. Αλλά όσα αντιπυρικά μέτρα και να λάβουμε, το περιβάλλον θα συνεχίσει να είναι ευάλωτο και έυθραστο, δίχως έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για την κλιματική αλλαγή που θα στηρίζεται στην αποκέντρωση και την ενδυνάμωση των τοπικών κοινωνιών.

Αν υπάρχει κάτι για το οποίο θέλω πραγματικά να μιλήσω, αυτό είναι η κλιματική αλλαγή που πλέον αλλάζει τον τρόπο που ζούμε και κάνουμε πολιτική. Σε λίγα λεπτά ολόκληρα χωριά γίνονται στάχτη, σε λίγα λεπτά ολόκληρη η Θεσσαλονίκη πλημμυρίζει, σε λίγα λεπτά χάνεται η σοδειά ενός ολόκληρου έτους από τους αγρότες. Αν νομίζετε ότι η άμεση αποζημίωση των θυμάτων της πυρκαγιάς ή η αποζημίωση των αγροτών από τον ΕΛΓΑ είναι βιώσιμες απαντήσεις, τότε κάνετε λάθος. Αυτά τα μέτρα δεν αποτελούν βιώσιμες απαντήσεις αποτροπής. Βιώσιμη λύση θα αποτελούσε η μετάβαση σε ένα νέο αγροδιατροφικό μοντέλο και έναν τρόπο ζωής που δε βιάζει τό περιβάλλον τόσο κατάφωρα. Η συγκυρία είναι πιο απαιτητική και για να γίνει η αλλαγή χρειάζεται κάτι περισσότερο από κυβερνητικά μέτρα. Χρειάζεται κοινωνική συνείδηση.

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να στραφούμε ακόμα πιο δυναμικά στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που θα ελέγχονται από την τοπική κοινωνία (το κάναμε ψηφίζοντας τις ενεργειακές κοινότητες) ώστε να περάσουμε στην μετα-λιγνίτη, μετα-το-πετρέλαιο, μετά-βωξίτη εποχή. Θα πρέπει να δώσουμε δύναμη στους τοπικούς πληθυσμούς, να επισπεύσουμε τη μετάβαση σε ένα άλλο αγροδιατροφικό μοντέλο, που θα έχει λιγότερες απαιτήσεις σε χημικά και καύσιμα, ώστε να χτίσουμε πιο δυνατές και ανθεκτικές κοινότητες. Θα πρέπει να ενισχύσουμε τους οργανικούς παραγωγούς και τους υπεύθυνους καταναλωτές και να φτιάξουμε μια συμμαχία ανάμεσά τους ώστε οι αγρότες μας να δουλεύουν για το περιβάλλον και όχι εναντίον του.

Τα πρώτα βήματα που πρέπει να κάνουμε: Αποκέντρωση, ενίσχυση των τοπικών κοινωνιών, συνεργασία και συμμετοχικός πολιτικός σχεδιασμός. Δύναμη στους ίδιους τους πολίτες να υπερασπιστούν τους τόπους τους.

Αυτοί λοιπόν που με εγκαλούν να ονομάσω τους ενόχους και να ρίξω τις ευθύνες εκεί που πρέπει, θα απογοητευτούν. Διότι το πρόβλημα είναι τόσο περίπλοκο που το να ονομάζεις απλά ένα πρόσωπο ως υπεύθυνο θα είναι απλά ένα πυροτέχνημα για να απασφαλιστεί η οργή μιας κοινωνίας που συμμετέχει εκούσια και ακούσια στη διατήρηση του προβλήματος. Το ξέρω, είναι άβολο. (Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να αποδοθούν ευθύνες. Σημαίνει ότι το πρόβλημα είναι πιο βαθύ από την ανικανότητα ενός ή περισσότερων προσώπων).

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Υπάρχει το τεράστιο απόθεμα αλληλεγγύης που έχει αυτός ο λαός. Αλληλεγγύη και ανιδιοτέλεια που πρέπει να συναντά τον κρατικό σχεδιασμό ώστε να πολλαπλασιάζει την αποτελεσματικότητά τους.

Είμαι τόσο περήφανη για όλες τις συλλογικότητες ανά την Ελλάδα που πρόσφεραν ρούχα, τροφή, αίμα. Είμαι περήφανη για την ομάδα που έφτιαξε άμεσα τη σελίδα για την καταγραφή και εύρεση αγνοουμένων και για τους ανθρώπους που έφτιαξαν άμεσα ένα αρχείο όπου όποιος θέλει μπορεί να καταχωρήσει το σπίτι του για την φιλοξενία των πυρόπληκτων.

Είμαι περήφανη για τους Κούρδους πρόσφυγες και τους Παλαιστίνιους μετανάστες που έδωσαν αίμα, για τους Πακιστανούς που έστησαν ταχύτατα την εθελοντική τους ομάδα και έσπευσαν χωρίς φανφάρες στο σημείο να προσφέρουν βοήθεια, για τους Αιγύπτιους βιοπαλαιστές ψαράδες που μάζεψαν τον κόσμο από τη θάλασσα, για την ΠΓΔΜ και τον Δήμο Σκοπίων που συγκέντρωσαν 100.000 ευρώ και τα έστειλαν για τους πληγέντες της φωτιάς.

Ντρέπομαι για τον Άνθιμο και την ανοχή της Ιεράς Συνόδου απέναντί του. Ντρέπομαι γιατί όταν ο Φίλης βγήκε και υποστήριξε την αλλαγή των θρησκευτικών η Ιερά Σύνοδος ζήτησε σύσσωμη την παραίτησή του για να μην “λερώνεται” η εικόνα της κυβέρνησης, αλλά όταν ένα δικό της μέλος αμαυρώνει την εικόνα της Ορθοδοξίας, η επιλογή της είναι τουμπεκί ψιλοκομμένο. Ντρέπομαι για τους τέσσερις Ελληνάρες που συνελήφθησαν να κάνουν πλιάτσικο στα αποκαΐδια.

Η κυβέρνηση εξήγγειλε κάποια αναγκαία και αυτονόητα μέτρα για την άμεση διαχείριση της κρίσης. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι τα μέτρα που θα πάρουμε όχι ως κυβέρνηση αλλά ως κοινωνία συνολικά όχι για την άμεση αλλά για τη ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΗ διαχείριση της κρίσης.

Φρόσω Καρασαρλίδου, βουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α Ημαθίας