Με έχει εντυπωσιάσει η ”επαναστατική βία” που ασκεί το ΠΑΜΕ και κατ’ επέκταση το ΚΚΕ προσπαθώντας να διαλύσει το συνέδριο της ΓΣΕΕ.

Με έχει εντυπωσιάσει γιατί για όλα αυτά που κατηγορεί την ηγεσία της ΓΣΕΕ, ότι χρησιμοποιεί σαν μέσα για να αυξήσει τους αντιπροσώπους και την επιρροή της στα συνδικάτα ,τα έχει και το ίδιο το ΠΑΜΕ χρησιμοποιήσει.

1. Είναι αλήθεια ότι όλες οι παρατάξεις χρησιμοποιούν εργοδοτικές παρεμβάσεις ιδιαίτερα στους χώρους των σούπερ μάρκετ για να έχουν ελεγχόμενους εργαζόμενους ,το ίδιο όμως κάνει και το ΠΑΜΕ. Για να θυμηθούμε το περίφημο σωματείο στον χώρο του πρώην Μαρινοπουλου ή την κρατική στήριξη που για να πάρει παλαιότερα ένας οικοδόμος βοήθημα από τον ΟΑΕΔ έπρεπε να πάρει χαρτί προτεραιότητας από το συνδικάτο και να ψηφίσει αναγκαστικά (πολλές φορές με την βία) τους αντιπροσώπους του ΠΑΜΕ ή τις εκλογές των κλαδικών σωματείων όπου ψηφίζουν ανεξέλεγκτα άτομα που δεν έχουν καμιά σχέση με τον κλάδο και το σωματείο που ψηφίζουν (φοιτητές κλπ) και τα παραδείγματα δεν έχουν τέλος.
2. Όλα αυτά τα χρόνια το ΠΑΜΕ διεκδικούσε και έπαιρνε το μερίδιο του από όλες τις ”συνδικαλιστικές διευκολύνσεις που είχε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία (άδειες ,ταξίδια, χρήματα ημεραργίες, εκτυπώσεις εντύπων κλπ).
3. Και βεβαίως παρ’ όλα αυτά πουλούσε ”ιδεολογική καθαρότητα” και ασκούσε βία σε όσους διαφωνούσαν μαζί του είτε στην άκρα αριστερά είτε στην συνδικαλιστική γραφειοκρατική ηγεσία.

Αυτή η μορφή βίας έκφραση του σταλινισμού

Η προσπάθεια του ΠΑΜΕ να διαλύσει το συνέδριο με την βία ανεξάρτητα από τον χαρακτήρα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ ,είναι αποτύπωση της Σταλινικής λογικής του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ ακολουθεί σήμερα την λογική και την θεωρία της τρίτης περιόδου που ακολούθησε ο Στάλιν στις αρχές της δεκαετίας του 30 όπου ταύτιζε όσους δεν συμφωνούσαν μαζί του με τους φασίστες. Αυτό κάνει και σήμερα , οποίος δεν συμφωνεί μαζί του είναι ”αντιδραστικός”. Διασπά με αυτόν τον τρόπο το εργατικό κίνημα το αποδυναμώνει και δίνει τα περιθώρια στην αστική τάξη και την άκρα δεξιά να χτυπούν τους εργαζόμενους.

Συνδικάτα για τους εργαζόμενους

Είναι αλήθεια ότι από τον γενικότερο εκφυλισμό δεν έμειναν έξω και τα συνδικάτα.

Τα συνδικάτα απομακρύνθηκαν από τους εργαζόμενους δεν έδωσαν την μάχη στον ιδιωτικό τομέα ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, την τρομοκρατία και τις απολύσεις.

κατέληξαν να είναι συνδικάτα του δημοσίου τομέα και των ΔΕΚΟ .Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στους χώρους αυτούς είχαν συναλλαγή με τις κυβερνήσεις και τις διοικήσεις. Είχαν απαλλαγή από τις εργασίες τους είχαν ειδικά μισθολόγια (πολλοί συνδικαλιστές κατηγορήθηκαν για σκάνδαλα υπεξαίρεσης ) και λόγο στα πάντα από τις εσωτερικές μετατάξεις μέχρι τις προσλήψεις προσωπικού και με αυτόν τον τρόπο ασκούσαν και ασκούν εξουσία, πιέζουν η ”εξυπηρετούν” τους εργαζόμενους και με αυτόν τον τρόπο διαιωνίζουν την παρουσία τους.

Για όλους τους παραπάνω λογούς πρέπει να αλλάξει η κατάσταση στα συνδικάτα και στους εργαζόμενους. Όμως δεν θα αλλάξει με την βία και σε τελευταία ανάλυση δεν μπορεί να την αλλάξει το ΠΑΜΕ γιατί είναι μέρος του προβλήματος.

Την κατάσταση πρέπει να την αλλάξουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι παλεύοντας για κάθαρση μέσα στα συνδικάτα. Παλεύοντας για την δημιουργία συνδικάτων στον χτυπημένο ιδιωτικό τομέα, φέρνοντας στα συνδικάτα και τους μετανάστες εργάτες. Αγωνιζόμενοι για ένα πρόγραμμα που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα τους για ένα εισόδημά αξιοπρεπές και ενάντια στην ανεργία.