H μεγάλη λαϊκή συγκέντρωση στο Σύνταγμα έθεσε νέα δεδομένα για τους κυβερνητικούς χειρισμούς έναντι των Σκοπίων, καθώς αυξάνει κατά πολύ το βαθμό δυσκολίας μιας συμφωνίας για το όνομα και ταυτόχρονα κάνει ορατό το μεγάλο πολιτικό κόστος που θα εισπράξει ο Συριζα αλλά και οι ΑΝΕΛ.

Ads

Εάν η κυβέρνηση συμφωνήσει στη βάση των προτάσεων Νίμιτς και φέρει μια συμφωνία σταδίων, με όνομα που εμπεριέχει τον όρο Μακεδονία, τότε είναι σίγουρο πως η ΝΔ θα καταψηφίσει, εφόσον δεν θα έχουμε μια συμφωνία- πακέτο. Και πολύ πειστικά θα πει πως η κυβέρνηση έχει εμφανώς οπισθοχωρήσει από τη γραμμή του Βουκουρεστίου.

Μετά το συλλαλητήριο, το Κίνημα Αλλαγής δεν έχει σχεδόν κανένα περιθώριο ελιγμού. Εφόσον θα έχει μπροστά του μια κολοβή συμφωνία αφενός και τη μαζική λαϊκή οργή αφετέρου, θα υποχρεωθεί να καταψηφίσει. Διαφορετικά, εάν ακολουθήσει διαλλακτική στάση και απλώς απέχει, θα ανακόψει την όποια δυναμική έχει καταγράψει, η οποία εδράζεται στις καθαρά αντικυβερνητικές διαθέσεις όσων παραδοσιακών πασόκων προσχώρησαν το 2015 στον Σύριζα. Θα θολώσει εντελώς το μήνυμά του και τα προεκλογικά αντικυβερνητικά επιχειρήματά του.

Το Ποτάμι από την άλλη, από το οποίο ένας-δύο βουλευτές του ετοιμάζονται να στηρίξουν την συμφωνία, θα βρεθεί ενώπιον ενός αδιεξόδου, καθώς εάν πράξει διαφορετικά από την ηγεσία του Κινήματος θα απομονωθεί και θα προκαλέσει κρίση στο χώρο αυτό. Είναι επομένως πιθανόν να επικρατήσουν και εκεί δεύτερες σκέψεις και να υποχρεωθεί και ο Σταύρος-εάν μάλιστα η συμφωνία που έρθει είναι καταφανώς φιλοσκοπιανή-να συνταχθεί με την πλειοψηφία.

Ads

Και πάμε στους ΑΝΕΛ. Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν. Διότι εάν οι ΑΝΕΛ καταψηφίσουν- ακόμη και αν δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση- η συμφωνία δύσκολα θα εγκριθεί από τη Βουλή. ΟΙ 145 του Σύριζα, συν 1-2 ακόμη, δεν θα επαρκούν, ειδικώς εάν καταψηφίσει και το ΚΚΕ, όπως δείχνουν τα πράγματα. Εάν όμως η συμφωνία δεν περάσει, η κυβέρνηση τυπικά να μπορεί να παραμείνει, πλην όμως  πολιτικά θα έχει καταρρεύσει και δεν θα έχει κανένα μέλλον.

Μέχρι στιγμής οι ΑΝΕΛ έχουν διαμηνύσει πως απλώς θα απέχουν από την ψηφοφορία, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η κυβέρνηση να την περάσει με σχετική πλειοψηφία επί των παρόντων. Κάτι τέτοιο όμως, με το κλίμα που διαμορφώνεται- ειδικά μετά το ογκώδες συλλαλητήριο- θα είναι αυτοκτονικό για τους ΑΝΕΛ, οι οποίοι θα χρεωθούν αποκλειστικά αυτοί, εξαιτίας της υποκριτικής τους στάσης, την παράδοση του όρου Μακεδονία στους σκοπιανούς. Επομένως, οι τακτικοί χειρισμοί των ΑΝΈΛ δυσκολεύονται ακόμη περισσότερο μετά το συλλαλητήριο.

Και πάμε στον Συριζα. Εδώ τα πράγματα φαίνονται εκ πρώτης όψεως πιο απλά, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Διότι, εάν ο Σύριζα συρθεί σε μια σχεδόν ταπεινωτική συμφωνία με τους σκοπιανούς, σχεδιάζοντας  να την ανταλλάξει με τη ρύθμιση του δημοσίου χρέους, τότε θα παραμείνει μόνος αυτός μέσα στη Βουλή να την υποστηρίξει και να την κουβαλήσει στους ώμους του. Είναι τόσο μεγάλη η λαϊκή οργή, που το εκλογικό του κόστος δεν θα είναι καθόλου αμελητέο και σίγουρα θα είναι μοιραίο στην εκλογική αναμέτρηση. Ήδη, οι πρώτες δημοσκοπήσεις που βγαίνουν δείχνουν επιστροφή του Σύριζα σε πτωτικές τάσεις και της ΝΔ σε ανοδικές, ενώ το τελευταίο διάστημα διαφαίνονταν το αντίστροφο. Το σκοπιανό ζήτημα έχει υποτιμηθεί και δεν έχει γίνει αντιληπτό πως θα καθορίσει εκλογικές συμπεριφορές σε μεγάλο χρονικό βάθος.

Φυσικά η κυβέρνηση έχει επενδύσει στην υπόθεση Novartis, στην οποία πιθανόν να εμπλέκονται υπουργοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η υπόθεση αυτή θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει εκλογικά τον Συριζα, αλλά με το σκοπιανό ανοιχτό για τους επόμενους μήνες η υπόθεση αυτή θα περάσει σε δεύτερο πλάνο.  Η κυβερνητική εμμονή λοιπόν για συμφωνία με τα Σκόπια άρον άρον, θα μεταφέρει τη διαμάχη στο πεδίο αυτό, η κυβέρνηση θα κατηγορηθεί για αδικαιολόγητο ενδοτισμό, θα μείνει πολιτικά απομονωμένη και θα χάσει ταυτόχρονα και όποια πλεονεκτήματα είχε από υποθέσεις σκανδάλων παρελθόντων ετών, που τώρα θα θαφτούν κάτω από το σοβαρό εθνικό ζήτημα που ανέκυψε.

Με τον τρόπο που χειρίζεται η κυβέρνηση το σκοπιανό, το μόνο που θα κάνει, εάν κλείσει τη συμφωνία, είναι να διευκολύνει την επόμενη κυβέρνηση στη θητεία της και να την αφήσει και σε αυτό το ζήτημα, όπως και στο ζήτημα της πιστής τήρησης του μνημονίου που υπέγραψε, να κάνει με ηρεμία τη δουλειά της. Ο Σύριζα δηλαδή θα έχει κάνει πιο ανέφελο τον δρόμο της επόμενης κυβέρνησης. Αυτό εξάλλου είναι και το όνειρο κάθε σοβαρού ευρωπαϊου πολιτικού, ο οποίος δεν υπολογίζει καθόλου το πολιτικό κόστος, προκειμένου να υπηρετήσει τις ευρωπαϊκές υποθέσεις και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του.