Το νομοσχέδιο – έκτρωμα του Υπουργείου Εργασίας που ψηφίζεται σήμερα, ανοίγει διάπλατα την πόρτα στην εργοδοτική αυθαιρεσία και χτυπά εργασιακά δικαιώματα αιώνων. Εκμηδενίζει την ισχύ των Συλλογικών Συμβάσεων, νομιμοποιεί το κυνήγι μαγισσών στον συνδικαλισμό και περιστέλλει το δικαίωμα στην απεργία. Αφήνει τον εργαζόμενο χωρίς φωνή, χωρίς δικαιώματα, έρμαιο μιας ατομικής σύμβασης που θα επιβάλλει ο εργοδότης.

Ads

Διότι η ουτοπική ισότιμη σχέση «σεβασμού και συνεννόησης» εργαζόμενου και εργοδότη, που ευαγγελίζονται οι υπέρμαχοι του νομοσχεδίου, δεν υπάρχει. Ο κόσμος της εργασίας γνωρίζει πολύ καλά ότι η σχέση αυτή είναι (στην καλύτερη περίπτωση) ετεροβαρής.

Η κυβέρνηση, πανικόβλητη μπροστά στην αντίδραση της κοινωνίας, εστιάζει εμμονικά στις ελάχιστες, και μάλιστα τσεκουρεμένες θετικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου Μητσοτάκη-Χατζηδάκη – θετικές ρυθμίσεις που δεν είναι βέβαια κυβερνητικής έμπνευσης, αλλά προβλέπονται στο σύνολό τους από ευρωπαϊκές οδηγίες – και ποντάρει με επικοινωνιακά τσιτάτα στον κοινωνικό αυτοματισμό.

Ο κύριος Χατζηδάκης δήλωσε τη Δευτέρα από το βήμα της Βουλής με περίσσια αγανάκτηση πως νόμος δεν είναι το δίκιο του εργάτη που απεργεί, αλλά του φοιτητή, του αρρώστου, του αναπήρου που πλήττονται από την απεργία.

Ads

Δαιμονοποιώντας, με αυτό τον τρόπο, το ιδανικό της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας και στοχεύοντας στον κατακερματισμό της κοινωνίας, ώστε να είναι ευάλωτη στα κυβερνητικά χτυπήματα.

Προσπαθώντας να παραπλανήσει τον κόσμο της βιοπάλης ότι το πρόβλημα για την ταλαιπωρία που υφίσταται είναι η απεργία. Όχι η επισφάλεια, όχι η εκμετάλλευση, όχι η ανεργία.
Νόμος είναι το δίκιο όλης της κοινωνίας, και το εργασιακό νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως και το σύνολο της πολιτικής της, είναι βαθιά αντικοινωνικό και αντιδημοκρατικό.

Και σε κάθε έκφανση αυτής της αντικοινωνικής πολιτικής, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΠΣ, η Αριστερά, οι προοδευτικοί πολίτες θα βρίσκονται απέναντι.
Όλες και όλοι στην απεργία.

Για τα εργασιακά μας δικαιώματα, για τη ζωή μας.