Οι αποφάσεις που έχει εκδώσει το ΣτΕ τον τελευταίο χρόνο για τις λίστες της φοροδιαφυγής, για τους συμβασιούχους, για τις τηλεοπτικές άδειες, για τις επιλογές στελεχών της εκπαίδευσης κλπ έχουν αναδείξει την κατηγορία που δέχεται το ανώτατο δικαστήριο πως λειτουργεί ως “βαθύ κράτος” που υπονομεύει τις κυβερνητικές επιλογές και προστατεύει τα οικονομικά, πολιτικά και ταξικά συμφέροντα συγκεκριμένων ελίτ, υπαγορεύοντας το αφήγημα της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Πρόκειται για το ίδιο ΣτΕ που έκρινε κατ’ επανάληψη συνταγματικά τα μνημόνια και μια σειρά από άλλα νομοθετήματα σε άλλη κατεύθυνση. Το ίδιο ΣτΕ που δείχνει υπέρμετρη ευαισθησία στα θέματα των συμβάσεων, ενώ η αντιπολίτευση προδιαγράφει με μάλλον άκομψο τρόπο, τις αρνητικές του αποφάσεις έναντι κάθε προσπάθειας επίλυσης του θέματος των συμβασιούχων της καθαριότητας, στη βάση των εξαγγελιών της κυβέρνησης.

Σε πιο απλά ελληνικά, φέρεται ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας θα κρίνει “φωτογραφικό” και άρα αντισυνταγματικό οποιοδήποτε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ θα ενισχύει τη μοριοδότηση των συμβασιούχων που σήμερα απεργούν. Ας ξεχάσουμε όλες τις γενιές δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων και πώς αυτοί νομιμοποιήθηκαν με τρόπο «συνταγματικό»  ή τους διαγωνισμούς “μέσω ΑΣΕΠ” που μοριοδοτούσαν εμπειρία αποκτηθείσα, στις ίδιες θέσεις με “παραδοσιακή” διαδικασία επιλογής. Αρκεί και μόνο να θυμηθεί κανείς διαγωνισμό ΑΣΕΠ που διεξήχθη πριν από λίγα χρόνια με τρόπο “συνταγματικό”  και… απέκλειε ακόμη και από την συμμετοχή (!) οποιονδήποτε δεν είχε ήδη τοποθετηθεί στις ίδιες θέσεις και στα ίδια καθήκοντα από Δημάρχους και Νομάρχες, χωρίς κανένα αντικειμενικό κριτήριο..

Πέρα από την προφανή και επιλεκτική ευαισθησία, ένα παράπλευρο ζήτημα που δεν φωτίζεται επαρκώς είναι ο “φιλελεύθερος μύθος” (στην ελληνική εκδοχή του τουλάχιστον) της  εμπλοκής ιδιωτών με υπηρεσίες καθαριότητας, σίτισης, φύλαξης κλπ σε διάφορους τομείς του δημοσίου, όπως παρουσιάζονται από Δημάρχους και πολιτικές δυνάμεις. Είναι οι συμβάσεις που παραδοσιακά καλύφθηκαν με πέπλο μυστηρίου ως προς τους “φωτογραφικούς” όρους τους που τους διέπουν (και όπου το Ελεγκτικό Συνέδριο είχε κατά καιρούς πολύ αντικρουόμενες προσεγγίσεις), που κόστισαν πάντα ακριβότερα από τις ίδιες υπηρεσίες αν τις κάλυπτε προσωπικό των φορέων και όπου τους “διορισμούς” για μια κακοπληρωμένη θέση στη “γαλέρα” του ιδιώτη έκαναν τα ίδια “φιλελεύθερα” πολιτικά γραφεία (αυτά που έδιναν τις εργολαβίες) χωρίς το ενοχλητικό ΑΣΕΠ στα πόδια του “ιδιωτικό τομέα”…

Εξάλλου, μετά από τόσες γενιές μονιμοποιήσεων, το ερώτημα προς Δημάρχους και άλλους αυτοδιοικητικούς είναι γιατί ακόμη απαιτούνται συμβασιούχοι για να καλύπτουν τις πάγιες ανάγκες που κάλυπταν στο παρελθόν κάποιοι άλλοι συμβασιούχοι, πριν μονιμοποιηθούν….

* Ο Γιάννης Σιδηρόπουλος είναι δημοσιογράφος του Xanthi2.gr