Όταν μια κυβέρνηση καταγγέλλει την αξιωματική αντιπολίτευση όχι απλώς ότι στήνει επικοινωνιακό σόου με την απόφαση μιας ξένης εταιρείας να αναστείλει τις εργασίες της (τρίτη φορά σε τρία χρόνια), αλλά ότι έχει στήσει την ίδια την απόφαση, για να σαμποτάρει το κυβερνητικό «επενδυτικό όραμα», οφείλει να κάνει πολύ περισσότερα απ’ όσα κάνει με τις ανακοινώσεις και τις συνεντεύξεις στελεχών της: να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς της με τρόπο άλλον από τον τρόπο των συνωμοσιολογικών σεναρίων. Αλλιώς διαβάλλει.

Όταν η αξιωματική αντιπολίτευση (και σχεδόν όλη η ελάσσων) υιοθετεί μέχρι κεραίας τους ισχυρισμούς της εταιρείας, ελπίζοντας ότι θα μετατρέψει σε κέρδος (ψηφοθηρικό, περιστασιακό) τη φθορά της κυβέρνησης και την κοινωνική αγωνία, οφείλει να κομίσει στον δημόσιο διάλογο κάτι σαφέστερο από ατάκες, κικίλειες απαγγελίες και αδωνιάζουσες κραυγές. Οφείλει να διαβάσει και τη μεγάλη εικόνα, όπου η θέση της εταιρείας δεν είναι η καλύτερη, με τις μετοχές της να κατρακυλούν, και όπου και άλλες χώρες, όπως η Ρουμανία, απαιτούν να συμμορφωθεί στα ευρωπαϊκά δεδομένα, νομικά και οικολογικά.

Οφείλει επίσης να διαβάσει η αξιωματική αντιπολίτευση όσα διακήρυσσε όχι πολύ παλιά ένα επίλεκτο στέλεχός της, ως επικεφαλής προσωπικού κόμματος τότε: η κ. Ντόρα Μπακογιάννη. Έλεγαν το 2012 οι υποψήφιοι της Δημοκρατικής Συμμαχίας στη Χαλκιδική: 

«Η ΔΗΣΥΜ διαφωνεί με την επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας στη θέση Σκουριές, όπου θα εφαρμοστεί η μέθοδος της επιφανειακής εξόρυξης, με συνέπεια το παρθένο δάσος της περιοχής να υποστεί ανυπολόγιστη καταστροφή. Το αισθητικό και οικολογικό αποτέλεσμα από την τριαντάχρονη (κατά δήλωση της εταιρείας) λειτουργία του συγκεκριμένου μεταλλείου θα είναι μια βάναυσα τραυματισμένη περιοχή, ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, η οποία δεν θα επανέλθει ποτέ στην προτεραία μορφή της. Εξάλλου, η όποια προοπτική οικονομικής ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής, με τις πρόσθετες θέσεις εργασίας, υστερεί σημαντικά από τη διαφαινόμενη οικονομική συρρίκνωση των κατά πολύ περισσότερων τουριστικών επιχειρήσεων». 

«Λαϊκιστές»; Όταν η «Ελντοράντο» αναγγέλλει ότι «θα επανεκτιμήσει τις επενδυτικές επιλογές της στην Ελλάδα σε συνεργασία με μια υποστηρικτική κυβέρνηση», με την εκβιαστική αποικιοκρατική λογική της δεν προσβάλλει την τωρινή κυβέρνηση μόνο. Τον τόπο προσβάλλει, απαιτώντας κυβερνήτες – υπηρέτες των συμφερόντων της, όσο άδικα κι αν είναι ή μη σύννομα.

Καθημερινή