Ο Παύλος Πολάκης είναι υπουργός της κυβέρνησης Σύριζα- ΑΝΕΛ, που είναι υποτίθεται και αριστερή κυβέρνηση, που σημαίνει ιδιαιτέρως ευαίσθητη σε ζητήματα ατομικών δικαιωμάτων και κυρίως δικαιωμάτων των γυναικών. Αλλά θα αρκούσε να λέγαμε απλώς ότι είναι υπουργός της παρούσας κυβέρνησης.
Τί γίνεται λοιπόν όταν ένας υπουργός αποκαλεί μια γυναίκα, που μόλις έχει αποφυλακιστεί, νυμφίδιο και τσουλί; Νομίζω απολύεται πάραυτα. Εάν ο πρωθυπουργός δεν τον απολύσει τότε έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα, ένα ζήτημα πολιτικής ουσίας, το οποίο αντανακλά απευθείας και στη δημοτικότητα της κυβέρνησης.

Αλλά ας αφήσουμε τη δημοτικότητα. Πουθενά στον κόσμο και κυρίως πουθενά στην Ευρώπη, ένας τέτοιος υπουργός δεν θα μπορούσε να συνεχίσει στη θέση του ούτε λεπτό. Διότι τους υπουργούς τους διορίζει και τους παύει ο ίδιος ο πρωθυπουργός και αυτός και μόνο είναι υπεύθυνος γι’ αυτούς. Επομένως, κάθε πράξη τους μεταφέρει τις συνέπειές της απευθείας στο πρόσωπό του. Και ένας υπουργός που βρίζει τόσο άσχημα μια γυναίκα δεν νοείται να παραμένει υπουργός.

Και όμως. Παρόλα ταύτα ο Πολάκης συνεχίζει αμέριμνος να κυβερνά, βρίζοντας δεξιά και αριστερά όποιον αυτός επιλέξει. Φυσικά δεν έχει μόνον πρόβλημα ο Πολάκης με το στυλ του. Έχουν και άλλοι πολλοί του Συριζα. Βουλευτές και υπουργοί, ειδικά τον τελευταίο καιρό, δείχνουν πολύ εκνευρισμένοι και με το παραμικρό λύνουν το ζωνάρι για καυγά και προπηλακίζουν λεκτικά δημοσιογράφους και δημάρχους που δεν τους αρέσουν και μέσα στη Βουλή ακόμα, με ύφος απαράδεκτα επιθετικό και αλαζονικό, δημιουργούν μια γενική αίσθηση τσαμπουκά που δεν ταιριάζει καθόλου με το ρόλο τους. Βουλευτές και υπουργοί είναι, εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του έθνους δηλαδή, δεν είναι νταήδες της γειτονιάς. Αν θέλαμε νταήδες θα τους είχαμε εκλέξει.

Και καλά να είσαι αρειμάνιος και βαρύς, αλλά με ποιόν; Με την Δήμαρχο Μάνδρας και την Βίκυ; Με τους δανειστές τίποτα; Γίνεται να κάνεις τον άγριο με έναν ανίσχυρο και στον ισχυρό να στέκεσαι σούζα και να δέχεσαι σιωπηλά οι έλληνες ταξιδιώτες στη Γερμανία να μπαίνουν σε καραντίνα;
Το όλον κλίμα επιβαρύνει ιδιαίτερα και η περίπτωση Καμένου. Ο Υπουργός Αμύνης, έχει εκτεθεί σοβαρά τόσο με τις επιλογές του όσο και με το δικό του επιθετικό στυλ. Βεβαίως, η κυβέρνηση δεν θα κριθεί από το αν είναι πολιτικά και κοινωνικά ανάγωγοι και ηθικά επιλήψιμοι οι υπουργοί της. Από άλλα θα κριθεί.

Αλλά όταν αυτά τα άλλα πάνε όπως πάνε, όταν έχουν πνιγεί 20 άτομα μέσα στην Αττική, όταν τα αιματηρά πλεονάσματα αλά Τσαουσέσκου έχουν γονατίσει το λαό, τότε δεν υπάρχει περιθώριο για να παριστάνεις τον άγριο. Αφήνεις τη Βίκυ να πάει σπίτι της κι εσύ σκύβεις απάνω στα χαρτιά σου, που έχεις στο γραφείο σου.

Το στυλ Πολάκη δεν βγαίνει σε καλό για την κυβέρνηση, ειδικά στην παρούσα συγκυρία που απαιτεί σοβαρότητα και συναίσθηση της δύσκολης κατάστασης στην οποία έχουν βρεθεί οι έλληνες, με ευθύνη και της παρούσας κυβέρνησης.

Το στυλ αυτό, το πασοκικό του 80, δεν έχει πέραση σήμερα. Εκείνοι πατούσαν πάνω στα λεφτά που μοίραζαν και πάνω στη γενική αντιδεξιά νοοτροπία που ακόμα υπήρχε σε τμήμα του λαού, ως κατάλοιπο του εμφυλίου. Σήμερα λεφτά δεν υπάρχουν, ενώ και η αντιδεξιά νοοτροπία χάθηκε οριστικά, μαζί με την υπογραφή των νέων μνημονίων.