Ότι η Ελλάδα ζει μια τραγωδία το ξέρουμε. Αυτό δεν σημαίνει  βέβαια ότι το ξέρουν και ο Ντάιεσλμπλουμ, ο Σόιμπλε, ή η Μέρκελ, που προτιμούν να μας περιγράφουν ως ιθαγενείς οι οποίοι περνούν μια δύσκολη φάση, αλλά είναι πρόθυμοι για νέες  θυσίες. 

Ads

Ότι η ελληνική τραγωδία συμπληρώνεται κάθε τόσο με τη  φάρσα μιας συνάντησης κορυφής του Αντώνη Σαμαρά με κάποιον από τους εμπνευστές και οργανωτές του δράματος επίσης το ξέρουμε. Ακόμα και οι πιο απρόθυμοι να ενσκήψουν στα μυστικά αυτών των συναντήσεων και πρόθυμοι να τις αντιμετωπίσουν με μούντζες έχουν υποχρεωθεί να μάθουν το μάθημά τους από το ντόρο που τις συνοδεύει και τις φωτογραφίες που τις κοσμούν. 

Κορυφαίες μεταξύ των συναντήσεων αυτών είναι οι συναντήσεις του Σαμαρά με τη Μέρκελ. Κατά τις οποίες  διαδραματίζονται πάντα τα εξής και με την εξής σειρά:

Πρώτον η ομάδα προπαγάνδας του Σαμαρά τυμπανίζει και διατυμπανίζει τη σημασία της συνάντησης για το μέλλον της χώρας και για τη διαπραγμάτευση με την τρόικα η οποία (υποτίθεται ότι) βρίσκεται σε σημείο κρίσιμο. 

Δεύτερον η ομάδα καρπαζιάς της Μέρκελ διανέμει προκαταβολικώς το προϊόν της, διαπράττοντας την ίδια και την ίδια διαρροή -να μην έχουν οι Έλληνες αυταπάτες ότι η Καγκελάριος θα τους χαρίσει οτιδήποτε εκτός από χάντρες εάν και εφόσον δεν συνεχίσουν τις θυσίες.Τρίτον, ενισχυτικώς της καγκελαρίου καρπαζιάς βγαίνουν ο Σόιμπλε, ή κάποιος Ευρωπαίος αξιωματούχος για να μας επεξεργαστούν καταλλήλως -μην περιμένετε τίποτε, αν δεν δώσετε τα πάντα. 

Τέταρτον, κατά τη συνάντηση συζητούνται με αξιοθαύμαστη επιμονή πάντα τα ίδια πράγματα -αν πιστέψουμε όσα λέγονται επισήμως μετά από αυτή. Έχουν γίνει θυσίες, αλλά πρέπει να γίνουν κι άλλες, το ελληνικό πρόγραμμα πάει καλά, η ελληνική κυβέρνηση επίσης, αλλά θα πρέπει να επιμείνει επίσης, και η Γερμανία θα βοηθήσει επίσης όπως βοήθησε ως τώρα, αρκεί να βοηθήσουμε κι εμείς τον εαυτό μας. Επίσης. 

Πέμπτον ακολουθεί η καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου κατά την οποία η Μέρκελ μας χαμογελάει ευγενικά, μας συγχαίρει διακριτικά και μας ζητάει γερμανικά να κρατήσουμε τα κεφάλια μέσα για να μπορέσουμε κάποτε να βγούμε έξω -στις αγορές και στην ανάπτυξη. Ενώ παραλλήλως ευλογεί τον Σαμαρά, την κυβέρνηση και την πολιτική του και μας προτείνει ευγενικά, διακριτικά και γερμανικά να τους εμπιστευτούμε. Πράγμα που επίσης ζητάει ο Σαμαράς, ο οποίος όμως δεν αρκείται στο αίτημα να τον εμπιστευτούμε εμείς, αλλά κάθε φορά ευγενικά, διακριτικά και κάπως γερμανικά κι αυτός ζητά να τον εμπιστευτεί και η κυρία Μέρκελ.

Έκτον ακολουθούν οι φωτογραφίες και η καθιερωμένη προσπάθεια της μεν ομάδας προπαγάνδας του Σαμαρά να αποδείξει ότι αυτό ήταν, επιτέλους μας εμπιστεύονται οι βλοσυροί επικυρίαρχοι, της δε ομάδας καρπαζιάς της Μέρκελ να δείξει ότι μας εμπιστεύονται βεβαίως, αλλά μόνο αν κάνουμε όσα μας λένε -όσα συμφωνήσαμε είναι η επίσημη διατύπωση. 

Και εμπιστεύονται περισσότερο από μας κι από τον Σαμαρά κι από τον Βενιζέλο ακόμα την τρόικα. Όπερ, έδει, δείξαι. Το γενικό συμπέρασμα που επιβεβαιώνεται κάθε φορά και επιβεβαιώθηκε και στην τελευταία συνάντηση: Η ελληνική κυβέρνηση μιλά στην υποτακτική. Η γερμανική κυβέρνηση και οι δανειστές στην προστακτική. Η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει τον εαυτό της. Η γερμανική κυβέρνηση στηρίζει την ελληνική. 

Και οι δυο όμως στηρίζουν την τρόικα. 

Επιγραμματικά: Η συνάντηση επέτυχε. Τα κεφάλια μέσα.