Δεκαεννέα ματς, ούτε καν είκοσι, στα 240. Ένα πρωτάθλημα που, καλά-καλά, ακόμη δεν άρχισε. Κι όμως, ήδη ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός έφεραν κολακευτικά 0-0 με τον Λεβαδειακό, η ΑΕΚ έκανε το δικό της 0-0 στα Γιάννενα απλώς διότι δεν ήταν αρκετά καλή ώστε να νικήσει, τώρα ο Ολυμπιακός πήρε στην Ξάνθη το ίδιο αποτέλεσμα που είχε πάρει εκεί, ισοπαλία, η νεοφώτιστη Λαμία (την οποία νεοφώτιστη Λαμία ο πρωταθλητής «έκανε καθυστερήσεις» για να τη νικήσει στο Περιστέρι…), ο Αστέρας Τρίπολης ξεκίνησε με 2/2 ήττες εντός, ο Πανιώνιος με 2/2 νίκες εκτός+εντός, κ.λπ.

Το πρωτάθλημα, εν ολίγοις, που θα θέλαμε να βλέπουμε. Όπως βλέπουν οι Άγγλοι τη Μπέρνλι να νικάει στην έδρα της Τσέλσι και να φέρνει ισοπαλία στην έδρα της Τότεναμ, ή τη Στόουκ Σίτι να νικάει την Αρσεναλ και να φέρνει ισοπαλία με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Όπως βλέπουν οι Γάλλοι τη δική τους πρωταθλήτρια, τη Μονακό, να ρίχνει έξι στη Μαρσέιγ κι ύστερα να μαζεύει τέσσερα στη Νις (η οποία Νις είχε ξεκινήσει με εντός έδρας ήττα απ’ την Τρουά…), όπως βλέπουν οι Γερμανοί τη Μπάγερν να τρώει ξύλο στη Χόφενχαϊμ ή τη Ντόρτμουντ να μη μπορεί να βάλει κάτω τη Φράιμπουργκ των δέκα παικτών. Όπως βλέπουν οι Ιταλοί τους ρούκις της SPAL να κάνουν πρεμιέρα με 0-0 στη Λάτσιο κι έπειτα να κοπανάνε και την Ουντινέζε. Όπως βλέπουν οι Ισπανοί την Ατλέτικο να σώζει μετά βίας την ισοπαλία στη Ζιρόνα και να πανηγυρίζει, ή την πιο ισχυρή ομάδα στον κόσμο, τη Ρεάλ, να έχει μπει στη σεζόν με 2/2 ισοπαλίες στο Μπερναμπέου, η δεύτερη εναντίον της Λεβάντε (που όλη η Λεβάντε κοστίζει όσο ένα κορδόνι του Κριστιάνο Ρονάλντο…)

Ένα φυσιολογικό, καλό, ενδιαφέρον πρωτάθλημα. Εάν δεν ήταν παλιάνθρωπος ο κύριος Τσίπρας! Ενόσω οι ομόλογοί του, η Μέρκελ, ο Μακρόν, η Μέι, ο Τζεντιλόνι, ο Ραχόι, αφήνουν στα μέρη τους το τοπίο ανεπηρέαστο, εδώ η σαφής ανακοίνωση του Παναθηναϊκού απέδωσε το 0-0 με τον Λεβαδειακό στη διαπλοκή, για την ακρίβεια στη νέα διαπλοκή με τον περιβόητο «ξενόφερτο», το δε 1-1 του Ολυμπιακού στην Ξάνθη συνέβη (εάν καταλάβαμε σωστά απ’ τον, όχι και τόσο στέρεο στη δομή του, λόγο του κυρίου Μαρινάκη) επειδή ο Πρωθυπουργός είπε στη ΔΕΘ «να πάρει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα». Ευλόγως ο Σεμπά κι ο Τζούρτζεβιτς επηρεάστηκαν και δεν έβαλαν τα γκολ…

Είναι εμφανές και σε μάτι μικρού παιδιού, ότι ο κύριος Μαρινάκης αισθάνεται πως δεν μπορεί να βασίζεται στο benefit of the doubt που άρπαξε βιαίως, μπαίνοντας στο ποδόσφαιρο, απ’ τα χέρια του κυρίου Πατέρα. Δεν μπορεί να προσβλέπει σ’ αυτό, ιδίως στις «αγγλικές εβδομάδες» με τους τρεις αγώνες (Σεπτέμβριο έως Δεκέμβριο), κατά τις οποίες ένα μικρό σπρώξιμο για το ξεκόλλημα… μεταξύ μας… και ποιος δεν θα το ‘θελε! Άλλο τόσο εμφανές σε μάτι μικρού παιδιού, είναι ότι μια τέτοια αίσθηση απορρυθμίζει. Αποσυντονίζει. Ανοίγει, κάτω απ’ τα πόδια, κενό. Οδηγεί στο να μιλάει ο κύριος Μαρινάκης, σαν Σάββας Θεοδωρίδης. «Πείτε στον κύριο Τσίπρα». Αλλ’ ο κύριος Μαρινάκης δεν είναι Σάββας. Όπως δεν είναι ο κύριος Αλαφούζος, Βασίλης Κωνσταντίνου. Τα όρια (του αυτοσεβασμού) είναι όρια. Άλλοτε για να τηρούνται και άλλοτε, απ’ όσα βλέπουμε, για να ξεπερνιούνται. Είμαι βέβαιος δε, για το ακόμη χειρότερο. Ότι πες-πες, τα έχουν πιστέψει κι οι ίδιοι… αυτά που λένε για να τ’ ακούσουν άλλοι.

Οπότε πράγματι, όπως «η χώρα χρειάζεται άμεσα πολιτική αλλαγή» (το είπε η κοινή καλή φίλη κυρία Μπακογιάννη η οποία επέτυχε το θαύμα της συνένωσής τους…), έτσι και το πρωτάθλημα επίσης. Κι αυτό χρειάζεται, άμεση πολιτική αλλαγή.

Δεν νοείται να συνεχίζεται πρωτάθλημα, με αυτόν τον Πρωθυπουργό. Επειδή είναι μάλλον δύσκολο, όμως, ο δημοσιογράφος της Nova να κλείσει σήμερα-αύριο ραντεβού με τον κύριο Τσίπρα για να του πει «μας είπε ο κύριος Μαρινάκης να σας πούμε ότι ο Ολυμπιακός θα πάρει και το όγδοο», η μοναδική λύση είναι η επ’ αόριστον διακοπή του πρωταθλήματος έως ότου αλλάξει η κυβέρνηση, αναλάβει ο κύριος Μητσοτάκης και επανέλθει η περίφημη, η ποθούμενη, κανονικότητα…

SDNA