Μια από τις συχνότερες κατηγορίες των πιο πούρων συντηρητικών είναι πως η αριστερά ταυτίζεται συλλήβδην με εμμονικές στάσεις ζωής και ιδεοληψίες. Βέβαια δεν υπάρχουν αποκαθαρμένοι άνθρωποι και χώροι, ούτε μεταφυσικά, «άγια» κοινωνικά ή πολιτικά υποκείμενα, κι άρα ούτε και πλευρές της αριστεράς δεν είναι αθώες του αίματος. Όμως οι ίδιοι, την ίδια ώρα που κινδυνολογούν για τις (όντως κάποτε επικίνδυνες) ουτοπίες  αδυνατούν να δουν τις δικές τους, εντονότατες, ιδεοληψίες κι εμμονές, και το πόσο πιο επικίνδυνες γίνονται λόγω του «καύσιμου» της εξουσίας κι άρα της «εν τοις πράγμασι» πολιτικής. Πχ με τι θα γεμίσουν σε ελάχιστες ημέρες, έστω και σε δόσεις, τα πάρκα και οι πλατείες των πόλεων μας; Μα με πρόσφυγες αφού θα γίνουν μαζικές εξώσεις!

Υπάρχει ένα πραγματικό διακύβευμα, ένα ξεκάθαρο πρόσχημα, και μια τεράστια παγίδα. Το πραγματικό διακύβευμα είναι να αποσυμφορηθούν τα νησιά, να ανασάνουν τα camp, οι ντόπιοι, και να μην πληγεί η τουριστική περίοδος. Κάθε σοβαρός πολίτης και κυβέρνηση οφείλει να τα σκέπτεται. Το ξεκάθαρο πρόσχημα είναι πως πρέπει να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Το πόσο ο πατερναλισμός κι ο ματερναλισμός κάποιων κινημάτων δεν βοηθά τις ομάδες στόχου να ωριμάσουν ψυχολογικά και δημιουργεί ανθρώπους που βολεύονται, το έχουμε παλέψει ίσως όπως έπρεπε, όταν έπρεπε, εκεί που έπρεπε. Αν και ενδεχομένως όχι όσο έπρεπε.

Αλλά ότι η ψυχολογιοποίηση των αδύναμων δίνει και παίρνει ώστε να προσωποποιούνται στα χαρακτηριστικά τους οι δομικές αδυναμίες ή μάλλον επιλογές, δεν μπορεί να καλυφθεί αφού είναι και ευρύτερο ως λειτουργία και ισχυρότερο ως κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο. Ενδεικτικό είναι πως ενώ δεν υπήρξε καμιά πρόβλεψη για συστηματική εκμάθηση της γλώσσας και επαγγελματικών δεξιοτήτων (σε ποια άλλωστε οικονομία;) τώρα κατηγορούνται γιατί οι ίδιοι δεν θέλησαν να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους… Μα, από την μεριά τους, σαν τόπο τράνζιτ μας βλέπαν, τι δεν καταλαβαίνουμε;

Η τεράστια παγίδα είναι πως σε εποχές κοινωνικής απόστασης για λόγους υγιεινής, και σε εποχές ρημαγμένης οικονομίας που καθιστούν τα πάρκα και τις πλατείες καταφύγιο για πολλούς, σε εποχές όπου το one planet one earth αποκτά μερικές από τις πραγματικές του διαστάσεις, η κυβέρνηση θα τις και θα τα γεμίσει (έστω και σταδιακά, έστω κι εν μέρει) με πολλούς (γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους, ζώα κλπ), απελπισμένους και διαμένοντες σε λάθος συνθήκες σε όλη την διάρκεια της πανδημίας ανθρώπους, οι οποίοι και πάλι δεν θα έχουν τις βασικές υποδομές υγιεινής. Κάνοντας τους, ηθελημένα λες, (που δεν το λες) έρμαιο σε επικίνδυνες επιθέσεις, αφού άθελα τους θα είναι επικίνδυνοι και οι ίδιοι.ες. Ήδη ο Ντε Κλερκ των Ηνωμένων Εθνών και άλλοι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ζήτησαν να γίνει η διαδικασία πιο σταδιακά. Με σωστότερο τρόπο. Με άλλη σειρά. Αλλά το μόνο που πέτυχαν έως τώρα είναι στις 31 Μαίου να βγουν μόνο 8000 και μια δεύτερη δόση χιλιάδων ανθρώπων στις 10 Ιουνίου. Και έπεται συνέχεια… Σε ουσιαστική σιωπή των καναλιών για κάτι τόσο σοβαρό, αφού η μιντιακή πραγματικότητα δεν είναι πραγματικότητα….

Κι αν είχες άλλη επαρχία που δεν θα εκφόβιζε όσους θα ήθελαν να πάρουν ανθρώπους στη δούλεψη τους, τίγκα τα καφενεία με ακροδεξιούς, τίγκα και με ενσωματωμένους πια Βαλκάνιους μετανάστες που θα ενοχληθούν απ τους ξενομερίτες, θα είχες κι άλλες λύσεις που θα σου σώζαν την παραγωγή. Κι αν είχες Χριστιανούς ιεράρχες, επειδή το 1/5 των γέρων γράφει τα σπίτια του στην εκκλησία, (αρμαθιές τα κλειδιά από τα άδεια σπίτια) θα είχες κι ‘άλλες δυνατότητες που θα σου έσωζαν την συλλογική ψυχή… Αλλά δεν έχεις, παρά ελάχιστους. Και ένα ηρωϊκό παρά μερικές «ιδεοληψίες του» όπως τις λένε, κίνημα αλληλεγγύης που πάλι (το πιστεύω!) κάποιες λύσεις θα βρει ώστε να μην ενοχληθούνε όσοι κι όσες το βρίζουν κι απ τους καναπέδες τους…

Οι μόνοι πραγματικά ευνοημένοι (κι αυτό θα το βρουν μπροστά τους όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, και το κυβερνητικό, και όλοι.ες οι πολίτες.ίσσες) θα είναι οι ακροδεξιοί που θα κάνουν πάρτυ αυτοδικαίωσης στα ζέοντα κανάλια του εθνολαϊκισμού, τοκίζοντας την απελπισία και το πόνο των ξένων και την ανασφάλεια και την ενόχληση των ντόπιων (όλα κατανοητά σ έναν βαθμό) σε ένα στημένο στα μέτρα τους σκηνικό. Οκ. Εάν αυτό δεν είναι η επιτομή της εμμονής, εάν αυτό δεν είναι το άκρον άωτον της ιδεοληψίας, τότε οι γάιδαροι μόνιμα πετούν και σε λίγο καιρό θα ξαναπέφτουμε για πρώτη φορά από τα σύννεφα…