Τέσσερα χρόνια τώρα η αριστερή παρένθεση -ο μύχιος πόθος της διαπλοκής- έγινε μόνιμη κατάσταση, ρίζωσε, απλώνεται, δίνει δείγματα γραφής, ήθους και αξιοπρέπειας με αρκετά λάθη βέβαια λόγω έλλειψης πρότερης κυβερνητικής εμπειρίας.

Κύλησε πολύ νερό στο μύλο της πολιτικής ζωής της χώρας από το Γενάρη του 2015.

Οι συνθήκες σήψης και παρακμής του παλιού πολιτικού συστήματος που χρεοκόπησαν την ελληνική κοινωνία, το πρόταγμα εξουσίας της Ριζοσπαστικής Αριστεράς , το φρέσκο πρόσωπο της ηγετικής φυσιογνωμίας του Αλέξη Τσίπρα, έφεραν τα πάνω κάτω.

Τέσσερα χρόνια τώρα η αριστερή παρένθεση -ο μύχιος πόθος της διαπλοκής- έγινε μόνιμη κατάσταση, ρίζωσε, απλώνεται, δίνει δείγματα γραφής, ήθους και αξιοπρέπειας με αρκετά λάθη βέβαια λόγω έλλειψης πρότερης κυβερνητικής εμπειρίας.

Στηρίζει τους αδύναμους, έβγαλε τη χώρα στο ξέφωτο, συμμετέχει στα γεωπολιτικά δρώμενα στην περιοχή μας ως σταθεροποιητικός παράγοντας , δίνει λύσεις σε χρονίζοντα εθνικά θέματα και ξαναφέρνει την ελπίδα στην ταλαιπωρημένη ελληνική κοινωνία.

Και μπρος στον αχό της ακροδεξιάς και του νεοναζισμού που απλώνεται σα μαύρο σύννεφο πάνω από την Ευρώπη, εξ αιτίας της σκληρής λιτότητας των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, η Ριζοσπαστική Αριστερά στην Ελλάδα χτίζει γέφυρες.

Γέφυρες και προοδευτικές συμμαχίες με δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, της οικολογίας, του μετριοπαθούς κέντρου , συλλογικότητες, πρόσωπα και κινήματα.

Συμμαχίες και μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά, το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία, αλλά και τον νεοφιλελευθερισμό του Μητσοτάκη που ξεδιάντροπα ομολογεί , ότι αν τυχόν κυβερνήσει θα ξηλώσει το κοινωνικό κράτος, θα απολύσει υπαλλήλους και θα επαναφέρει το νόμο, την τάξη και την ασφάλεια. Και ο νοών νοείτω!

Μπροστά λοιπόν στον κίνδυνο επανόδου της ρεβανσιστικής δεξιάς που ονειρεύεται μνημόνια όπως δειλά-δειλά ομολογούν στελέχη της, κάτι παρόμοιο που έκανε ο ομογάλακτός τους Μάκρι στην Αργεντινή, η δημιουργία μιας σύγχρονης Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς είναι αναγκαία όσο ποτέ για τη χώρα μας, αλλά και για την προοπτική της Ευρώπης.

Η ΕΔΑ ήταν ένα εγχείρημα τύπου ΕΑΜ που προσπάθησε να συσπειρώσει γύρω της τον κοινωνικό κορμό της Αριστεράς , αλλά και δυνάμεις του Κέντρου που οι ηγεσίες τους είχαν εναγκαλιστεί με τη ΕΡΕ και με πυλώνες εξουσίας του τότε καθεστώτος. Όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα με την πλήρη ταύτιση ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ με τη Νέα Δημοκρατία και τα οικονομικά συμφέροντα που έχασαν τα προνόμιά τους.

Στις εκλογικές αναμετρήσεις που έρχονται τα διλήμματα θα είναι σαφή, όπως και τα μέτωπα των πολιτικών δυνάμεων που θα αντιπαρατεθούν.

Η ερμαφρόδιτη λογική των ίσων αποστάσεων που ακούγεται από την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, είναι θέση απολίτικη. Η ταπείνωση της Αριστεράς και η στρατηγική της ήττα που μετ΄ επιτάσεως ακούγεται από τα ίδια χείλη, πέρα από τις ψυχολογικές ερμηνείες που κάποιος μπορεί να δώσει, σημαίνει νίκη της Δεξιάς, καθαρά πράγματα. Και ο δημοκρατικός κόσμος θα τιμωρήσει ξανά και ίσως τελεσίδικα αυτή τη φορά τέτοιες συμπεριφορές.

Διάλογος λοιπόν ανοιχτός στην κοινωνία, ισότιμος, σε προγραμματική βάση με συγκλίσεις ξεκινώντας όπως ήδη γίνεται σε τοπικό επίπεδο για την αυτοδιοίκηση, για να δημιουργηθεί η καινούρια ΕΔΑ της σύγχρονης εποχής, που θα προστατεύσει τις κοινωνικές κατακτήσεις, θα τις διευρύνει και θα βάλει τις βάσεις για μια Ελλάδα σταθερή, σύγχρονη και προοδευτική μέσα στην Ευρώπη.

Μια αναγκαία πολιτική συμμαχία είναι το ζητούμενο στις σημερινές συνθήκες και η οικοδόμηση ενός χώρου με ισχυρή κοινωνική γείωση, που θα γίνει ανάχωμα στην ακροδεξιά και στη νεοφιλελεύθερη επέλαση τόσο στη χώρα μας, όσο και στην Ευρώπη.

*Ο Ανδρέας Πιλάλης είναι συντονιστής δημ. κίνησης “Ενεργοί Πολίτες Περιστερίου”