Ο ΣΥΡΙΖΑ έπραξε αυτό που οφείλει να κάνει κάθε κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης που, έχοντας αποδεδειγμένα πλέον καταλάβει την πρώτη θέση στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων, εργάζεται σαν δυνάμει κυβέρνηση ή καλύτερα σαν κυβέρνηση εν αναμονή. Επεξεργάστηκε και κατέθεσε ένα εναλλακτικό κυβερνητικό πρόγραμμα που απαντά στο μεγάλο πολιτικό πρόβλημα της εποχής, αυτό της αποκατάστασης των βλαβών και της επούλωσης των πληγών που έχουμε υποστεί εξ αιτίας της εφαρμογής των μνημονίων, σε τέσσερις βασικούς τομείς.
 

Πρώτα στο τεράστιο κοινωνικό αλλά και ηθικής τάξεως ζήτημα της ανθρωπιστικής κρίσης που πλήττει τη χώρα, με τα εκατομμύρια των νεόπτωχων που έχει δημιουργήσει η πολιτική των μνημονίων και της λιτότητας που έχουν επιβάλει οι διεθνείς δανειστές μας και που τόσο εύκολα και αδιαμαρτύρητα έχουν αποδεχτεί και με τόση φροντίδα εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της τελευταίας τετραετίας. Μια ανθρωπιστική κρίση που αναγνωρίζεται από τα εκατομμύρια των Ελλήνων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας χωρίς εργασία, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς τη στοιχειώδη δυνατότητα να σιτίςουν τα παιδιά τους και χωρίς καμία πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη.
 
Δεύτερον στο πρόβλημα της επανεκίνησης μιας κλινικά νεκρής οικονομίας, με την άρση των συνθηκών εξ αιτίας των οποίων βρίσκεται σε καταστολή.
 
Τρίτον στο μέγα ζήτημα της απασχόλησης και της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, σε μια χώρα όπου η ανεργία τρέχει με 27% και ειδικά στους νέους με περισσότερο από το 50%.
 
Και τέλος στο μεγάλο ζητούμενο της επαναφοράς αξιόπιστων θεσμών, σε μια εποχή καταστρατήγησης κάθε έννοιας δημοκρατίας από πλευράς μιας εθελόδουλης κυβέρνησης, που στο όνομα της επίτευξης των στόχων που της έχουν θέσει, καταφανώς για δικό τους όφελος, τα ξένα συμφέροντα, εχει θέσει σε δεύτερη μοίρα την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και την ικανοποίηση και των στοιχειωδών ακόμη αναγκών της ελληνικής κοινωνίας.
 
Το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ελπίδα στην απογοητευμένη ελληνική κοινωνία, γιατί απέδειξε με στοιχεία ότι στους νεοφιλελεύθερους δήθεν μονόδρομους που μας επιβλήθηκαν, υπάρχει κι άλλος δρόμος, στην κατεύθυνση της ανάπτυξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Και μάλιστα η εναλλακτική αυτή κυβερνητική πρόταση είναι κοςτολογημένη αλλά και πλήρως τεκμηριωμένη, σε ό,τι αφορά κυρίως το μεγάλο ερώτημα που συνήθως τίθεται σε τέτοιες περιστάσεις και αφορά στο που θα βρεθούν οι πόροι που θα υποστηρίξουν αυτές τις πολιτικές.
 
Η κυβέρνηση, η οποία κατάφερε να αποφύγει μέχρι τώρα μείζονες κοινωνικές αντιδράσεις για το προκλητικά αντιλαϊκό προγράμμά της, βασισμένη στη δοκιμασμένη συνταγή της εφαρμογής του δόγματος “σοκ και δέος”, όταν αντιλήφθηκε ότι τα περιθώρια τελείωςαν, κινήθηκε μεταξύ προσπάθειας επίδειξης δύναμης αφενός και πανικού αφετέρου. Πιστή στη δεξιά παράδοση του αυταρχισμού και με προφανή στόχο την κατά το δυνατόν περιορισμένη δημοσιοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, απαγόρευσε την αναμετάδοση της ομιλίας Τσίπρα στο κρατικό έκτρωμα της ΝΕΡΙΤ, προσπαθώντας παράλληλα να εξαντλήσει την επιρροή της και στα ιδιωτικά κανάλια που ελέγχει, προκειμένου να κάνουν και αυτά το ίδιο. Ξεχνώντας, προφανώς, ότι τα ιδιωτικά ΜΜΕ ορκίζονται στον Θεό της τηλεθέασης, αποκηρύςςοντας εύκολα τον ευεργέτη τους, ακόμη κι αν πρόκειται για τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Η κίνηση αυτή βεβαίως της κόστιςε σημαντικά, καθώς είχε ως συνέπεια τις παραιτήσεις των μελών του ΔΣ του κυβερνητικού καναλιού, γεγονός που της προκάλεσε κρίση αξιοπιστίας ακόμη και στους δικούς της κόλπους.
 
Η αμέσως επόμενη κίνηση της κυβέρνησης φανέρωνε ακόμη μεγαλύτερη απόγνωση. Όταν διεπίστωσαν την επιτυχία του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στους πολίτες, εξαπέλυσαν μια επικοινωνιακή προσπάθεια μείωσης της αξίας αυτού που δυο μέρες νωρίτερα απαξίωναν να αναμεταδώσουν. Εξαπολύθηκαν λοιπόν τα γνωστά παπαγαλάκια της κυβερνητικής προπαγάνδας, αυτοί οι ίδια που μέχρι χτες κατακεραύνωναν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν έχει πρόγραμμα, με άλλο τροπάρι:  Αναμασώντας τα γνωστά “το πρόγραμμα δεν βγαίνει” ή “τα νούμερα δεν είναι σωστά”. Λες και το δικό τους πρόγραμμα, αυτό που διαφημίστηκε σαν success story, βγαίνει. Ή λες και για τα εκατομμύρια των Ελλήνων που υποφέρουν και που τώρα ανέκτησαν ελπίδες επιβίωσης, έχει σημασία αν το πρόγραμμα θα κοστίσει 11, 13 ή 17 δις Ευρώ…
 
Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ με την κατάθεση του προγράμματός του, οριοθέτησε και τεκμηρίωσε μια εναλλακτική, αριστερή απάντηση στα νεοφιλελεύθερα αδιέξοδα των μνημονιακών μονοδρόμων. Βρισκόμαστε ενώπιον μια πολιτικής σύγκρουσης μεταξύ της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης αφενός και μιας εναλλακτικής και αριστερής πολιτικής με ανθρώπινο πρόσωπο αφετέρου.
 
– Η πρώτη δεν ενδιαφέρεται για τη φτώχεια και τη δυστυχία των πολλών, αλλά για τον πλουτισμό των λίγων. Γι αυτό και αντιμετωπίζει  την επένδυση για την αντιμετώπιση των ακραίων κοινωνικών φαινομένων, όπως η φτώχεια κι ο κοινωνικός αποκλεισμός, ως λαικιςμό και παροχολογία. Σε αντίθεση με την δεύτερη που θέτει την κοινωνική δικαιοσύνη και την καταπολέμηση της φτώχειας και των ανισοτήτων σε πρώτη προτεραιότητα.
 
– Η πρώτη στηρίζει την ανάπτυξη και την απασχόληση στην ιδιωτικοποίηση και την πώληση των δημόσιων αγαθών σε ξένους ολιγάρχες, οι οποίοι όταν αποκτήσουν αυτό που θέλουν, θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και θα αναθερμάνουν την οικονομία. Σε αντίθεση με τη δεύτερη που στηρίζεται σε μια αυτοτροφοδοτούμενη ανάπτυξη, βασισμένη στην παραγωγική ανασυγκρότηση και στα συγκριτικά πλεονεκτήματα μιας χώρας.
 
– Η πρώτη βλέπει το ανθρώπινο δυναμικό μιας χώρας σαν υπαλληλικό προσωπικό που θα εξυπηρετήσει τον πλουτισμό των διεθνών ολιγοπωλίων. Ενώ η δεύτερη στηρίζεται στον ανθρώπινο παράγοντα, τη συμμετοχή του οποίου στην ανάπτυξη θεωρεί ως κομβική και αναγκαία προϋπόθεςη.
 
Η κυβέρνηση, έμπλεη ηττοπάθειας και πανικού, παρουσιάζει τη δική της πολιτική σαν τη δύσκολη αλήθεια, απέναντι στα εύκολα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα, μετά την κατάθεση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύφθηκε ότι ο νεοφιλελεύθερος μονόδρομος ήταν ένα μεγάλο ψέμα, δύσκολο για τους Έλληνες, αλλά πολύ εύκολο για αυτούς που επωφελήθηκαν. Σε αντίθεση με την αριστερή πρόταση για την έξοδο από τα μνημόνια της κρίσης, που αποδεικνύεται η μόνη αλήθεια για το καλό του τόπου και του λαού μας.
 
Η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση δεν θα είναι απλώς μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και των δυνάμεων που θα συνεργαστούν μαζί του. Θα σηματοδοτήσει μια μεγάλη νίκη της ευρωπαϊκής αριστεράς απέναντι στο νεοφιλελευθεριςμό, ο οποίος δίκην μονοδρόμου, καταδυναςτεύει και εκμεταλλεύεται τους λαούς προς όφελος των λίγων, οι οποίοι συγκεντρώνουν και το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου διεθνώς.