Παλιότερα, οι πολυεθνικές εταιρίες έκαναν πραξικοπήματα στις χώρες όπου οι κυβερνήσεις είχαν αντιρρήσεις στην άγρια εκμετάλλευση του πλουτοπαραγωγικού τους πλούτου.

Έτσι κάπως έγινε το αιματηρό πραξικόπημα στη Χιλή στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973 – κακή ώρα σαν χθες – ανατρέποντας την κυβέρνηση Αλιέντε. Η Eldorado Gold δεν μπορεί να κάνει πραξικόπημα στην σημερινή Ελλάδα, αρκέστηκε όμως σε ένα «πραξικοπηματάκι».

O χρόνος και ο τρόπος της Eldorado Gold, που απειλεί με ματαίωση των επενδύσεών της για το χρυσό στις Σκουριές και τη Θράκη, δε συνιστούν  επιχειρηματική κίνηση αλλά ευθεία και άκομψη πολιτική παρέμβαση.  

Όταν ένας ξένος επενδυτής, με την μεταχείριση των εργαζομένων σαν ασπίδα, αναφέρει σε ανακοίνωσή του ότι «θα επανεκτιμήσει τις επενδυτικές δυνατότητες στην Ελλάδα με μια υποστηρικτική κυβέρνηση», προκαλεί για την ανατροπή της σημερινής.

Αμέσως μετά την επίσκεψη Μακρόν και τη ΔΕΘ, καθώς η κυβέρνηση προβάλει την ατζέντα του “Grinvest” για την προσέλκυση επενδύσεων, μια εταιρία επιχειρεί να ματαιώσει τα κυβερνητικά σχέδια. Αντιδρά τώρα για την παραπομπή των εκκρεμοτήτων της επένδυσης της στη Διαιτησία, αν και το γνώριζε από το Μάιο. Σε προφανή συντονισμό με την αντιπολίτευση, όπως ακριβώς έγινε και στη Χιλή με το «κίνημα της κατσαρόλας».

Kαι καλά οι πολυεθνικές πάντα κυνικά δρούσαν. Αλλά η αντιπολίτευση που έσπευσε να σιγοντάρει την Eldorado Gold; Ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή όχι με την επένδυση, είναι δυνατόν να ταυτίζεται με την απροκάλυπτη επίθεση μιας ξένης εταιρείας στη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας της;