Πέρσι τον Αύγουστο – και ενώ η χώρα ήταν covid free και το πολιτικό κεφάλαιο «Μωυσής» ισχυρό (και πραγματικά και πληρωμένα στα ΜΜΕ) – και οι νεραντζιές της Ηρώδου Αττικού ήξεραν ότι οι ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου ετοιμάζονται για εκλογές. Βγήκε όμως ένα όχι και τόσο μικρό κόκκινο καράβι και κόντεψε να δέσει στο ναύσταθμο της Σαλαμίνας. Έτσι οι κάλπες μαζεύτηκαν προσωρινά και είπαν έχουμε κι άλλο χρόνο μέχρι τον Μάιο. Το πίσω όριο της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες έτσι κι αλλιώς εξ αρχής ήταν ο Απρίλιος – Μάιος του 2021 (πες κι εσύ, Άλεξ). Ο χρόνος δηλαδή που ακόμα θα μπορούσε να παραμένει ενεργός, αλλά με κάποιες προϋποθέσεις. Σε κάθε περίπτωση η βασική προϋπόθεση, αν κάποιος έκανε τον σχεδιασμό το 2020, ήταν η οριστικοποίηση των αποφάσεων της ΕΕ για αμοιβαιοποίηση κορωνοχρέους και τι λεφτά θα έρθουν από τις ενισχύσεις (η ευρωπαϊκή χελώνα όμως τα πάει όλα σαν διαφήμιση του Τζακ Ντάνιελς, παίζουν με τις τάπες).

Έτσι και οι νεραντζιές της Ηρώδου Αττικού ήξεραν ότι οι ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου ήθελαν ένα χειμώνα στο ρελαντί και να διατηρείται το πολιτικό κεφάλαιο του Μωυσή (με όσα λεφτά χρειαστεί). Φήμες λένε πως ο πρωθυπουργός σιγοτραγουδούσε κάθε μέρα “τον χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήξαμε, γι’ άλλα δέκα χρόνια άιντε καθαρίσαμε”. Όμως όταν όλοι ασχολούνταν με το πολιτικό κεφάλαιο του Μωυσή και το πως θα κάνουν μεγάλες διευθετήσεις στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ξέχασαν ότι υπάρχει πανδημία και η υποχρέωση του κράτους να ενισχύσει το ΕΣΥ για να αντέξει. Κι έτσι δυστυχώς τον Οκτώβριο εμφανίστηκε το δεύτερο κύμα (δεν περάσαμε βέβαια ποτέ πρώτο) με τη χώρα εντελώς απροετοίμαστη, η Βόρεια Ελλάδα έγινε Μπέργκαμο (που όσο κι αν το κρύβουν τα ΜΜΕ, το ξέρουν οι άνθρωποι) και η χώρα ξανασφάλισε σε λοκντάουν. Το λοκντάουν (ακόμα και για κυβέρνηση που δίνει ψίχουλα στους χαμηλά και πακετάρες στους πολύ ψηλά) είναι ακριβό σπορ και για παραγωγική δομή σαν της Ελλάδας εντελώς καταστραφικό. Οι ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου είναι πελαγωμένοι και δεν ξέρουν τι να κάνουν, και λοντάουν και κρούσματα πως να τα διαχειριστούν.

Κι εδώ ξεκινάει η ιστορία του παραλόγου…

Ξεπροβάλλει ο Βασίλης ο Κικίλιας από τις νεραντζιές ως Γιακουμής (γεια σου Αποστόλη) και φωνάζει “Έστειλε η Ούρσουλα τηλεγράφημα: Έρχεται εμβόλιο. ΣΤΟΠ”. Έξαλλοι πανηγυρισμοί ξέσπασαν στο Μέγαρο Μαξίμου, μέχρι και ο Γεραπετρίτης αγκάλιασε τον Άδωνι. Έσπευσαν την επομένη να βάλουν τον Βασίλη τον Κικίλια να κάνει και επίδειξη ψυγείων για τα εμβόλια. Οργανώθηκε υποδοχή ολυμπιονικών για να υποδεχθούν κι ένα χαρτοκούτι με κάποιες δόσεις και κάναμε Πρωτοχρονιά (μέχρι εννέα άτομα από δύο το πολύ οικογένειες) και κόψαμε και κομμάτι για τον Μωυσή και για το Εμβόλιο. “Συμπολίτες μου, Καλή Χρονιά, 2 εκατομμύρια εμβολιασμοί το μήνα μέχρι τον Μάρτιο” (κουφάλες θα σας εμβολιάσω και μετά θα κάνω εκλογές και θα κάθομαι…). Όμως τα ψυγεία δεν γέμιζαν με εμβόλια κι άρχισε ο Μωυσής να στέλνει μεταμεσονύκτια μηνύματα “Μωρή Ούρσουλα, που είναι εκείνα τα εμβόλια; Κόκαλα έχουν;”. Η Ούρσουλα όμως δεν απαντούσε κι έτσι έμενε ο Μωυσής μ’ ένα ξερό “διαβάστηκε…”. Βέρι βέρι χολοσκασμένος καθώς καθόταν πάνω από το τηλέφωνο, ξάφνου μέσα στη νύχτα χτυπάει το αναθεματισμένο:

“- Ούρσουλα γλυκιά μου…
– Μέρκελ εδώ.
(- Ποτέ δεν παίρνει για καλό αυτή)
– Τι θα θέλατε, εξοχοτάτη;
– Έχεις αφήσει στη μέση μια δουλίτσα. Επειδή δεν έδεσε Σαλαμίνα το καράβι, δεν σημαίνει ότι τελείωσες. Ξεκινάς  διερευνητικές με τον καλό μου τον Έρντο.
– Μα εξοχοτάτη, έχω Αντώνη Σαμαρά, έχω Βορίδη, έχω μακονομάχους κι έχω λοκντάουν και οικονομικά προβλήματα και δεν έχω και εμβόλια…
– Έχεις και διερευνητικές (κλείνει το τηλέφωνο)”.

Και τρέχει ο Δένδιας στην Πόλη για διερευνητικές και παίζει καθυστερήσεις δένοντας τα κορδόνια του στη σέντρα και ο Μωυσής αφήνει να διαρρεύσει πως οι διερευνητικές “έσβησαν αθόρυβα” (Μέχρι το επόμενο μεταμεσονύκτιο τηλεφώνημα της Άγκελας που ξέρει ότι ο καλός της ο Έρντο – που δεν του επιβάλλει κυρώσεις – θα ξανακερδίσει εκλογές, και ο γερμανικός καπιταλισμός έχει και δουλειές).

Να σκάσει είναι ο Μωυσής μας, δοκιμάζει ποδηλατικά κολάν, μάσκες του σκι, παίρνει πόζες με γυμνό βυζί στον καθρέφτη, αλλά δεν φτιάχνει το κέφι. Τον λυπήθηκαν και οι νεραντζιές της Ηρώδου Αττικού και του είπαν “Πήγαινε μέχρι την Ικαρία, έχει καλό κλίμα, να φτιάξει το χρωματάκι σου”. Και πήγε. Και ήταν τέτοια η αγάπη του κόσμου που του μιλούσαν στα γαλλικά και από τη χαρά του πήγε σε μια βεράντα μ’ άλλους πενήντα να φάει ένα σαρμαδάκι (εντάξει, δεν ήταν σαν της μαμάς του). Και ήταν τόσο μεγάλη η αγάπη του κόσμου στην Νικαριά που κατευθείαν οι φωτογραφίες κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο με λεζάντες επίσης στα γαλλικά.

Σα να μην έφταναν αυτά τα βάσανα για τον Μωυσή είχε ν’ αντιμετωπίσει και τον “γνωστό ηθοποιό – σκηνοθέτη” (ΠΟΥ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ) που βίαζε ανήλικα για καμιά 30αριά χρόνια αδιαλείπτως και από “γνωστός ηθοποιός – σκηνοθέτης” έγινε #Λιγνάδης_gate για τον ίδιο τον Μωυσή και την αρχαία στέκα του Πολιτισμού. Οι νεραντζιές της Ηρώδου Αττικού λένε ότι είναι τέτοια η κυβερνητική κρίση που ο Μωυσής σηκώθηκε έξαλλος από τον θρόνο του και φώναξε “Φέρτε μου έναν νεκρό, ας είναι κι ο Κουφοντίνας”. Πήρε και τον Μιχαήλ τον Πασοκοεκσυχρονισμένο και του λέει:

“Αγόρασε πτυσσόμενα γκλοπ για όλα τα παιδιά. Το αφεντικό τρελάθηκε”. Κι άρχισε να περπατάει πάνω κάτω στο μεγάλο χωλ του Μεγάρου Μαξίμου και να μονολογεί: “Τι θες εσύ, να μην υπάρχει αστυνομία στα πανεπιστήμια; Ξύλο. Εσύ να μην πεθάνει απεργός πείνας; Ξύλο. Εσύ να πας τα παιδιά σου με τα ποδήλατα στην πλατεία; Ξύλο. Θα φάτε το ξύλο εσείς σήμερα για να μην τολμήσει κανένας άνεργος να διαμαρτυρηθεί αύριο”. Εμφανίζεται έντρομος ο Γεραπετρίτης γιατί φοβάται μη τυχόν βάλει φωτιά στις νεραντζιές κι αρχίσει τα “Ο ΣΥΡΙΖΑ διχάζει, μαδούροι, τρομοκράτες” και του λέει ο Μωυσής: “Είδες; Είμαι πιο ακροδεξιός από τον Αντώνη, άμα θέλω. Και πάρε την Μέρκελ και πες της: άμα θέλω εγώ είμαι και πιο Έρντο από τον Έρντο”.
Θα μου πεις, Νινέτα μου, έλα σιγά αυτά γίνονται μόνο στα έργα. Όλα από τη ζωή βγαλμένα όμως. Κι έτσι όταν μπλέκεις με το παράλογο δεν ξέρεις που είναι η αρχή και που είναι το τέλος, η πραγματικότητα και η φαντασία.

Στην πραγματικότητα όμως έχουμε:

Τρίτο κύμα πανδημίας, σφοδρό. Φυλαχτείτε. Δεν έχουμε νοσοκομεία, δεν έχουμε και εμβόλια.

Το πιο παρατεταμένο και πιο αποτυχημένο λοκντάουν. Ανεργία και λουκέτα θα δούμε μόλις βγει ο κόσμος από τις σπηλιές.

Και έχουμε πολιτειακή αλλοίωση.

Αν για τα δύο πρώτα δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς τα περισσότερα, το τρίτο πρέπει να το σταματήσουμε.

Δεν ξέρω τι σενάρια κάνουν οι νεραντζιές, αλλά δεν είναι τα νούμερα και γράφημα του ΣΚΑΪ δα.

ΥΓ: Έναν χρόνο τώρα το πολιτικό κεφάλαιο χτίστηκε μέσα από τα mainstream ΜΜΕ που οι ασφυκτικές συνθήκες όμως τα απονομιμοποιούν εκ νέου (τα δελτία ειδήσεων έχασαν το 1/3 των τηλεθεατών τους από Μάρτιο σε Μάρτιο σύμφωνα με το e-tetradio.gr). Η εκκωφαντική μονοφωνία στα ΜΜΕ (aka “Λίστα Πέτσα”) και το διαρκές κουνημένο δάχτυλο στην κοινωνία ξαναζωντάνεψαν τα social media (όλα, μέχρι και το insta στα κρίσιμα έγινε πολιτικό, στο tiktok η νεολαία γλεντάει Κεραμέως). Ξαναβρέθηκε ζωτικός χώρος για να εκφράζεται η διαμαρτυρία, αναδεικνύονται όλα τα ζητήματα που τελικά κάνουν ζημιά στην κυβέρνηση και αναδεικνύονται με μαζικό και έντονο τρόπο που δεν μπορούν να αποκρύβονται διαρκώς από τα mainstream media.

Όχι, τα social media δεν είναι η κοινωνία. Δεν είναι και studio όμως, είναι το volume της κοινωνικής πραγματικότητας. Και εδώ έχει υπάρξει ένα ρήγμα, και το πολιτικό κεφάλαιο του Μωυσή μπήκε στην σφαίρα της φθοράς. Δεν ξέρω γιατί άφησαν το digital χώρο από την κυβέρνηση (και λεφτά έχουν και τεχνογνωσία) ή γιατί υπήρξαν τόσο αλαζόνες που φαντάστηκαν ότι δεν θα κυκλοφορούν τα βίντεο, οι φωτογραφίες κλπ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το τελευταίο διάστημα επιχειρούν ανακατάληψη του χώρου: Όποιος ξέρει να παρατηρεί τους λογαριασμούς, βλέπει πως υπάρχει μια μεγάλη ομάδα (μετακλητών – εθελοντών, δεν έχει σημασία) που χειρίζεται πολλούς νέους λογαριασμούς με σχόλια σε όλα τα ειδησεογραφικά, αλλά και μαζικές αναφορές σε γνωστά προφίλ. Αν η ανακατάληψη περιλαμβάνει και συνεννοήσεις με πλατφόρμες, κακό του κεφαλιού τους.

Πηγή: Facebook