Η Χριστουγεννιάτικη κυβερνητική ατραξιόν έχει κάτι το παραμυθένιο. Η παρηγορία του χειμαζόμενου λαού κατά τις γιορτινές ημέρες αναζητήθηκε στην αλληγορία του Κοντορεβυθούλη. Το παιδικό παραμυθάκι διηγείται πως με μια αλληλουχία ψιχίων ο ήρως επιχειρεί να βρει το δρόμο του, αγνοώντας την σκληρή πραγματικότητα ότι τα ψιχουλάκια δεν αντέχουν στις σκληρές συνθήκες του δάσους.

Κι ενώ ο γνήσιος κοντορεβυθούλης έχει το ελαφρυντικό της παιδικής αφέλειας, ο πολιτικός κοντορεβυθούλης δεν μπορεί να κρύψει την ιδιοτέλεια της πρότασης συναλλαγής: Σας δίνω ψιχουλάκια, δώστε μου ψηφουλάκια …

Ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να είναι εξαιρετικά πιεσμένος από την προσπάθεια δημοσκοπικής μεγέθυνσης πάσει θυσία, για να επιλέξει μια τέτοια πρωτοφανή τακτική. Κοντορεβυθούλης αναστήματος1.89 φαίνεται κάπως παράξενο. Άλλο όμως το μπόι του σώματος κι άλλο το πολιτικό ανάστημα.

Πρόκειται για μια κοροϊδία εν μέσω της παράλληλης πολλαπλής ληστείας του λαϊκού εισοδήματος, είναι κάτι εμφανώς ανεπαρκές ως προς τις ανάγκες, είναι ηθικά προβληματικό στο χρόνο και την διάρκεια χορήγησης του, είναι αισθητικά ιδιαιτέρως ευτελές και φυσικά εντελώς ασυνεπές προς τον «ακραιφνή φιλελευθερισμό» που καταδίκαζε και χαρακτήριζε μικροεπίδομα τον 13ο μισθό, κατά την άνοιξη του 2019.

Αντιδράσεις

Παρά τις εξαιρέσεις, όπως της εφημερίδας ‘ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ’ που μίλησε εξάλλου και  για καλάθι καρναβάλου υπό τον τίτλο ‘Que te la pongo’  (πολλά υποσημαίνοντα καταπώς λένε οι ισπανομαθείς), δεν έλειψαν κι οι συνήθεις ουρανόμηκες κραυγές φιλοκυβερνητικών πανηγυριστών.

Κατ’ αρχάς μπροστά  στο πρωτοφανές του πράγματος πολλοί κραύγασαν περήφανοι: «ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ!» Πρώτοι και στην ευτέλεια, όπως εξάλλου είμαστε πρώτοι στην τιμή του ρεύματος, των καυσίμων, του κόστους του Super-Market και των υψηλών επιτοκίων χορηγήσεων!

 Ακούγεται επίσης το: «Ναι αλλά τώρα τα επιδόματα δεν είναι από δανεικά!» Φαίνεται ότι θα έπαψε η Ελληνική Δημοκρατία να δανείζεται και δεν το μάθαμε οπότε δεν χρειαζόμαστε και την άπιαστη επενδυτική βαθμίδα … Η χώρα εξακολουθεί να έχει το μεγαλύτερο χρέος σε όλη την Ευρώπη κι αυτό που άλλαξε είναι ότι βγήκαμε από τα μνημόνια οπότε μπορούν να ασκηθούν τέτοιες πολιτικές, από τους ίδιους που μας οδήγησαν στα μνημόνια!

Επίσης λένε: «τα πήραμε από τα διυλιστήρια για να τα δώσουμε στους φτωχούς!» Πρόσφατα ο κ Γεωργιάδης έλεγε ότι τα κέρδη αυτά είναι από εξαγωγική δραστηριότητα κι είναι διαστροφικό το να φορολογήσει κανείς εξαγωγική δραστηριότητα! Απλώς μεσολάβησε η οδηγία της Κομισιόν, η οποία μάλιστα υλοποιείται στο ελάχιστο προβλεπόμενο όριο.

Ακόμη αντιτείνουν: Πως μας λέτε απατεώνες επειδή εξαγοράζουμε ψήφους κι από την άλλη μας χλευάζετε που δίνουμε λίγα; Ζητάτε να αυξήσουμε τα αργύρια της εξαγοράς; Πονηρό αλλά έωλο: Οι δύο ιδιότητες δεν αλληλοαποκλείονται Μια χαρά μπορεί να είναι κανείς ταυτοχρόνως  απατεώνας και φτηνιάρης. Κανείς απατεών δεν υποχρεούται να είναι υψιπετής!

Ενδιαφέρον είναι ότι κάποιοι βλέπουν παρέκκλιση από τον υποτιθέμενο Φιλελευθερισμό αλλά την δικαιολογούν ως απαραίτητη στην περιστολή της ακροδεξιάς δημαγωγίας. Το κίνητρο τους υποτίθεται ότι δεν είναι η «δωροδοκία» αλλά αναγκάζονται από τον κίνδυνο έκρηξης της ακροδεξιάς, στην οποία πρόκειται να καταλήξει η αντι-συστημική ψήφος όπως τους δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.  

Ενοχοποιούν το αντιπολιτευτικό σύνθημα Κυβέρνηση=ολιγάρχες πως δημιουργεί   οργή που διογκώνει την ακροδεξιά. Οπότε το Market pass, υποτίθεται ότι δίνοντας μια ψευδαίσθηση δικαιοσύνης καταπολεμά … την ακροδεξιά!

Η νεοφασιστική απειλή στην Ελλάδα, διευκολύνεται από τον αυταρχικό κυβερνητικό κατήφορο κι από τις διάδοχες λύσεις που κυοφορεί.  Γιατί η απειλή Ολοκληρωτισμού δεν βρίσκεται μόνον στον απερχόμενο αλλά και σε όσους ετοιμάζονται να τον διαδεχθούν, σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας! Τουλάχιστον την γελοιότητα του Φύρερ υπάρχουν άνθρωποι που την διαθέτουν και με το παραπάνω.

Ακόμη κι όταν αυτά διαπιστώνονται ala cart, από ανθρώπους που δείχνουν ανοχή στα πουσμπάκ, στις υποκλοπές, στον εκβιασμό ενός πολιτικού αρχηγού, στην ποδηγέτηση της ενημέρωσης, στις δολοφονίες ανηλίκων, αποτελούν μια προειδοποίηση που πρέπει να ληφθεί υπ’ όψη  προκειμένου το αύριο να μην είναι ζοφερό.