Οποιος είναι βέβαιος ότι οι Τόρις δεν μπορούν να νικήσουν τον Τζέρεμι Κόρμπιν πρέπει πρώτα να λάβει υπόψη του ότι το έχουν κάνει ήδη μια φορά. Για πολλούς, αυτή είναι μια εσφαλμένη ερμηνεία των περυσινών εκλογικών αποτελεσμάτων. Το Συντηρητικό Κόμμα έχασε την απόλυτη πλειοψηφία και τον ηγέτη του. Ο Κόρμπιν εμφανίστηκε από πολλές πλευρές ισχυρότερος από την Τερέζα Μέι.

Όμως η τελευταία αναδείχθηκε πρωθυπουργός. Και το ζήτημα μιας επανάληψης της εκλογικής μάχης είναι θεωρητικό. Κανείς βουλευτής των Τόρις δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο και δεν είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν εκλογές πριν από το 2022. Το κατά πόσον η Μέι θα αποχωρήσει πριν από αυτή την ημερομηνία εξαρτάται από το κόμμα της.

Σημαντικό ρόλο αναμένεται να παίξουν οι τοπικές εκλογές που θα διεξαχθούν την άνοιξη. Οι Τόρις είναι προετοιμασμένοι για μια σκληρή τιμωρία στα χέρια των λονδρέζων ψηφοφόρων. Δήμοι που θεωρούνταν προπύργιά τους μπορεί να πέσουν. Και αυτό επιβεβαιώνει την αίσθηση στο Γουεστμίνστερ ότι οι Εργατικοί έχουν αέρα στα πανιά τους.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να διαβαστεί έτσι το πολιτικό κλίμα. Οι δυνάμεις του Κόρμπιν είναι πειθαρχημένες, εκείνες της Μέι είναι διάσπαρτες. Ο δρόμος προς το Brexit είναι σπαρμένος με πολλά εμπόδια που βασανίζουν το κυβερνών κόμμα. Αν προστεθούν η λιτότητα και τα πολλά παράπονα για τη διακυβέρνηση των Τόρις, είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς ότι η Βρετανία διψάει για αλλαγή.

Όμως οι δημοσκοπήσεις δεν επιβεβαιώνουν αυτή την εικόνα. Οι Εργατικοί προηγούνται σε ορισμένες από αυτές, αλλά σε άλλες η διαφορά τους από τους Τόρις κινείται στα όρια του στατιστικού λάθους. Στο ερώτημα για το ποιος είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός, η Μέι νικά τον Κόρμπιν. Ο τελευταίος έρχεται μάλιστα μερικές φορές στην τρίτη θέση, μετά τους «δεν ξέρω/δεν απαντώ». Οι δημοσκοπήσεις δεν συνιστούν προβλέψεις, είναι όμως περίεργο πως τη στιγμή που οι Τόρις θεωρούν την αρχηγό τους ξοφλημένη, πολλοί ψηφοφόροι την προτιμούν από τον υποψήφιο των Εργατικών.

Μια εξήγηση που καθησυχάζει τους οπαδούς του Κόρμπιν είναι η αρνητική μεταχείρισή του από μεγάλο μέρος των μέσων ενημέρωσης. Επιπλέον, στην αρχή της πορείας του τραυματίστηκε και από στελέχη του κόμματός του. Όμως αυτό έχει πάρει τέλος. Υπάρχουν κάποιοι θύλακες διαφωνίας, κυρίως για θέματα που αφορούν το Brexit, αλλά κανείς δεν μιλά πλέον για αντικατάσταση του Κόρμπιν.

Στο παρελθόν ανήκουν και οι γκάφες. Ο Κόρμπιν ντύνεται πλέον ως αυριανός πρωθυπουργός. Ακόμη και τον εθνικό ύμνο θα τραγουδούσε αν χρειαζόταν. Εχει μάθει να δίνει συνεντεύξεις χωρίς να προσφέρει τροφή στους αντιπάλους του. Η ευγενική του παρουσία δεν ταιριάζει στον τρόπο με τον οποίο τον παρουσιάζουν ορισμένες εφημερίδες. Οι υποστηρικτές του επιμένουν έτσι ότι η κριτική που του ασκείται είναι μεροληπτική και άδικη. Και δεν πτοούνται από αποκαλύψεις για τον χαρακτήρα του. Την περασμένη εβδομάδα, για παράδειγμα, αποκαλύφθηκε ότι ο Κόρμπιν ήταν ενεργό μέλος μιας ιδιωτικής ομάδας στο Facebook που βρίθει θεωριών συνωμοσίας και αντισημιτισμού. Οι δικές του αναρτήσεις δεν είχαν τοξικό χαρακτήρα, αλλά είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι στεκόταν τόσο βαθιά μέσα στον βούρκο χωρίς να μυρίσει τίποτα.

Τα ερωτήματα που τίθενται για την κρίση τόσο του Κόρμπιν όσο και των ανθρώπων με τους οποίους συναναστρέφεται δεν είναι καινούργια. Αλλά οι μόνοι που εξακολουθούν να ασχολούνται με αυτά είναι οι παλιοί επικριτές του. Ένα μεγάλο μέρος της βρετανικής πολιτικής αφορά τη διαμάχη γύρω από το αν ο Κόρμπιν είναι το απόλυτο καλό ή το απόλυτο κακό. Αυτή η διαμάχη δεν έχει μεγάλη σχέση με τον σημερινό Κόρμπιν. Ούτε με τα προβλήματα της κοινής γνώμης. Ισως αυτό να εξηγεί εν μέρει τις δημοσκοπήσεις. Υπερβολικά πολλή πολιτική ενέργεια καταναλώνεται για το αν η ανάληψη της εξουσίας των Εργατικών από τον Κόρμπιν ήταν ευλογία ή καταστροφή. Κι έτσι δεν συζητείται το τι ακριβώς σημαίνει ο κορμπινισμός για ανθρώπους που δεν διαβάζουν μανιφέστα – δηλαδή τους περισσότερους ανθρώπους.

Ο Τζέρεμι Κόρμπιν μπορεί να φτάσει στην Ντάουνινγκ Στριτ χωρίς να εξηγηθεί ποτέ η ιδεολογία του. Η διάσπαση των Τόρις ή ένας κατακλυσμός γύρω από το Brexit είναι σενάρια που μπορεί θαυμάσια να επαληθευτούν φέτος. Ο νόμος των πιθανοτήτων είναι με την πλευρά της αντιπολίτευσης. Οι ίδιοι οι Τόρις μοιάζουν να αισθάνονται ότι το εκκρεμές κινείται εναντίον τους. Αυτό που δεν γνωρίζει ακόμη κανείς είναι πώς θα επηρεαστεί η κίνηση του εκκρεμούς από την πεποίθηση ότι ο Κόρμπιν – ο πραγματικός, όχι ο μύθος – μπορεί να γίνει πρωθυπουργός.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ από The Guardian

*Ο Ράφαελ Μπερ είναι αρθρογράφος της Guardian