Πολλές αντιδράσεις προκάλεσε όλη την εβδομάδα η απόφαση της ΕΣΗΕΑ με τις διαγραφές ή τις επιπλήξεις που επέβαλε. Ωστόσο, δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι αντιδράσεις προέρχονταν από μία συγκεκριμένη πολιτική μπάντα… εκείνη που πάντα στηρίζονταν στη διαπλοκή και πάντα την υπερασπιζόταν. Πρόκειται με άλλα λόγια για μια από τα ίδια.

Ads

Βέβαια έχει ενδιαφέρον ότι βασικό τους επιχείρημα είναι η λογοκρισία, λες και τιμωρήθηκαν για την πολιτική τους άποψη (αυτό ισχυρίστηκαν διαγραφέντες και συστημικοί πολιτικοί) και όχι γιατί παραβίασαν τον επαγγελματικό κώδικα δεοντολογίας του σωματείου ή γιατί ασκούσαν εμφανή προπαγάνδα με ψέματα και στημένα ρεπορτάζ.

Και πραγματικά θα ήταν για γέλια να μιλά η ακροδεξιά της ΝΔ και το φερώνυμο φιλελεύθερο/ακραίο κέντρο για λογοκρισία, αν δεν ήταν μία κλασική καθεστωτική προσπάθεια σπίλωσης της απόφασης ενός επαγγελματικού σωματείου μετά από εκατοντάδες καταγγελίες πολιτών (και προς άλλους φορείς οι καταγγελίες). Βλέπετε, όσο τα κανάλια και οι εφημερίδες λογοκρίνουν τις διαφορετικές απόψεις δεν τρέχει τίποτα, ακόμα κι αν εκείνες αποδειχθούν πλειοψηφικές σε τρομακτικό ποσοστό. Η δημοκρατία της έκφρασης είναι κακή μόνο όταν απειλούνται οι δικές μας απόψεις και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα

Βέβαια η ίδια η ΕΣΗΕΑ από χρόνια έγινε έρμαιο της διαπλοκής, αδυνατώντας να παίξει τον κοινωνικό της ρόλο, οδηγώντας τελικά την αξιοπιστία της δημοσιογραφίας στα βάραθρα σύμφωνα με μελέτες και τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων (από το 2012 μετράμε τέσσερις αναμετρήσεις εκ των οποίων η μία τριπλή).

Ads

Και μιλούν για λογοκρισία όσοι υπερασπίζονταν το κλείσιμο της ΕΡΤ (sic)· εκείνοι που συμμετείχαν με την κοινοβουλευτική τους ιδιότητα για τον Πρόεδρο ενός φεστιβάλ· εκείνοι που λογόκριναν ένα θεατρικό έργο του Εθνικού Θεάτρου· εκείνοι που λογόκριναν ένα σατιρικό χρονολόγιο για κάποιον που δεν είχε καν -ακόμα- αγιοποιηθεί.

Και μία ενδιαφέρουσα -από άποψη ουσίας- απόδειξη της διαπλοκής, είναι το πώς ΝΔ, ποτάμι, φιλελεύθερα μορφώματα και ΠΑΣΟΚ αντιδρούν στις ποινές. Από μία άλλη γωνία, καταγράφεται μία ωμή κοινοβουλευτική (και άρα θεσμική) παρέμβαση στον εσωτερικό τρόπο λειτουργίας ενός τοπικού σωματείου. Προσπερνώντας τον αθηνοκεντρισμό (αφού δεν έγινε τίποτα ανάλογο σε άλλα δημοσιογραφικά σωματεία, για τα οποία τα αντιπολιτευόμενα κόμματα αδιαφορούν παντελώς), παρατηρούμε ότι επεμβαίνουν διά της κοινοβουλευτικής τους ιδιότητας σε πειθαρχικά όργανα τα οποία καταγγέλλουν επί δεκαετίες (φταίνε οι συνδικαλιστές για όλα τα στραβά).

Σε λίγο να περιμένουμε και κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις πχ σε ιατρικούς συλλόγους που τιμωρούν μέλη τους; Το πιο αστείο είναι ότι απειλούν να καταφύγουν σε κάποιο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σα να τους τιμώρησε κάποια κρατική εξουσία ή σαν παραβιάστηκε κάποιο ανθρώπινο δικαίωμα.

Στην πραγματικότητα, σε κάθε ευνομούμενο κράτος η διασπορά ψευδών ειδήσεων και η πρόκληση πανικού τιμωρείται με φυλάκιση και βαρύτατα πρόστιμα (ανάλογα τη χώρα). Και όταν δε βρέθηκε ούτε ένας φορέας που υπερασπίζεται το ΟΧΙ, τότε έχουμε καταφανή ψεύδη. Όταν απειλούμαστε ότι θα γίνουμε Ζιμπάμπουε αν επικρατήσει το ΟΧΙ,  έχουμε απόπειρα διασποράς πανικού. Και όταν αυτά γίνονται με στόχο τη νόθευση της λαϊκής εκλογικής ετυμηγορίας έχουμε απόπειρα παραβίασης της κορωνίδας της αστικής δημοκρατίας, με άλλα λόγια πραξικόπημα.

Αλλά ενώ είχαμε καταφανή διασπορά ψευδών ειδήσεων, στην Ελλάδα διαγράφονται δημοσιογράφοι απλώς από ένα σωματείο, τους υπερασπίζεται σύσσωμη η αντιπολίτευση (πλην ΚΚΕ) και μετά θέλουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει διαπλοκή. Και όχι μόνο διαπλοκή ΜΜΕ και πολιτικών, αλλά και του δικαστικού σώματος, αφού κανείς εισαγγελέας δεν έκανε κίνηση εναντίον τους

Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα… Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τους δημοσιογράφους και έχουν ταυτιστεί με τη διαπλοκή. Ούτε η ΕΣΗΕΑ έπαιξε επί έτη το ρόλο που έπρεπε ως τέταρτη εξουσία ούτε κανείς φιμώνει δημοσιογράφους, πόσο μάλλον όταν αυτοί συνεχίζουν να εργάζονται και απλά δέχτηκαν ποινές από ένα αιρετό επαγγελματικό όργανο του σωματείου.  Ούτε ποτέ τιμωρήθηκε η ελεύθερη πολιτική άποψη/έκφραση ούτε απειλήθηκε. Ωστόσο, η προπαγάνδα με τα κατά συρροή ψεύδη πρέπει κάποτε να τιμωρηθούν.

Και όσον αφορά τον γράφοντα η απόφαση τον αφήνει παγερά αδιάφορο (ούτε καν συναισθηματικά με άγγιξε ή ηθικά). Όσο δεν παρεμβαίνει εισαγγελέας για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων και την σχεδιασμένη εκστρατεία πρόκλησης πανικού με ψευδείς ειδήσεις, τότε η δημοσιογραφία θα ακολουθεί το δρόμο της νοιπηνεί προπαγάνδας και των ψεμάτων απειλώντας με γάγγραινα την αστική τους δημοκρατία…