Πέντε σκέψεις για ένα αδιέξοδο…

1. Ο Σόιμπλε επιχειρεί να μετατρέψει το ελληνικό ζήτημα σε εσωτερική γερμανική υπόθεση, ελπίζοντας ότι, εν όψει των εκλογών του φθινοπώρου, θα επηρεάσει υπέρ των θέσεων του την πάντοτε καχύποπτη έναντι των Ελλήνων γερμανική κοινή γνώμη. Η επιμονή στον παραλογισμό που περικλείει η απαίτηση περί πλεονασμάτων της τάξης του 3,5% επί δεκαετία και η υιοθέτηση ολόκληρης της “εργαλειοθήκης” του ΔΝΤ (νέα μείωση συντάξεων κατά 35%, φορολόγηση ακόμα και των επιδομάτων ανεργίας) εξυπηρετεί αυτόν ακριβώς τον στόχο.





2. Προφανώς, ο Γερμανός υπουργός γνωρίζει ότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να ψηφίσει τέτοια μέτρα. Ποντάρει, ωστόσο, στη διαρκή “μόχλευση” του ελληνικού προβλήματος, αν όχι και στην επαναφορά του grexit στο προσκήνιο, διαμηνύοντας στην Κομισιόν, στον ESM και στην ΕΚΤ ότι η παραμονή του ΔΝΤ στο κάδρο – τουλάχιστον μέχρι τις γερμανικές εκλογές – πρέπει να θεωρείται αδιαπραγμάτευτη. Και όλα αυτά σε μια στιγμή, όπου το σύνολο σχεδόν της ευρωπαϊκής ελίτ διαφημίζει την “άνετη σχέση” που διαμόρφωσε με την ελληνική κυβέρνηση, υπογραμμίζοντας την τήρηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει.





3. Η έντονη αντίδραση του γερμανικού υπουργείου οικονομικών στην ενίσχυση των Ελλήνων χαμηλοσυνταξιούχων και το μπλοκάρισμα των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, είναι κομμάτι αυτής ακριβώς της παρελκυστικής στρατηγικής: επιδιώκει να σπρώξει τη δεύτερη αξιολόγηση στα βάθη της Άνοιξης και να αποτρέψει την άμεση είσοδο της Ελλάδας στο μηχανισμό της “ποσοτικής χαλάρωσης”.





4. Η δημοφιλέστερη – και πιο αισιόδοξη – ανάγνωση των ευρωπαϊκών εξελίξεων αντιμετωπίζει το περιβάλλον που σταδιακά διαμορφώνεται (προσφυγικό, brexit, πτώση Ρέντζι, έξαρση εθνικισμών, σειρά αμφίβολων εκλογικών αναμετρήσεων) ως ασπίδα για τα ελληνικά συμφέροντα.





5. Η παρέμβαση Σόιμπλε πείθει ότι μπορεί να ισχύει και το ακριβώς αντίθετο: σε μια Ευρώπη διαρκούς ρευστότητας, όπου μοναδική σταθερά παραμένει το γερμανικό δόγμα,  η Ελλάδα μπορεί να αποδειχθεί πρώτης τάξεως “εργαλείο” για τη μετάβαση σε μία ευρωζώνη περισσότερων ταχυτήτων.





* Αν μη τι άλλο, οι εξελίξεις δεν είναι ούτε εύκολο ούτε ασφαλές να προεξοφληθούν. Τα σενάρια –  οικονομικά και πολιτικά – παραμένουν στο τραπέζι. Ούτως ή άλλως, οι βεβαιότητες… απαγορεύονται.