Μια σειρά από ερωτήματα βασανίζουν σήμερα, ανήμερα της επετείου  ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, τους ανθρώπους που του απέμειναν και συνεχίζουν να πιστεύουν σε αυτό:

– Τι φταίει και το ΠΑΣΟΚ εγκαταλείφθηκε από τους οπαδούς του;
– Που πήγε το 44% που πήρε ο ΓΑΠ στις εκλογές του 2009;
– Φταίει ο ΓΑΠ που μας έβαλε στο ΔΝΤ και στα μνημόνια;
– Φταίει ο Βενιζέλος που συνεργάστηκε με τη ΝΔ του Σαμαρά και συνέχισε να ακολουθεί πολιτική στήριξης των μνημονίων;
– Ή φταίνε οι Έλληνες που ξαφνικά τους έπιασε… ομαδική παράκρουση με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα;
 
Ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή: Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ είχαν παραδοσιακά δυο θεμελιώδη χαρακτηριστικά, τα οποία εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο το ΠΑΣΟΚ, εμπνέοντας γι’ αυτό εκατομμύρια Έλληνες:
 
1. Ως σοσιαλιστές, ήταν πάντοτε πολέμιοι της ιδεολογίας του νεοφιλελευθερισμού.
 
2. Ως κεντροαριστεροί, ήταν ανέκαθεν αντιδεξιοί. Οπαδοί της προόδου και πολέμιοι της συντήρησης.
 
Βλέπει κανείς σήμερα στην πολιτική αυτού που απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ ο,τιδήποτε, ακόμη και μια έστω διακήρυξη, σοσιαλιστική και αντιδεξιά; Όχι βέβαια. Άντ’ αυτού βλέπουμε ένα κόμμα – συνιστώσα της ΝΔ, να υποστηρίζει τις πιο σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Δεξιάς, της κας Μέρκελ και του ΔΝΤ. Να εφαρμόζει την πιο σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική λιτότητας για τους πολλούς, που έχει εξουθενώσει τους Έλληνες, ξεχνώντας την κοινωνική ευαισθησία που δίδαξε ο ιδρυτής του, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Να εκποιεί σε ιδιώτες τη δημόσια περιουσία, το περιβάλλον, τις δημόσιες δομές, τους φυσικούς και ορυκτούς πόρους, αλλά και την υγεία και την παιδεία. Να υποτάσσεται στα ξένα συμφέροντα, έχοντας εγκαταλείψει τα οράματα περί εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας.
 
Οπότε, όπως γίνεται αντιληπτό, δεν έφυγαν οι Έλληνες από το ΠΑΣΟΚ.  Το ΠΑΣΟΚ του σοσιαλισμού, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της προόδου, της εθνικής ανεξαρτησίας και της αλληλεγγύης, πρόδωσε τους Έλληνες και τους εγκατέλειψε δια παντός.
 
Ας μην κλαίμε λοιπόν ό,τι χάθηκε. Κι ας μη μαλώνουμε αν φταίει ο ΓΑΠ ή ο Βενιζέλος. Προφανώς ευθύνονται και οι δυο. Το ΠΑΣΟΚ, όπως το ξέραμε, τελείωσε. Με ευθύνη και του ΓΑΠ και του Βαγγέλη και όλων όσοι συναινούν με τη νεοφιλελεύθερη, συντηρητική και υποτελή σε ξένα συμφέροντα πολιτική των τελευταίων χρόνων.
 
Το ΠΑΣΟΚ που ξέραμε, δυστυχώς ή ευτυχώς, ούτε ξαναζωντανεύει ούτε νεκρανασταίνεται.
 
Το άφησε πίσω η ιστορία. Η οποία φαίνεται πως στις εκλογές που έρχονται θα έχει άλλο ραντεβού. Με αυτούς που υπερασπίστηκαν τον καταρρακωμένο Έλληνα και υποστήριξαν το αίτημά του για δουλειά και ευημερία, για ανάπτυξη, για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη.  Τα αιτήματα δηλαδή του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ που έμειναν, δυστυχώς αιτήματα. Και που σήμερα τα εκφράζει πλέον με τον πιο αξιόπιστο και έμπρακτο τρόπο, μια και ζούμε σε δύσκολη εποχή κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ.
 
Εκεί στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν είμαστε οι Έλληνες ούτε δεδομένοι, ούτε καρφωμένοι πεισματικά στα κόμματα. Παραμένουμε όμως πιστοί στις επάλξεις των ιδεολογιών που αυτά εκφράζουν. Κι όταν τα κόμματα πάψουν να εκφράζουν τις αγωνίες και τις ελπίδες του λαού, όταν δηλαδή τα κόμματα μας προδίδουν, τότε οι πολίτες δικαίως τα εγκαταλείπουμε. Προσεγγίζοντας εκείνους που εκφράζουν καλύτερα τα μηνύματα των καιρών…
 
* Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ