Δύο μόνο λέξεις είναι αρκετές για να περιγράψουν τη δημόσια εκπαίδευση, όπως την παρέλαβε η κυβέρνηση της Αριστεράς, τον Γενάρη του 2015, από τις προηγούμενες κυβερνήσεις: τοπίο καταστροφής.

Η εκπαιδευτική κοινότητα σε απόγνωση: Οι εκπαιδευτικοί απαξιωμένοι από τις διαθεσιμότητες, από την τιμωρητική αξιολόγηση και άλλα μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων. Οι μαθητές και οι οικογένειές τους σε αδυναμία να αντεπεξέλθουν στους εξοντωτικούς ρυθμούς ενός εξετασιοκεντρικού συστήματος και παράλληλα στο δυσβάσταχτο κόστος των φροντιστηρίων.

Χρειάστηκαν καταρχάς μία σειρά από μέτρα πρώτης βοήθειας:

• Κατάργηση της αξιολόγησης που απέπνεε τιμωρητική αντίληψη και καλλιεργούσε ένα κλίμα αλληλοσπαραγμού μεταξύ των εκπαιδευτικών.
•  Θεσμοθέτηση νέου εναλλακτικού τρόπου αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου μέσα από τις συλλογικές δομές των διδασκόντων.
• Κατάργηση του υπολογισμού των βαθμών όλων των τάξεων του Λυκείου για την εισαγωγή σε ΑΕΙ/ΤΕΙ, ώστε να περιοριστεί η ανάγκη προσφυγής των μαθητών στα φροντιστήρια, και να ανακουφιστούν οικονομικά οι οικογένειές τους.
• Αλλαγή τρόπου επιλογής των διευθυντών. Ανταποκριθήκαμε σε πάγιο αίτημα του εκπαιδευτικού κινήματος και καταργήσαμε την αμαρτωλή «συνέντευξη».
• Επανασύσταση των τομέων και ειδικοτήτων που καταργήθηκαν στην τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση και  επαναπρόσληψη όλων των καθηγητών και καθηγητριών που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα, μετατάχθηκαν ή απολύθηκαν και τοποθέτησή τους στα ΕΠΑΛ.
• Κατάργηση της διαθεσιμότητας.
• Κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων που είχε οδηγήσει σε εκτίναξη τη σχολική διαρροή.
• Κατάργηση της αυτοδίκαιης αργίας των εκπαιδευτικών.
• Κατάργηση των διώξεων μαθητών σε περιπτώσεις καταλήψεων.
• Διαχωρισμός πρότυπων – πειραματικών σχολείων. Παράλληλα καταργήθηκαν στα πειραματικά οι εξετάσεις εισαγωγής διασφαλίζοντας με κλήρωση το τυχαίο δείγμα μαθητών που πρέπει να έχουν για να επιτελέσουν τον ρόλο τους.
• Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δρομολογήθηκαν τομές στο ζήτημα των μετεγγραφών των φοιτητών. Με νομοθετική ρύθμιση ορίστηκε ανώτατο όριο 15% και εισήχθη ένα αντικειμενικό σύστημα μοριοδότησης με κριτήρια οικονομικά και κοινωνικά.
• Πραγματοποιήθηκαν διορισμοί 23.500 αναπληρωτών έναντι 18.500 την περσινή χρονιά.

Άξονας όλων των παρεμβάσεών μας είναι η ισότητα όσον αφορά την πρόσβαση στην παιδεία και η ελευθερία στην έκφραση, στη σκέψη, και στην έρευνα.

Θέλουμε ένα δημόσιο δωρεάν σχολείο, ποιοτικά αναβαθμισμένο. Επιχειρούμε μια μεγάλη δημοκρατική ριζοσπαστική μεταρρύθμιση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, από την προσχολική αγωγή μέχρι και τα μεταπτυχιακά, με αναγκαίες μεγάλες τομές, στον αντίποδα του νεοφιλελευθερισμού.

Προχωρούμε σε έναν διαρκή εθνικό και κοινωνικό διάλογο για την Παιδεία. Μολονότι ο διάλογος αυτός δεν συνάντησε την προσδοκώμενη ανταπόκριση, ώστε να διαχυθεί στο σύνολο της κοινωνίας των πολιτών, καταφέραμε να πετύχουμε μία σύνθεση απόψεων που διέπεται από βασικές αρχές, όπως η δημιουργική αξιοποίηση της εμπειρίας από προηγούμενους διαλόγους, η αξιοποίηση της ευρωπαϊκής εμπειρίας, ο σχεδιασμός μιας στοχοθεσίας που θα υπερβαίνει τη θητεία μιας κυβέρνησης, καθώς και η επίτευξη – κατά το δυνατόν – συναινέσεων μεταξύ των πολιτικών κομμάτων για το περιεχόμενο των ρυθμίσεων και τη διαδικασία εφαρμογής τους. Στη βάση των αρχών αυτών, έγινε ανάλυση των προβλημάτων, διατυπώθηκαν προτάσεις για τη θεραπεία τους και καθορίστηκε ένα χρονοδιάγραμμα υλοποίησής τους, βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Από την αρχή του διαλόγου, η αντιπολίτευση επικαλούνταν προφάσεις για να τον ναρκοθετήσει. Η αντιπολίτευση οφείλει να αντιληφθεί ότι η Παιδεία είναι εθνική και όχι κομματική και πολύ περισσότερο μικροκομματική υπόθεση. Το ζήτημα των νηπιαγωγείων, αλλά και ο θεσμός των ολοήμερων σχολείων επελέγησαν από την αντιπολίτευση ως προνομιακά πεδία ασκήσεων διαστρέβλωσης, συσκότισης και παραπλάνησης της κοινής γνώμης: Ποιον εξυπηρετεί αλήθεια η δημιουργία κλίματος ανασφάλειας στους κόλπους των νηπιαγωγών μας, αλλά και των γονέων,  πολύ περισσότερο που με την προσθήκη και των προνηπίων, δεν θα κινδυνεύσει πρακτικά με κλείσιμο κανένα νηπιαγωγείο;

Αντίθετα με όσα διαδίδει η αδίστακτη προπαγάνδα στην οποία επιδίδεται η αντιπολίτευση και τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, εμείς, με το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πρόσφατα, ενισχύουμε την προσχολική αγωγή και επεκτείνουμε το δικαίωμα στην εκπαίδευση στις πιο απομακρυσμένες και δυσπρόσιτες περιοχές. Ανάλογο σάλο ξεσήκωσε η αντιπολίτευση και για τα Ολοήμερα Σχολεία. Αντίθετα με όσα ψευδή διαδίδονται, εμείς ενισχύουμε και διευρύνουμε τον θεσμό των Ολοήμερων Σχολείων, επεκτείνοντας τη δυνατότητα λειτουργίας Ολοήμερου Προγράμματος σε όλα τα δημοτικά σχολεία της χώρας. Αίρουμε κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανισότητες, δημιουργώντας έναν ενιαίο τύπο Ολοήμερου Προγράμματος για όλα τα σχολεία, σύμφωνα και με τις διεκδικήσεις της ΔΟΕ. Εξορθολογίζουμε τη λειτουργία των Ολοήμερων Σχολείων, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τη δημοσιονομική στενότητα και εξοικονομώντας πόρους.

Χρειαζόμαστε τον Εθνικό και Κοινωνικό διάλογο για την Παιδεία, γιατί εμείς πιστεύουμε ότι παρά τις διαφορές μας, μπορούν να βρεθούν πεδία συνεννόησης και να δρομολογηθούν κοινά αποδεκτές λύσεις σε μία σειρά από ζητήματα. Στα πορίσματα που θα καταλήξει ο διάλογος θα βασιστεί το νομοθετικό έργο μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Θα έχουμε έτσι κατορθώσει να βρούμε κοινό τόπο στο νευραλγικό ζήτημα της Παιδείας με ρυθμίσεις, που δεν θα κινδυνεύουν να γίνουν αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης και να αναιρεθούν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις του μέλλοντος.

* Ο κ. Γ. Ακριώτης είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ