Έκλεισε λοιπόν και το ιστορικό Αιγαίον στην Πανεπιστημίου, που έφτιαχνε λουκουμάδες για τους Αθηναίους κοντά έναν αιώνα. Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του, έκλεισε διότι δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την υψηλή φορολογία και τη μειωμένη ζήτηση. «Από την Πανεπιστημίου περνάνε πια ελάχιστοι αθηναίοι».

Και ενώ κλείνουν μέχρι και τα λουκουματζίδικα, ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για επενδύσεις και φυσικά με αυτές τις επενδύσεις ανά χείρας – και την ανάπτυξη βεβαίως- ετοιμάζεται να πάει και στις εκλογές. Όπως ακριβώς και ο Σαμαράς το 2015. Νομίζει κι αυτός πως εάν οι γάλλοι αγοράσουν την ΕΥΔΑΠ και η κινέζοι τη ΔΕΗ και εάν η χώρα κάνει 1,5% ανάπτυξη, τότε θα λύσει το πρόβλημα και θα ξαναγίνει πρωθυπουργός ή τουλάχιστον θα βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τη ΝΔ και θα ελέγχει τα πράγματα.

Αλλά, όπως ορθά λέει και ο ίδιος, ανάπτυξη για ποιόν; Για τη Σουέζ που θα πάρει τα νερά; Εμένα τί με νοιάζει αυτό; Και σε τί θα επηρεάσει την ψήφο μου; Αντιθέτως, εάν δεν μπορώ πλέον να φάω λουκουμάδες στο Αιγαίον και δω ρολά απέξω, αυτή η θλιβερή εικόνα θα πιστοποιήσει την οικτρή πραγματικότητα: οι έλληνες χάνουν τα πάντα, χάνουν την δυνατότητά τους να τα βγάζουν πέρα. Διότι η μεσαία τάξη, η ραχοκοκαλιά του έθνους, είναι στημένη στον τοίχο και ξεζουμίζεται για να μαζεύει ο υπουργός τα λεφτά, να βγαίνει το πρόγραμμά του.

Η επίθεση που έχει εξαπολυθεί εναντίον των μικρεμπόρων, των ελεύθερων επαγγελματιών, των αγροτών και των ιδιοκτητών είναι άνευ προηγουμένου. Ακόμη και στις ανώνυμες εταιρείες επιτίθενται με μανία, λες και στοχεύουν στην διάλυσή τους. Με το νόμο της κ. Αχτσιόγλου για παράδειγμα, εάν ένας μέτοχος του 3% μόνον δεν μπορεί να βγάλει φορολογική ενημερότητα, διότι χρωστάει στην εφορία, τότε όλη η ανώνυμη έχει το πρόβλημα!

Προκειμένου δηλαδή να εισπραχθούν οι επαχθέστατοι και άδικοι φόροι, η κυβέρνηση δεν διστάζει να βάλει στον πάγο κάθε ιδέα επιχειρηματική. Και με αυτά τα δεδομένα εξακολουθούν  να νομίζουν πως θα γίνουν φοβερές επενδύσεις και πως η αγορά θα ανακάμψει.

Προφανώς δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο. Διότι η κυβέρνηση είναι δεσμευμένη σε υψηλά επίπεδα φόρου που φυσικά εμποδίζουν και τις επενδύσεις και την αγορά και την κατανάλωση, καθώς ανεβάζουν τις τιμές. Ο αυξημένος δε φόρος είναι και η αιτία που η κυβέρνηση θα χάσει πανηγυρικά τις εκλογές, διότι όλοι έχουν πειστεί πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα μειώσει τους φόρους. Αυτό και μόνον αρκεί για να της δώσει την αυτοδυναμία.

Επομένως, η κυβέρνηση θα εξακολουθήσει να παραπαίει δημοσκοπικά, παρότι έκανε κάθε υποχώρηση που της έχουν ζητήσει οι δανειστές. Το πλάνο που υπάρχει- έξοδος στις αγορές, τέλος των μνημονίων, ρύθμιση του χρέους και εκλογές- είναι πλάνο βαριάς ήττας, διότι οι ψηφοφόροι δεν επιλέγουν με βάση αυτά τα κριτήρια, δηλαδή δεν επιλέγουν αυτόν που ρύθμισε το χρέος, αλλά αυτόν που θα μειώσει τους φόρους.

Νομίζω στην κυβέρνηση θα θυμούνται, πως ενώ ο Ε. Βενιζέλος κούρεψε βαθιά το χρέος, έχασε τις εκλογές. Διότι υπήρχαν άλλες, καλύτερες υποσχέσεις. Εάν ο Βενιζέλος έχασε με κανονικό κούρεμα, θα γλυτώσει ο Τσίπρας με μια απλή ρύθμιση αποπληρωμής; Όχι βέβαια. Η κυβέρνηση έκανε το μεγάλο λάθος να πάει το καράβι μέχρι το τέλος και να περάσει μέσα από τον τυφώνα, ενώ είχε την επιλογή της αξιοπρεπούς ήττας που θα άφηνε άτρωτη σχεδόν την ιδεολογική της βάση. Τώρα, θα φτάσει μεν στο λιμάνι όπως – όπως, αλλά χωρίς ναύτες και χωρίς πανιά.