Σήμερα, στη μεγαλύτερη ίσως καμπή της ευρωπαϊκής εποποιίας, «οι πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στον προοδευτισμό οφείλουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους», δηλώνει στην «Αυγή» ο βουλευτής Ηρακλείου του Ποταμιού Σπύρος Δανέλλης. Σχολιάζει πως «η αντανακλαστική αντι-ΣΥΡΙΖΑ υστερία μεγάλου τμήματος του ΚΙΝ.ΑΛΛ», «σε πολλές περιπτώσεις καθηλώνει σε ένα μοντέλο πολιτικής αντιπαράθεσης που η πρόσφατη ιστορία μας, επιβάλλει να ξεπεράσουμε». 

Ads

Συνέντευξη στον Νικο Λιονάκη

* Συμμετείχατε στην εκδήλωση στο Ζάππειο με ομιλητή τον επικεφαλής της ευρωομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. Ο Ούντο Μπούλμαν έστειλε σαφές μήνυμα για μέτωπο των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Στην εγχώρια αποτύπωση αυτής της θέσης του, ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης εντάσσει τον ΣΥΡΙΖΑ στο προοδευτικό μέτωπο κατά της επανόδου της Ν.Δ. στη διακυβέρνηση. Όμως, η πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛΛ. «έλαμψε» διά της απουσίας της, ενώ και βουλευτές της ΔΗ.ΣΥ. φάνηκε να δυσανασχετούν με τη θέση Μπούλμαν για προσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πώς τα είδατε εσείς;

Ο Ούντο Μπούλμαν, κοιτώντας τη μεγάλη ευρωπαϊκή εικόνα, κατανοεί πως δεν περισσεύει καμία από τις προοδευτικές δυνάμεις. Ο πολιτικός ορθολογισμός και ρεαλισμός δεν μπορούν να υπόκεινται στα ανεπεξέργαστα κελεύσματα του θυμικού, που χαρακτηρίζουν τους εγχώριους μικροτακτικισμούς, μεταξύ όμορων ιδεολογικά κομμάτων.

Ads

Σήμερα, στη μεγαλύτερη ίσως καμπή της ευρωπαϊκής εποποιίας, όπου η ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ξαναορίζεται και όπου άλλη Ευρώπη βλέπουν οι συντηρητικοί ευρωπαϊστές και άλλη οραματίζονται οι προοδευτικοί ευρωπαϊστές, οι πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στον προοδευτισμό οφείλουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Για να θυμίσω, πριν από λίγα χρόνια, με το ξέσπασμα της κρίσης, στο Ευρωκοινοβούλιο άνθισε η πρωτοβουλία Spinelli Group, όπου ευρωβουλευτές από τη φιλελεύθερη Κεντροδεξιά μέχρι την ευρωπαϊκή Αριστερά αναζητούσαμε δρόμους για το πέρασμα στη φεντεραλιστική Ευρώπη.

Σήμερα δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας, των Πρασίνων και της Ενωτικής Αριστεράς αναζητούν συγκλίσεις μεταξύ τους. Η Ενωμένη Ευρώπη, παρά τις μεγάλες αντιθέσεις, τις διαφορές ταχυτήτων, τους ανοιχτούς λογαριασμούς με το ζοφερό παρελθόν μεταξύ των κρατών – μελών της, οφείλει την ύπαρξη και την πορεία της στην τέχνη του συμβιβασμού. Και ο Ούντο Μπούλμαν είναι φορέας αυτού ακριβώς του πολιτικού πλαισίου.

Στα καθ’ ημάς, δεν μπορούμε πλέον να αναζητούμε εκτόνωση της δικαιολογημένης οργής μας. Η αντανακλαστική αντι-ΣΥΡΙΖΑ υστερία μεγάλου τμήματος του ΚΙΝ.ΑΛΛ. όχι μόνο δεν είναι προωθητική, αλλά σε πολλές περιπτώσεις καθηλώνει σε ένα μοντέλο πολιτικής αντιπαράθεσης που η πρόσφατη ιστορία μας επιβάλλει να ξεπεράσουμε.
 
* Ασκείται έντονη κριτική στη Ν.Δ. για «ορμπανοποίηση» της παράταξης, μια προσπάθεια να ακολουθήσει το κύμα υπερσυντήρησης και ακραίας Δεξιάς που ανεβαίνει στην Ε.Ε. Παράλληλα, ο κ. Μητσοτάκης επιχείρησε «ανοίγματα» προς την Κεντροαριστερά. Αντέχει αυτός ο χώρος, και ειδικότερα το ΠΑΣΟΚ, μια ακόμη κυβερνητική σύμπραξη με τη Δεξιά;

Τα πιο επικίνδυνα συμπτώματα της δεξιάς στροφής της «νέας» Ν.Δ. είναι η στάση στο “Μακεδονικό”, που μας απομακρύνει από τη δυτική οπτική και το πραγματικό εθνικό συμφέρον, καθώς και η απίστευτη δήλωση του κ. Βορίδη που επί της ουσίας έμεινε αναπάντητη από τον κ. Μητσοτάκη και άρα υιοθετείται. Θυμίζω πως ο κ. Βορίδης κάλεσε στην, με θεσμικούς και διοικητικούς όρους, απάλειψη των «ελαττωματικών» ιδεών της κάθε μορφής Αριστεράς.

Οι καλές προθέσεις του κ. Μητσοτάκη είναι ιστορικά βέβαιο πως δεν θα αρκούν αύριο, δεδομένων των προφανών εκπτώσεων που κάνει στην Ακροδεξιά προκειμένου να κρατήσει το κόμμα ενωμένο, ενόψει της πορείας του προς την εξουσία. Σε αυτήν την πορεία εντάσσεται και το έντονο φλερτ της Ν.Δ. προς Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ. Οφείλουμε ωστόσο να θυμηθούμε πως, στην Ευρώπη, η ταύτιση της Σοσιαλδημοκρατίας με τα συντηρητικά κόμματα τα τελευταία χρόνια οδήγησε στην ήττα της. Οι συγκυβερνήσεις της με τα κόμματα που συναπαρτίζουν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα συρρίκνωσαν δραματικά το εκλογικό της εκτόπισμα και απέδειξαν πως οι «αταίριαστες» συνεργασίες οδηγούν πάντοτε στην εκμηδένιση του μικρότερου εταίρου.

Από την άλλη, και ο ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγοντας μια ανίερη συμμαχία, εισπράττει σήμερα το τίμημα της ασυμβατότητας. Οι προοδευτικές δυνάμεις είτε καταφέρνουν να αναδείξουν τις μεταξύ τους εκλεκτικές συγγένειες είτε οδηγούνται σε αταίριαστες έως ανίερες συμμαχίες εισπράττοντας ήττες και απαξία.
 
* Πιστεύετε ότι ο κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ έπεισε ή φόβισε τους πολίτες με τις θέσεις που εξέφρασε, όπως για την ιδιωτική ασφάλιση, το εργασιακό μοντέλο που περιέγραψε ή και με όσα είπε για τους συμβασιούχους;

Είναι καιρός το βήμα της ΔΕΘ -μιας έκθεσης που αφορά αποκλειστικά την οικονομία- να διατίθεται για έναν ουσιαστικό και ζωντανό διάλογο μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, με θέμα το βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο που έχει ανάγκη η χώρα. Οι παράλληλοι μονόλογοι συναγωνισμού στην πλειοδοσία υποσχέσεων είναι βέβαιο πως δεν γοητεύουν τις αγορές και δεν φέρνουν την ανάπτυξη.

Ο δεξιόστροφος λαϊκισμός που επέδειξε ο κ. Μητσοτάκης, υιοθετώντας τη λογική της παροχολογίας και της υποσχεσιολογίας, για την οποία συχνά έχει κατηγορήσει τον πρωθυπουργό, μπορεί να χάιδεψε τα αυτιά ορισμένων, κατέδειξε ωστόσο πόσο υποκριτική είναι η κριτική του προς την κυβέρνηση όσον αφορά τη μη προσήλωσή της στις μνημονιακές δεσμεύσεις. Παράλληλα, ανέδειξε τη διαφορετική προσέγγιση που υπάρχει στα ζητήματα επαναρύθμισης των εργασιακών σχέσεων μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών δυνάμεων.
 
* Το Ποτάμι οδεύει προς ένα κομβικό συνέδριο για την ίδια την ύπαρξή του, τον Νοέμβριο. Προσωπικά, είστε υπέρ της αυτόνομης εκλογικής καθόδου, όπως έχει αναγγείλει ο Σταύρος Θεοδωράκης, ή θεωρείτε πως το Ποτάμι πρέπει προεκλογικά να αναζητήσει προγραμματική συμμαχία είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με τη Ν.Δ.;

Το Ποτάμι, με τον πολιτικό του λόγο, τις πρωτοβουλίες, τη στάση του στη Βουλή, έπαιξε ρόλο χρήσιμο και κάποιες φορές καθοριστικό στο πολιτικό σκηνικό της χώρας υπερασπίζοντας τον ορθό λόγο, τον προοδευτικό μεταρρυθμισμό, τον πολιτικό φιλελευθερισμό. Δυστυχώς, υποκειμενικές αδυναμίες και αντικειμενικές δυσκολίες δεν του επέτρεψαν να αξιοποιήσει τη δυναμική που δημιούργησε. Το Ποτάμι θα είναι χρήσιμο ως ισορροπιστής του πολιτικού συστήματος, ως αποτοξικοποιητής του δημοσίου λόγου. Και βεβαίως ως σταθερός πυλώνας του προοδευτικού μεταρρυθμισμού.

Η στρατηγική συμμαχιών ενός σοβαρού κόμματος δεν μπορεί παρά να είναι απόρροια των εκλεκτικών τους συγγενειών που προσδιορίζονται από τη φυσιογνωμία και τις αρχές του. Οδεύουμε στο πιο κρίσιμο υπαρξιακά συνέδριό μας. Η συμμετοχή και οι θέσεις που θα υιοθετηθούν θα τα καθορίσουν όλα. Κανένα ετεροπροσδιοριζόμενο κόμμα δεν είναι βιώσιμο. Το Ποτάμι το γνωρίζει πολύ καλά. Γι’ αυτό, οι διακηρύξεις περί αυτονομίας μικρή σημασία έχουν, αν με κάθε ευκαιρία, «κλείνοντας το μάτι» προς μία πλευρά, διολισθαίνεις προς τα εκεί.
 
* Η απόφαση του Ποταμιού είναι ξεκάθαρη για υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών. Η Ν.Δ. βρίσκεται στον αντίποδα, όπως και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. Εκτιμάτε ότι η συμφωνία μπορεί να «περάσει» από τη Βουλή;

Αλίμονο αν η συμφωνία των Πρεσπών, αφού κλείσει τον δύσκολο κύκλο των προαπαιτούμενων στην ΠΓΔΜ, έρθει στη Βουλή και απορριφθεί από την Ελλάδα. Είναι σαφές πως θα υποστούμε βαρύτατη εθνική ήττα με διεθνή απομόνωση, αφού μια τέτοια εξέλιξη θα δείχνει ουσιαστικά πως δεν συμμεριζόμαστε τις στρατηγικές επιλογές της Δύσης. Είναι βέβαιο πως ο α λα καρτ ευρωπαϊσμός ορισμένων ξεγελά μόνο το εσωτερικό ακροατήριο. Γι’ αυτό και έχω κατ’ επανάληψη πει πως η θέση των κομμάτων στο “Μακεδονικό” είναι θέμα πολιτικής ταυτότητας και βέβαια το Ποτάμι ως γνήσια ευρωπαϊκό κόμμα είχε εξ αρχής ξεκάθαρη θέση.

Πηγή: Αυγή