Πόσο εύκολο είναι να βρεθείς από την άλλη πλευρά και η ζωή σου να αλλάξει, τόσο ώστε δεν την αναγνωρίζεις;

Πόσο εύκολο είναι να ξυπνάς για να πας σε μια συνάντηση που τη θεωρείς ρουτίνα και χωρίς να το καταλάβεις, όλα έρχονται ανάποδα;

Πόσο εύκολο είναι να διαπιστώσεις ότι περιστοιχίζεσαι από ανθρώπους που δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να σε «δώσουν»;

Πόσο εύκολο είναι να ανακαλύψεις ότι το φταίξιμο είναι δικό σου;

Πως είναι να βλέπεις ότι έχεις κάνει κακό σε άλλους;

Πως είναι να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέπτη;

Πως είναι να χάνεις τα πάντα που κέρδισες εκμεταλλευόμενος ανθρώπους;

Πως νιώθεις, τώρα που όλα είναι faux;

Το «ομολογήστε κύριε grand faux» αφορά όλους μας.

Είτε έχουμε σχέση μαζί είτε δεν τον γνωρίζουμε.

Είτε μας εμπλέκει άμεσα είτε δεν μας επηρεάζει.

Είτε τον συναντήσαμε στη ζωή μας είτε δεν τον έχουμε δει ποτέ.

Είτε μας είπαν γι’ αυτόν είτε δεν ακούσαμε κάτι.

Είναι η ομολογία ενός ανθρώπου που μας μιλάει, όπως αυτός ξέρει.

Μας λέει την ιστορία του, όπως αυτός τη βλέπει.

Μα πάνω από όλα, μας ανοίγει την πόρτα του μυαλού του και αφηγείται τα «κατορθώματά» του.

Εμείς δεν έχουμε παρά να τον παρακολουθήσουμε στην ομολογία του, καθώς ήδη έχει κριθεί.

Ακολουθεί το διήγημα: