Τη δεύτερη ευκαιρία την αντιλαμβάνεται ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Από την ώρα που εξ ορισμού αποδέχεται τον ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνητική λύση καλύτερη των προηγουμένων είναι έτοιμος να αποδώσει στο εκλογικό σώμα ωριμότητα και σοφία.                                                                                                                                 

Ads

Ωριμότητα διότι δεν καταφεύγει στην εύκολη λύση να ξαναφέρει «τους άλλους» πίσω. Αυτούς που μας έφεραν ως εδώ και εκ συνθηκών κυβέρνησαν και μετά το 2012. Σοφία διότι δίνει στον άπειρο  κυβερνητικά ΣΥΡΙΖΑ την ευκαιρία «να μάθει» και να τον κρίνει μετά. Αφού θα έχει κυβερνήσει εύλογο χρονικό διάστημα και όχι επτά μήνες.

Είναι αλήθεια ότι μετά το σοκ της μεταβολής απο το κυβερνόν κόμμα του 61% όχι σε ναι ή έστω σε «δεν είμαι σίγουρος», το εκλογικό σώμα περιήλθε σε αμηχανία που θα οδηγούσε είτε στην αυτοαναίρεση μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα (εκλογές Ιανουαρίου 2015- εκλογές Σεπτεμβρίου 2015) είτε σε εκ νέου υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ. Επέλεξε το δεύτερο τόσο διότι ήταν μικρός ο χρόνος μεταξύ των δύο αναμετρήσεων και το υπερψηφισθέν κόμμα δεν είχε περάσει καν την περίοδο της δοκιμής, όσο και επειδή δεν ήθελε να δώσει δικαίωμα επιστροφής «στους άλλους». Τα καθ έξιν και κατ΄επάγγελμα κυβερνητικά κόμματα δεν έχουν αθωωθεί στην λαϊκή συνείδηση για όσα δεινά επεσώρευσαν στην κοινωνία και αυτό ήταν ένα δανεικό αλλά σημαντικό όπλο για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τ.Ι.Ν.Α. ή «επιστροφή στην  ομαλότητα»

Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου ξεπρόβαλε μια εκδοχή της ψήφου που ταυτίζει το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ με την «επιστροφή στην ομαλότητα και τον ρεαλισμό». Πρόκειται στην πραγματικότητα για μερικούς που αισθάνονται αγαλλίαση με τη νέα νίκη στο συγκεκριμένο μνημονιακό  πλαίσιο, αφού έτσι δικαιώνεται η δική τους ταύτιση με την παραδοσιακή ή νεωτερική νεοφιλεύθερη Δεξιά θέση ότι Δεν Υπάρχει Άλλη Λύση. Είναι οι αριστεροί οπαδοί τους θατσερικού δόγματος και ασφαλώς από τότε εκσυγχρονισμένου There Is No Alternative (Τ.Ι.Ν.Α.) που δεν είχαν το παραμικρό προβλημα να στηρίζουν (συμμετέχοντας ή μη) κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν ούτε σήμερα, αρκεί ο ΣΥΡΙΖΑ (και οι ΑΝ.ΕΛ. τους οποίους φοβούνται περισσότερο  λόγω συναισθηματικής τους γειτνίασης και επαφής με την εκδοχή «Κούγκι») να αποδέχεται το πολιτικό/ιδεολογικό πλαίσιο του μνημονίου.                                                          

Ads

Η μερίδα αυτή ερμηνεύει το εκλογικό αποτέλεσμα ως ωρίμανση του λαού που επιτέλους δέχεται το μνημόνιο μέσα απο ένα άλλο φορέα, που αφού το πολέμησε, εν τέλει συμβιβάστηκε. Η θεωρία αυτή στηρίζεται ευρύτερα με πιό εύπεπτο τρόπο και λόγο απο την επιχειρηματολογία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι που αρέσκεται στη στήριξη και προβολή του επιχειρήματος «μνηνόνιο-αντιμνημόνιο δεν υπάρχει, καταργήθηκε απο την ώρα που ο κόσμος ψήφισε την κυβέρνηση που υπέγραψε το χειρότερο μνημόνιο». Σύφωνα με αυτή τη λογική «μνημονιακοί» είναι περί το 80% των Ελλήνων αφού κάπου εκεί κινείται το άθροισμα όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ,ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι.

«Να μην εφαρμοστεί τίποτα»

Υπάρχουν άλλοι, οι περισσότεροι, που πιστεύουν ότι όντως υπάρχει και διαφορετική πορεία. Αλλιώς δεν θα επέλεγαν τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα τον στήριζαν ως κυβερνητική λύση εδώ και τρία χρόνια. Σήμερα, και μετά τις εκλογές, είναι σε στάση αναμονής θέλοντας να δουν αν έκαναν λάθος ή όχι. Αν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ μη μπορώντας να κάνει αλλιώς  μεταβλήθηκε σ ένα ακόμα συστημικό πολιτικό σχήμα που εντάχθηκε στο δόγμα του «ευρώ με κάθε θυσία», ή αν έχει εναλλακτικές και απλώς διέρχεται απο μια σύνθετη και κρίσιμη φάση πολιτικής επιβίωσης. Για το μεγάλο αυτό κομμάτι κόσμου που ξαναψήφισε ΣΥΡΙΖΑ είναι ξεκάθαρο ότι η καθημερινότητά του δεν μπορεί να περιλαμβάνει όλα αυτά  που απέρριψε, καταψηφίζοντας την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Γι΄αυτό τον κόσμο δεν μεγάλη σημασία τι θα ψηφίσει η Βουλή, αν περάσουν άνετα ή λιγότερο άνετα οι εφαρμοστικοί νόμοι. Αν ο κόσμος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε όσα δεν μπορούσε και πριν, επί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κανένας φόρος δεν θα πληρωθεί και κανένα «προαπαιτούμενο» τουλάχιστον τέτοιας μορφής δεν θα εκπληρωθεί.                                 

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να εξετάσει πολύ σοβαρά την πιθανότητα να ψηφίστηκε για να μην εφαρμοστεί κανένα μνημόνιο.                                                                                        

Να μην μετακινήθηκε δηλαδή ο κόσμος απο τη στάση του ότι δεν αντέχει τίποτα απ΄όσα έφεραν/επέβαλαν οι δανειστές και αποδέχτηκαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και να κινήθηκλε προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τότε και τώρα (ευρωεκλογές 2014, βουλευτικές Ιανουαρίου, βουλευτικές Σεπτεμβρίου 2015) ακριβώς γαι να μην εφαρμοστεί κανένα εξοντωτικό μνημόνιο. Να ψηφίστηκε δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς για όσα υποσχέθηκε και σε όσα αντιστάθηκε!                                                                   

Αν είναι έτσι, οι εξελίξεις περιέχουν το απρόβλεπτο. Όπως υπήρξαν τριάντα και πλέον βουλευτές που δεν άντεξαν να ψηφίσουν την άθλια, επαχθή, κακή (σύμφωνα και με τον Αλέξη Τσίπρα) συμφωνία, τη συμφωνία-προϊόν εκβιασμού του γερμανικού διευθυντήριου προς χώρα-μέλος της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, έτσι κάλλιστα μπορεί να υπάρξουν και άλλοι που δεν θα μπορούν να κουβαλήσουν το άχθος της υλοποίησης ενός μνημονίου που ούτε η κυβέρνηση Σαμαρά τόλμησε ή κατάφερε να σηκώσει. Εκτός Βουλής, η απόπειρα εφαρμογής μέτρων που πλήττουν ακόμα χειρότερα τηη κοινωνία θα οδηγήσει σε εξέγερση. Όχι απλώς σε αντίθεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει ηθικά και πολιτικά να εφαρμόσει ντιρεκτίβες και αποφάσεις του διευθυντήριου ακόμα κι αν τις έχει υπογράψει, ακόμα κι αν τις έχει ψηφίσει στη Βουλή.                                                                 

 Όχι, δεν έχει τη συνέχεια της ιστορίας αυτό το κείμενο. Δεν θα μπορούσε άλλωστε. ΄Ομως, υπάρχει συνέχεια.