«H Eλευθεροτυπία είναι εδώ», αναγγέλλει σε ανακοίνωση της η νεοεκλεγείσα συντακτική επιτροπή της ομάδας των 120 συντακτών που πήραν μέρος στην εκλογική διαδικασία του Μαΐου και μετά τις Γενική Συνέλευση όσων συντακτών αποφάσισαν την επανέκδοση του φύλλου. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι η Ελευθεροτυπία δεν είναι εδώ, ούτε θα μπορούσε να είναι εδώ, μια και περισσότεροι από τους μισούς συντάκτες της είναι ήδη άλλού, χάρη στις ακούραστες προσπάθειες της εργοδοσίας και των επιτελών της να προσπεράσει τη δικαστική απόφαση και να προχωρήσει με το 1/3 των εργαζόμενων σε νέες εκδοτικές πρωτοβουλίες με απεργιακό μανδύα. 

Ads

Της Άντας Ψαρρά

Ας πάρουμε όμως λίγο τα πράγματα από την αρχή και συγκεκριμένα μετά το δικαστήρια της προσφυγής στο άρθρο 99 εκ μέρους της Χ.Κ.Τεγόπουλος. Για όσους αναρωτιούνται για το πώς κατάντησε εκεί που κατάντησε η εφημερίδα μετά την ανάληψη της ευθύνης της έκδοσης από τις κόρες του Τεγόπουλου, για το πού πήγαν τα λεφτά και για το πώς διώχτηκαν νύχτα ικανά στελέχη αλλά και απλοί συντάκτες και εργαζόμενοι της εφημερίδας χάρη και στη συμβολή του στενού επιτελείου της εκδότριας και τέλος πως προσελήφθησαν «κολλητοί» την ώρα που η εφημερίδα αιμορραγούσε οικονομικά, μπορούν να ανατρέξουν σε παλιότερα κείμενα που –ακόμα- περιέχονται στο blog του εκπροσώπου της Ε.
 
Η τωρινή εξέλιξη μπορεί να περιγραφεί συνοπτικά ως εξής
 
1. Η δικαστική προσφυγή της εταιρείας συνάντησε την καθολική σχεδόν αντίδραση των εργαζόμενων που κατάλαβαν ότι αν το αίτημα γινότανε δεκτό, αυτομάτως θα μετατρέπονταν σε πιστωτές με αποτέλεσμα το κούρεμα των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεών τους. Επιπλέον το οικονομικό πλάνο προέβλεπε μείωση του προσωπικού στο 50% αορίστως με ταυτόχρονο κούρεμα των μισθών και πάλι αορίστως. Τέλος υπήρχε η σαφής διατύπωση για μια νέα εταιρεία που θα «προμηθευόταν» με κάποιο τρόπο τον τίτλο και απαλλαγμένη από τα χρέη σε εργαζόμενους και τράπεζες θα προχωρούσε στην επανέκδοση της «αιρετικής και αντιμνημονιακής» Ελευθεροτυπίας. Το δικαστήριο απέρριψε ως κακόβουλα και ψευδεπίγραφα τα σχέδια αυτά με την απορριπτική του απόφαση για την ένταξη της εταιρίας στο αρ. 99. Με δύο λόγια το δικαστήριο είπε ότι εφόσον όλα οδηγούν στην πτώχευση της συγκεκριμένης εταιρείας με επιλογή της ιδιοκτησίας της καλύτερα να γίνει εκτός 99 ώστε να διασφαλιστούν πρώτα και κύρια οι εργαζόμενοι και χωρίς παραθυράκια. Αυτό το είπε το δικαστήριο επιβεβαιώνοντας στην ουσία τις εκτιμήσεις των νομικών που μας εκπροσώπησαν. Οσοι συνάδελφοι λοιπόν προσπάθησαν να πείσουν ότι οι δικηγόροι μας παρέσυραν δεν έχουν διαβάσει ή δεν θέλουν να διαβάσουν τη δικαστική απόφαση.

2. Η ομάδα των 100 εργαζομένων που στην δικαστική αίθουσα πήρε τη θέση υπέρ της προσφυγής και αντικειμενικά υπέρ της ιδιοκτησίας αμέσως μετά την απόφαση αποφάσισε να «αντιδράσει» δυναμικά. Ηταν οι ίδιοι αυτοί συνάδελφοι που ψήφιζαν συνήθως κατά των απεργιών, που δεν θέλησαν να συμμετάσχουν στα δύο απεργιακά φύλλα και το σημαντικότερο έβλεπαν σκοτεινά σχέδια στα μυαλά όλων εκείνων που πάλεψαν για να μην περάσουν τα μνημονιακά πλάνα της εργοδοσίας. Εξαπολύοντας τόνους λάσπης με καθοδηγητή συγκεκριμένο ιστολόγιο, που φιλοξενεί πάντα ανώνυμα τις απόψεις του επιτελικού στελέχους που βρίσκεται δίπλα στην Μάνια Τεγοπούλου με τις συνωμοτικές θεωρίες τύπου: «αξιόπιστες πηγές μου είπαν» έπεισαν ότι εξυφαίνεται σχέδιο αναγέννησης της Ελευθεροτυπίας στην πλάτη των υπολοίπων. Για να έρθουν μετά αυτοί οι ίδιοι να διακηρύξουν σήμερα ότι: «να εμείς είμαστε η Ε και θα κρεμαστούμε αύριο στα περίπτερα». Όλα αυτά βέβαια εκτυλίσσονται πάντα και στην πλάτη των εκατοντάδων απλήρωτων απεργών που αιωρούνται στα ανοιχτά πλέον γραφεία της Ε.

3. Η τελευταία συνέλευση των συντακτών αποκάλυψε το plan b της εργοδοσίας και των επιτελών της που δεν αριθμούν φυσικά πάνω από καμιά 20ρια στελέχη της και που συνεδρίαζαν όλο αυτό τον καιρό σε εναλλακτικά καφέ του κέντρου της Αθήνας. Το σχέδιο περιλαμβάνει τη γρήγορη απόλυση όσων συνωστίζονται δυο μήνες τώρα με αντίστοιχο αίτημα στο λογιστήριο και μάλιστα επιλεκτικά αναλόγως με τις απόψεις και τη στάση του καθενός. Ταυτόχρονα η εργοδοσία άνοιξε τα κτίρια, τους υπολογιστές και έδωσε την άδεια χρήσης του τίτλου αλλά και του ΑΦΜ (αυτό το τελευταίο δεν έγινε αποδεκτό για να μην δεσμευτούν τα κέρδη από τις τράπεζες) στους συντάκτες που προχωρούν το Σάββατο στην έκδοση του «τύποις» απεργιακού όπως οι ίδιοι τόνισαν στη συνέλευση των συντακτών στις 31.5.2012. Για τη συνέλευση αυτή δεν υπάρχει ούτε λέξη στο blog του εκπροσώπου. Είναι φυσικό, γιατί εκεί ξεδιπλώθηκαν όλα τα πραγματικά σχέδια μερίδας στελεχών της Ε. Να τι έλεγαν όσοι σήμερα εμφανίζονται ως μέλη της συντακτικής επιτροπής του δήθεν απεργιακού φύλλου:

«Θα βγούμε ως Ελευθεροτυπία, κανονικός τίτλος, απλά από κάτω θα γράφει ‘των εργαζομένων’. Για ποιο λόγο: θα είναι ένα τύποις απεργιακό φύλλο, αλλά επί της ουσίας θα είναι η κανονική Ελευθεροτυπία. Με άλλο ΑΦΜ όμως, όχι της ΧΚ Τεγόπουλος. Που σημαίνει ότι όλα τα έσοδα της εφημερίδας δεν θα μπορεί να τα διεκδικήσει κανείς στους οποίους οφείλει η ΧΚ Τεγόπουλος χρήματα».

Μερικοί την ημέρα εκείνη προχώρησαν και λίγο παρακάτω, όσον αφορά και το «αντιμνημονιακό» προφιλ: «Οι τράπεζες αύριο μεθαύριο θα χρειαστούν  και άλλα χρήματα, αυτά τα άλλα χρήματα θα πει κοινές μετοχές, οι κοινές μετοχές θα είναι μεταξύ τους, δεν γίνεται διαφορετικά, κατά συνέπεια η γενική συνέλευση μπορεί να τους πετάξει έξω. Αυτοί θέλουν τώρα ένα στήριγμα στον τύπο, και πολιτικό, μιλάω πολύ καθαρά και πολύ ανοιχτά, και αν μεταφερθούν κάποια δεν με ενδιαφέρει, αλλά καλά είναι να μείνουν εδώ».

Και συνεχίζοντας «Εάν θέλουμε να συνεχίσουμε έναν αγώνα σαν τους χαλυβουργούς, που σε λίγο θα κλείσει το εργοστάσιο και θα πάνε σπίτια τους, μπορούμε να το κάνουμε. Εγώ εκτιμώ ότι σήμερα, το απόγευμα ή το βράδυ, όταν τελειώσει αυτή εδώ η συνάντησή μας, θα πρέπει, αν θέλουμε να έχουμε αύριο, να αποφασίσουμε ότι 11 Ιουνίου θα είμαστε στα περίπτερα.»

Και το κλου: «Άλλωστε μέσα σε πολύ λίγο διάστημα κάποιοι συνάδελφοί μας οι οποίοι πρωτοστάτησαν στον αγώνα, πρόδωσαν τον αγώνα αυτό και πάνε να καπηλευτούν τη συνέχεια της Ελευθεροτυπίας». 

Εδώ σημειώνουμε ότι οι επίδοξοι αυτοί συνεχιστές της Ε αναφέρονται σε ένα από τα δύο ή τρία εγχειρήματα μερίδας απολυμένων συντακτών για τη δημιουργία συνεταιρισμού με στόχο την έκδοση καθημερινού φύλλου. Ένα φύλλο που ούτε θέλει ούτε μπορεί να είναι συνέχεια της Ε, ιδίως δε εκείνης της άθλιας τελευταίας περιόδου με τη λογοκρισία, τον αυταρχισμό και τη λάσπη. Ένα κομμάτι της θα είναι και τίποτε παραπάνω που θα στηριχτεί στις αρχές που υποτίθεται ότι υπερασπιζόταν η Ελευθεροτυπία όπως η πολυφωνία και η ανεξαρτησία.

Η τύχη των 700 περίπου εργαζόμενων δυστυχώς δεν θα μπορούσε να διασφαλιστεί από κανένα εγχείρημα πλην εκείνου της πώλησης της εφημερίδας, της εξόφλησης των χρεών και της επαναπρόσληψης όλων. Αυτό όμως δεν πρόκειται να γίνει κι αν γίνει θα αφορά λίγους και συγκεκριμένους.

Ο τρόπος που ο καθένας υπερασπίζεται τα δικαιώματά του είναι συλλογικός αλλά και προσωπικός. Αν η ομάδα αυτή των εργοδοτικών και των άλλων συντακτών αναλάμβανε την ευθύνη να σπάσει η απεργία και να ξανανοίξει η εφημερίδα με όσους θα ψήφιζαν αυτή την επιλογή θα ήταν μια απολύτως σεβαστή απόφαση. Το να εμφανίζεται όμως σαν συνέχεια της εφημερίδας μια ομάδα συντακτών που δεν ξεπερνάει τους 100, να μιλάει για προδοσίες, για απεργιακά φύλλα και για λύση στο πρόβλημα των απλήρωτων εργαζόμενων έχοντας στο πλευρό της την ιδιοκτησία που έτσι κι αλλιώς θα απολύσει τους μισούς είναι απάτη. Εδραία απάτη!

Δυστυχώς, λοιπόν, αυτό το φύλλο που κυκλοφορεί ως «Ελευθεροτυπία» δεν είναι ούτε «απεργιακό» ούτε εκπροσωπεί τη συνέχεια της εφημερίδας. Είναι ένα «υβρίδιο», αποτέλεσμα ευθείας συναλλαγής της ιδιοκτησίας της επιχείρησης, μερίδας διευθυντικών στελεχών και κάποιων εργαζομένων.   

Διαβάστε επίσης: Ξανά στα περίπτερα η Ελευθεροτυπία των εργαζομένων