Για πολλούς λόγους που δεν είναι της στιγμής ήθελα έγκαιρα να τοποθετηθώ στην διαφαινόμενη και επερχόμενη ενδοκαθεστωτική σύγκρουση. Πριν 6 μέρες λοιπόν στο Facebook έκανα την εξής ανάρτηση. «Στην σύγκρουση Μητσοτάκη Μαρινάκη είμαι φανατικός ισαποστάκιας και καβαφικός. Βλάπτουν και οι δυο το ίδιο την Συρία».

Ads

Έχοντας διατυπώσει την θέση μου, μπορώ σήμερα να διασκεδάζω βλέποντας τους μονομάχους στην αρένα, Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνομαι την ζημιά που παθαίνει η κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης  ερχόμενοι σε μετωπική σύγκρουση με τον μέχρι χτες (και πιθανότατα πάλι από αύριο) υποστηρικτή τους. Δεν συμμερίζομαι ενστάσεις του τύπου « αν είναι να πέσει ο Μητσοτάκης από τον Μαρινάκη, άσε καλύτερα» και την  αγωνία μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία αγκαλιάσει τον οργισμένο σήμερα μιντιάρχη στην λογική ότι ο  εχθρός, του εχθρού μου είναι  φίλος μου. Προτείνω μια πιο ψύχραιμη προσέγγιση.

Πρώτον ο Μητσοτάκης δεν θα πέσει από τον Μαρινάκη ή το πέναλτυ που έδωσε ο Δανός ρέφερι. Θα πέσει για την πανδημία, την ακρίβεια, τον πληθωρισμό, τις παρακολουθήσεις και υποκλοπές, τους Πάτσηδες, την διάλυση του κράτους δικαίου, την διάλυση της Παιδείας, την αλαζονεία της εξουσίας, το ύφος και το ήθος που αποπνέει. Μα, λέει ο καλοπροαίρετος , όλα αυτά συντρέχανε και πριν αλλά ο μεγάλος θόρυβος έγινε μόλις ο εκπρόσωπος του Μαρινάκη έπαθε ΣΥΡΙΖΑ και άρχισε να μιλάει σαν τον Ηλιόπουλο. για τον Δημητριάδη και τις υποκλοπές.

Σωστό,  αλλά πολλές φορές αυτό συμβαίνει. Ούτε ο Καραμανλής έπεσε από το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, αλλά αυτή η υπόθεση  έκανε μεγαλύτερο θόρυβο από άλλα συμβάντα της νεοδημοκρατικής περιόδου 2004 2009. Και προφανώς όσοι πολιτικά αξιοποίησαν το σκάνδαλο, δεν ήσαν υποχρεωτικά θετικά διακείμενοι προς τον Κοντομηνά. Η Αριστερά πάντως δεν ήταν και δεν πρόκειται να στηρίξει τον κ. Μαρινάκη επειδή για τους δικούς του λόγους – που πάνε πολύ πέρα από το ποδόσφαιρο χωρίς να παραγνωρίζουμε τα συμφέροντα που συμπυκνώνονται στο ίδιο το άθλημα- αποφάσισε να συγκρουστεί με τον μέχρι χτες εκλεκτό του. Αλλά δεν είναι και φιλανθρωπικό σωματείο ώστε να μην αξιοποιήσει την ευκαιρία, τώρα που το αντι ΣΥΡΙΖΑ Μέτωπο γίνεται κομμάτια και θρύψαλα .

Ads

Από την αρχή της θητείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη η αντιπολίτευση κατέκρινε πράξεις και παραλήψεις της κυβέρνησης. Χαρακτηριστική περίπτωση των πρώτων ημερών ήταν η ανάληψη από μέρους του πρωθυπουργού της ευθύνης για την ΕΥΠ.  Όταν ανέλαβε διοικητής της ΕΥΠ ο Κοντολέων χωρίς τα τυπικά προσόντα , ο Τσίπρας είχε προειδοποιήσει για τα αρνητικά αποτελέσματα αυτής της επιλογής.Έπρεπε να περάσουν τρία χρόνια για να δικαιωθεί τοις πράγμασι για την κριτική του και να συνειδητοποιήσουν οι πολίτες το μεγάλο πρόβλημα που δημιουργήθηκε για τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Έτσι γίνεται με όλες τις υποθέσεις , τα λάθη και οι  σκόπιμες πράξεις ή παραλείψεις του καθεστώτος Μητσοτάκη σε πρώτη φάση πέρασαν  αβρόχοις ποσί για την κυβέρνηση , δημιουργώντας την πρόσκαιρη εντύπωση μιας άτρωτης κυβέρνησης και ενός πρωθυπουργού που μπορεί να κάνει ότι θέλει χωρίς επιπτώσεις. Είναι παραπλανητική αυτή η εικόνα .

Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με την εφαρμογή στην πολιτική της πρακτικής κέτσαπ. Όπως το κέτσαπ αργεί να κατέβει από το μπουκάλι , στάζει λίγο λίγο και με ένα δυνατό χτύπημα ξεμπουκώνει και πέφτει ορμητικά,  έτσι και στην πολιτική όλα λειτουργούν αθροιστικά και σωρευτικά. Μικρά και μεγάλα σωρεύονται και έρχεται κάποιο – όχι υποχρεωτικά το πιο σημαντικό – και η σταγόνα γίνεται χείμαρρος. Από το καλοκαίρι για την κυβέρνηση κοντοζυγώνει αυτή την στιγμή. Ήταν ο Πάτσης όπως φαίνεται στις ποιοτικές μετρήσεις; Είναι τώρα με την ενδοκαθεστωτική κόντρα;  Θα έρθει οσονούπω  με μια άλλη αφορμή; Θα δούμε, το βέβαιο είναι ότι δεν θα την  αποφύγει.