Τον είδαμε και τον ακούσαμε στην τηλεόραση του Σκάι, όπου αριστεύει ως σχολιαστής σοβαρός, υποτίθεται, μετρημένος, υποτίθεται, και αδιάβλητος, υποτίθεται. Δεν χάλασε κι ο κόσμος, είπε, για την απόφαση του δικαστηρίου να παραμείνει στη φυλακή η Ηριάννα. Θα υπάρξει νέα προσφυγή, νέα απόφαση, και το λάθος μπορεί να διορθωθεί. Όλα καλά κι όλα ωραία, και πάντως, ο κόσμος, αν τον πιστέψουμε, ή εν πάση περιπτώσει υποκύψουμε στο ύφος μειλίχιας αυθεντίας με το οποίο σχολιάζει την επικαιρότητα, παραμένει μη χαλασμένος. Ωραίος, αν επεκτείνουμε τη σκέψη του, δίκαιος, ακόμα και όμορφος. Ένας κόσμος που αξίζει να τον ζούμε.

Ads

Είπε κι άλλα, αλαμπουρνέζικες αντιπολιτευτικές κατασκευές, αλλά πιο πολύ πόνεσε αυτό. Αν το έλεγε κάποιος άλλος, ο Άδωνις ας πούμε, ή ο Μητσοτάκης, που έχει διατελέσει πολιτικός κρατούμενος ως μωρό, πάει στο διάολο. Αλλά αυτός, γαμώτο; Αυτός ξέρει τι θα πει μια μέρα, μια ώρα, ένα λεπτό έστω φυλακής. Γιατί κάποτε δοκίμασε διωγμούς. Είδε στα πρόσωπα και στα μάτια φίλων και συντρόφων του τις ουλές του σίδερου. Γεύτηκε την υφάλμυρη γεύση της αδικίας, τα δάκρυα –κρυφά, ή φανερά, δεν έχει σημασία- του αθώου που του φοράνε χειροπέδες, τον κλείνουν πίσω από τα σίδερα, του απαγορεύουν να βλέπει τον ήλιο, το σπίτι του, τους ανθρώπους που αγαπάει.

Α, ξέρει, είναι σίγουρο. Αλλά δεν θυμάται. Ποια Κίρκη, τον αναμόρφωσε, τον συμμόρφωσε, τον παραμόρφωσε, δεν έχει σημασία. Το παίρνεις όμως και προσωπικά, ανοίγει μέσα σου ένα λαγούμι πίκρας, να βλέπεις, ότι αυτός ζει πια οριστικά σε έναν άλλο κόσμο. Καμιά σχέση με τον κόσμο της φυλακής, της Ηριάννας και της κάθε Ηριάννας, με τα ψηλά ντουβάρια και τις σκοπιές, που κόβουν την ανάσα. Καμιά σχέση με τον κόσμο των άλλων, των πολλών, των όσων τέλος πάντων, που αισθάνονται αδικημένοι, όταν έστω και ένας αδικείται. Και οργισμένοι, και έκθετοι σε δυνάμεις κακόβουλες. Καμιά σχέση με τον κόσμο τον μικρό τον μέγα, που κάποτε…

Δεν καταλαβαινόμαστε, πλέον. Δεν ξέρω, συνεπώς, αν έχει νόημα να πει κανείς ότι δεν χάλασε φυσικά ο κόσμος (τους). Απλώς παραμένει χαλασμένος. Τόσο πιο χαλασμένος, όσο αδιάβροχοι φρουροί τον καθησυχάζουν μέσα στη νύχτα της Δικαιοσύνης του: Κοιμηθείτε ήσυχα, όλα καλά, και το κορίτσι πάντα μέσα…

Ads

• Διαβάστε όλα τα άρθρα του Θανάση Καρτερού στην Αυγή