Ώρες μετά από την κατ’ αρχήν συμφωνία και σε αναμονή των «Σαρακοστιανών» αναλυτικών κειμένων με τις δράσεις και τις «μεταρρυθμίσεις» που θα υλοποιηθούν (έννοια που κακόπαθε και ταλαιπώρησε πολλούς εξ ημών), από την Τρίτη επιστρέφουμε στη λεγόμενη «σκληρή πραγματικότητα».

Η επιστροφή όμως δεν μπορεί να είναι «στα παλιά», ούτε να έχει χαρακτηριστικά αναμονής και αδράνειας. Την ώρα που γράφονται τα παρακάτω, δε γνωρίζουμε τι είναι εκείνα που θα δεσμευθεί η Ελληνική κυβέρνηση να κάνει, ξέρουμε όμως ότι αν θέλει να έχει πιθανότητες παραμονής στην εξουσία και υποστήριξης από τα λαϊκά στρώματα, οφείλει να λάβει μέτρα για να αντιστρέψει την παρούσα κατάσταση και τις βαθιά εδραιωμένες αντιλήψεις.

Δεν αναφερόμαστε στα κοινωνικά μέτρα που, ως επί το πλείστον, το δημοσιονομικό τους κόστος είναι πολιτικά μαχητό και επικοινωνιακά αποδεκτό, αλλά στα μέτρα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου και της διαφθοράς. Δε χρησιμοποιούμε τη λέξη «πάταξη» γιατί είναι μαξιμαλιστική και δεν έχει ρεαλιστική βάση. Εκτός και εάν κάποιοι αποδείξουν ότι υπάρχουν χώρες που δεν έχουν φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο και διαφθορά. Αυτό που καλείται να κάνει η κυβέρνηση είναι να ανοίξει το «μέτωπο» ώστε να έχει άμεσα, απτά, χειροπιαστά, με δημοσιονομικό όφελος, αποτελέσματα μέσα στο επόμενο τετράμηνο.

Έτσι θα μπορέσουν να χρηματοδοτηθούν τα κοινωνικά μέτρα και να δοθεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα «στους μέσα και στους έξω» ότι αυτή η πολιτική επιλογή είναι μονόδρομος. Αν και στην πολιτική μονόδρομοι δεν υπάρχουν, η καταπολέμηση των φαινομένων του οικονομικού εγκλήματος είναι μοναδική επιλογή για ένα κράτος πρόνοιας, δικαίου και αλληλεγγύης και για μια κυβέρνηση που οφείλει να υπηρετεί τον λαό και να ικανοποιεί πρωτίστως τις κοινωνικές του ανάγκες.

Στους επόμενους τέσσερεις μήνες απαιτούνται να γίνουν ό,τι δεν έκαναν οι «άλλοι» σε σαράντα χρόνια! Αυτό ουδόλως σημαίνει ότι σε τέσσερεις μήνες πρέπει να γίνουν όλα, αλλά αυτά που χρειάζονται να επιτευχθούν είναι, για το μικρό χρονικό διάστημα που βρίσκεται μπροστά μας, πάρα πολλά. Σε προηγούμενες παρεμβάσεις, αναφερθήκαμε για το τι έκαναν οι «άλλοι» ώστε να μην υπάρχουν ουσιώδη αποτελέσματα, όπως και το πως είναι δομημένο το οικονομικό «κάστρο» ώστε να «παράγονται» μίζερα αποτελέσματα και να διαιωνίζονται τα προβλήματα.

Ενδεικτικά ασχοληθήκαμε με θέματα που έχουν να κάνουν με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου και της διαφθοράς, με τα βασικά σημεία που είναι καλό να ληφθούν υπόψη κατά το σχεδιασμό και την υλοποίηση των δράσεων, επισημάναμε το ρόλο του ξεπλύματος «βρώμικου» χρήματος, τη γεωγραφία της διαφθοράς και τη σημασία του χρηματισμού και της δωροδοκίας στη διατήρηση των παρανομιών και την παρεμπόδιση των ελέγχων.

Στους τέσσερεις μήνες που ακολουθούν τα κρατικά ταμεία πρέπει να «δουν» χρήματα, η κοινωνία πρέπει να «δει» αποτελέσματα και οι πάντες να «κατανοήσουν» την αλλαγή πλεύσης από την πρωθύστερη κατάσταση. Στους τέσσερεις μήνες που ακολουθούν οι «παρατρεχάμενοι» και οι «διαρκώς ωφελημένοι» πρέπει να παραμεριστούν και αυτό να είναι σε όλους εμφανές και ξεκάθαρο.

Στους τέσσερεις μήνες που ακολουθούν οι προληπτικοί έλεγχοι στην αγορά πρέπει να γίνονται συνεχώς και ο ελεγκτικός μηχανισμός να αποδεικνύει ότι υφίσταται και ενεργεί αποτελεσματικά προς όφελος της κοινωνίας και της οικονομίας. Στους τέσσερεις μήνες που ακολουθούν η φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο πρέπει «να νιώσουν την ανάσα» του κράτους και των υπηρεσιών του. Στους τέσσερεις μήνες που ακολουθούν η χώρα πρέπει «να βρει τα πατήματά της» και οι πολίτες την εμπιστοσύνη τους στο κράτος και την πολιτική. Στους τέσσερεις μήνες που ακολουθούν η δημοκρατία και η αξιοκρατία πρέπει να κυριαρχήσουν πάνω στις αγορές και τις απαιτήσεις τους. Διαφορετικά…