Η Γερμανία είναι τίγκα στους πρόσφυγες και ο υπουργός Εσωτερικών φυσάει και ξεφυσάει από το κακό του. Δεν χωράνε άλλοι. Φτάνει πια με τους φτωχούς, δεν υπάρχουν υποδομές. Περισσότεροι από διακόσιες χιλιάδες ξένοι θα ζητήσουν άσυλο μέσα στο 2014. Και στο κάτω κάτω έχει και η Γερμανία τα δικά της προβλήματα, με τους δικούς της άνεργους και τους δικούς της άστεγους.

Ο Τόμας ντε Μεζιέρ είναι πολύ θυμωμένος με όσους καταφθάνουν από εμπόλεμες ζώνες κι από δικτατορίες. Είναι επίσης πολύ θυμωμένος με τις «χώρες υποδοχής» της Ευρώπης, δηλαδή με τους Έλληνες και τους Ιταλούς, που δεν καταφέρνουν να ανακόψουν το κύμα των προσφύγων και των κατατρεγμένων.

Η Γερμανία πιέζει για την αναθεώρηση της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής. Καταλάβατε δηλαδή ποιος θα χρειαστεί να απαντήσει στον ντε Μεζιέρ. Κού κου! Εδώ επίτροπος Αβραμόπουλος. Ο δικός μας άνθρωπος, ο διπλωμάτης, ο λαμπρός υπουργός, ο πολιτικός που ίσως διαθέτει τα πιο καλοραμμένα κοστούμια στη χώρα, αυτός θα πρέπει να εξηγήσει μερικά βασικά στον γερμανό υπουργό Εσωτερικών και τους υπόλοιπους, που βαρέθηκαν να περιθάλπουν τις χιλιάδες των ξεδοντιάρηδων που καταφθάνουν από Ασία και Αφρική. (Ο «ξεδοντιάρης» είναι νέος πολιτικός όρος του Υποφωτισμού – σε καμία περίπτωση δεν χρησιμοποιείται υποτιμητικά για τους ανθρώπους).

Το είπε βέβαια και ο πρωθυπουργός μας, ότι η παράνομη μετανάστευση είναι προτεραιότητα της ελληνικής κυβέρνησης και η τοποθέτηση του κομψού Δημητρίου στην Κομισιόν αποτελεί «επιβράβευση» ώστε «να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα». Ας μας επιτραπούν δυο επισημάνσεις επ’ αυτού, μια επουσιώδης και μια ουσιώδης.

Πρώτη επισήμανση. Οι Γερμανοί θα επιμείνουν στην καλύτερη εφαρμογή της συμφωνίας Δουβλίνο II. Δηλαδή προκειμένου να περιορίσουν τον δικό τους αριθμό αιτούντων άσυλο, θα επιχειρήσουν να εγκλωβίσουν τους μετανάστες στην πρώτη χώρα της Ευρώπης όπου πατάνε το πόδι τους. Να γίνει η Ελλάδα απέραντη Αμυγδαλέζα, να χτιστούν φράγματα με ηλεκτροφόρα καλώδια. Να συλλαμβάνονται εδώ, να φυλακίζονται και η Γερμανία να γλιτώσει τους 200.000 νεοεισερχόμενους το χρόνο. Η εν λόγω συμφωνία είναι εντελώς παράλογη.

Δεύτερη επισήμανση. Ο Αβραμόπουλος θα μπορούσε να κάνει μια νύξη για το εμπόριο όπλων. Διπλωμάτης είναι, ξέρει πώς θα το διατυπώσει. Η Γερμανία είναι η τρίτη δύναμη σε πωλήσεις πολεμικού εξοπλισμού. Την περίοδο 2005-2009 οι εξαγωγές όπλων είχαν μερίδιο 11% στην  παγκόσμια αγορά, άρα η πολεμική βιομηχανία φέρνει κάμποσο χρήμα στο γερμανικό κράτος.

Βεβαίως έχει αποφασιστεί εδώ και 14 χρόνια, από τον συνασπισμό Πρασίνων/ Σοσιαλδημοκρατών, να μην πωλούνται όπλα σε εμπόλεμες ζώνες. Μια αθώα ερώτηση: Δηλαδή σε καμία εμπόλεμη ζώνη; Και μια ενδιαφέρουσα απάντηση, που έδωσε πριν από ένα μήνα ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών Φόλκερ Κάουντερ: «Υπάρχει μία μόνο εξαίρεση, όταν ο εξοπλισμός άπτεται των ιδιαίτερων συμφερόντων της Γερμανίας. Τότε μπορούμε να δώσουμε όπλα».

Είναι κουραστικό να λέμε και να γράφουμε τα αυτονόητα: οι πρόσφυγες είναι αποτέλεσμα οικονομικών επενδύσεων. Κάποια κράτη προκαλούν δυστυχία σε άλλα, πιο αδύναμα κράτη. Κάποιες φορές το κάνουν αναίμακτα: η Ελλάδα, ένα από τα καλύτερα πελατάκια της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας, υφίσταται τις συνέπειες οικονομικών συρράξεων. Κάποιες φορές το κάνουν με δολοφονική αμεριμνησία. Αυτοί λοιπόν που ζητούν άσυλο από τη Γερμανία, ξεσπιτώθηκαν επειδή οι μεγάλες δυνάμεις ευημερούν χάρη στους πολέμους.

Τώρα λοιπόν που ο Δημήτρης Αβραμόπουλος θα ανοίξει συζήτησης για το Μεταναστευτικό, μπορεί να κάνει τέτοιες επισημάνσεις. Να πει τα αυτονόητα δηλαδή.   

Το Βήμα