Οι προφανείς ήρωες της κρίσης είναι οι υγειονομικοί εργαζόμενοι. Οι εμφανείς ήρωες, την στιγμή μάλιστα που ζούμε την περίοδο της απουσίας επιλεγμένης ή επιβεβλημένης, είναι οι εργαζόμενοι στον κλάδο ταχυδρόμησης – ταχυμεταφοράς (courier). Τους ανοίγουμε και εμείς πια με ταχύτητα, ωσάν η ζωή μας να εξαρτάται από αυτό,  και τους ξεπροβοδίζουμε στην καλύτερη των περιπτώσεων με ένα μουρμουρητό ευχαριστώ και ένα σβηστό χαμόγελο. Ενδόμυχα χαιρόμαστε που δεν είμαστε στην θέση τους, στην πρώτη γραμμή. Χαμηλόμισθοι μεν βρέθηκαν υψηλά εκτεθειμένοι δε, χωρίς να είναι στο ελάχιστο εκπαιδευμένοι ή προετοιμασμένοι.

Αφανείς ήρωες όμως αποτελούν για τις διοικήσεις των εταιρειών τους. Δεν υπήρξε ούτε κάποιο σχέδιο, αλλά ούτε οι στοιχειώδεις ρυθμίσεις για την λειτουργία και την οργάνωση της εργασίας τους στις νέες συνθήκες που θα διασφάλιζαν την υγεία τους, και ταυτόχρονα αυτής των πελατών τους. Η πολιτεία επέλεξε τον εύκολο δρόμο της «άγνοιας». Έχουν άραγε σημασία οι 11.500 εργαζόμενοι, που ενδέχεται άθελά τους να γίνουν οι καλύτεροι φορείς του κοροναϊού; Προφανώς και όχι, ας είναι ατομικά υπεύθυνοι…

4 εταιρείες, η μια κρατικών συμφερόντων, ελέγχουν τον κλάδο και οι εργαζόμενοι «απολάμβαναν» ήδη αυτή την συγκέντρωση του κλάδου με την κωλυσιεργία ή την άρνηση υπογραφής επιχειρησιακών  συλλογικών συμβάσεων, με το κλείσιμο υποκαταστημάτων και πρακτορείων με απολύσεις συναδέλφων, με την τρομοκράτησή τους με εξώδικα κλπ. Οι υπερωρίες απέκτησαν άλλο νόημα, όταν εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης εργάζονταν συχνά πάνω από το 8ωρο  ενίοτε και 10 ώρες την ημέρα.  Οι συμβάσεις πολλές φορές ανανεώνονται με τον μήνα, η δε λήξη τους μπορεί να γίνει με ένα τηλεφώνημα την προηγούμενη μέρα.

Φυσικά η έλευση του κοροναϊού έκανε την ζωή των κούριερ χειρότερη. Η εντατικοποίηση έγινε κανόνας. Η χρήση της μάσκας έγινε πολυτέλεια. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται αβοήθητοι είτε είναι στο δρόμο, είτε είναι στα κέντρα διαλογής. Εξάλλου, μια παραγωγική αλυσίδα που δουλεύει χέρι με χέρι αντιμετωπίζει τον ίδιο κίνδυνο.
Από τις 03/04/2020 η δραστηριότητα ταχυδρόμησης – ταχυμεταφοράς (courier), μπήκε στους πληττόμενους ΚΑΔ. Οι εργοδότες απολαμβάνουν προστασίας, οι εργαζόμενοι; Επείγει λοιπόν, η κλαδική σύμβαση που θα διασφαλίζει μισθολογικά, υγειονομικά και εργασιακά το σύνολο των εργαζομένων. Η πολιτεία να εκτιμήσει την προσφορά τους στις νέες συνθήκες και να τους εντάξει στα βαρέα και ανθυγιεινά.  Οι προσλήψεις δεν επείγουν μόνο για την τήρηση των ωραρίων, αλλά και για την εύρυθμη λειτουργία μιας αγοράς που λειτουργεί πλέον διαδικτυακά και οι κούριερ είναι ο βραχίονας της.  

Χωρίς τους κούριερ όλα μένουν ακίνητα, χωρίς την προστασία τους όλοι είμαστε εκτεθειμένοι. Ας σταματήσουμε τους βερμπαλισμούς για ήρωες, που ως γνωστόν είναι οι πρώτοι που πεθαίνουν στα πεδία των μαχών, και ας μιλήσουμε για την αυτονόητη κοινωνική προστασία και τα εργασιακά δικαιώματα για τους ανθρώπους που σε αντίθεση με εμάς είναι πάντα υπόδειγμα συμπεριφοράς. Ας τους φερθούμε με αξιοπρέπεια,  το κέρδισαν με το σπαθί τους άλλωστε.

ΥΓ Θέλω να ευχαριστήσω τους εκπροσώπους από το κλαδικό σωματείο Μακεδονίας Θράκης της ιδιωτικής ταχυδρόμησης και τα σωματεία της ACS και της SPEEDEX  Θεσσαλονίκης για την συμβολή τους στο άρθρο.