Οι εξαγγελίες Μητσοτάκη στη ΔΕΘ ήταν αναμενόμενες και αρκετές να του δώσουν την εξουσία. Και ο λόγος είναι απλός: η κυβέρνηση Συριζα – ΑΝΕΛ υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο με όλες τις επώδυνες περικοπές, αποδέχθηκε τεράστια πλεονάσματα για 10 σχεδόν χρόνια και επιπλέον υπέγραψε και ένα επιπλέον μνημόνιο για μετά το 2019, που προβλέπει νέες μειώσεις συντάξεων και αυξήσεις φόρων, ανάλογα με την πορεία των εσόδων.

Άρα η ΝΔ δεν έχει παρά να φροντίσει απλώς για τη μείωση των φόρων, έργο απολύτως εφικτό και εντελώς αναγκαίο για τις επενδύσεις και την εγχώρια ζήτηση. Οι περικοπές και οι αλλαγές στο ασφαλιστικό και το εργασιακό έγιναν από την κυβέρνηση Συριζα και τώρα μένει η μείωση των φόρων, συνδυασμένη φυσικά με περικοπή δημοσίων δαπανών. Η προοπτική μείωσης των φόρων όμως από μια κυβέρνηση Μητσοτάκη οδηγεί και την ΝΔ προς την εκλογική νίκη και πιθανότατα προς την αυτοδυναμία.

Το ζήτημα των φόρων είναι αυτό που απασχολεί περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο τους εκλογείς και είναι αυτό που έχει μπλοκάρει την οικονομία καθώς πνίγει την αγορά, εμποδίζει τις επενδύσεις και φέρνει ασφυξία στα νοικοκυριά, που δεν είναι σε θέση να καταναλώσουν ούτε να αποταμιεύσουν.

Η κυβέρνηση επέλεξε να αυξήσει τους φόρους αντί να μειώσει τις δαπάνες και να εξορθολογίσει το δημόσιο, διότι αυτό ήταν σε θέση να κάνει. Η ιδεολογία του «αριστερού κεϋνσιανισμού» σε μια χώρα πτωχευμένη, χρησιμοποιούμενη από έναν κομματικό μηχανισμό που αντιμετωπίζει το δημόσιο ως λάφυρο, είναι μια ιδεολογία που οδηγεί μοιραία στην οικονομική καθίζηση, καθώς οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι αφενός δαιμονοποιημένες, η επιχειρηματικότητα σχεδόν εμποδίζεται, ενώ, ταυτόχρονα οι αυξημένοι συντελεστές φόρου εμποδίζουν την ιδιωτική επένδυση.

Το ζήτημα αυτό είναι κρίσιμο και από κοινωνική άποψη, διότι σε συνθήκες χρεωκοπίας οι επαχθείς φόροι εξοντώνουν τη μεσαία τάξη και την οδηγούν στο κατώτατο εισοδηματικό επίπεδο, με αποτέλεσμα η χώρα να κινδυνεύει να μετατραπεί σε πραγματική έρημο, όπου το 90% των κατοίκων της θα ζούν στο όριο της φτώχιας. Απλώς θα επιβιώνουν.

Όλο αυτό το σκηνικό έχει γίνει απολύτως αντιληπτό από το εκλογικό σώμα, το οποίο απλώς περιμένει τις εκλογές για να τιμωρήσει αφενός τον Σύριζα που δεν τήρησε τις υποσχέσεις του και αφετέρου να δώσει στον Μητσοτάκη την ευκαιρία να ελαφρύνει τους φόρους που έχουν γίνει τρομακτικός βραχνάς σχεδόν για ολόκληρο τον πληθυσμό.

Η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή δεν έχει κανένα τρόπο αντίδρασης. Είναι εγκλωβισμένη στις συμφωνίες που έχει υπογράψει, δεν μπορεί να μειώσει φόρους, αντιλαμβάνεται επίσης πως «αριστερές επενδύσεις» δεν υπάρχουν και πως όλες οι επενδύσεις έχουν ως στόχο το κέρδος και προφανώς θα αντιλαμβάνονται όλοι, σιγά – σιγά, στελέχη και απλά μέλη του Συριζα, πως «αριστερή» και πολύ περισσότερο «αντικαπιταλιστική» διεύθυνση ενός κράτους της ευρωζώνης δεν είναι εφικτό να υπάρξει. 

Η Ελλάδα, αργά ή γρήγορα, θα έχει μια κυβέρνηση συμβατή με τη φύση της Ευρωζώνης. Διότι η ζωή -και η πολιτική- δεν ανέχονται τα ασύμβατα. Η πορεία των πραγμάτων οδηγείται πάντα, νομοτελειακά, σε συμβατές λύσεις.