Φαίνεται πως η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί πλήρως την πτώχευση και την ολοκληρωτική πολιτική εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές, ώστε δεν ένοιωσε την υποχρέωση να διαχωρίσει, κομψά έστω, τη θέση της από της δηλώσεις του απερχόμενου προέδρου του Eurogroup, ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποκατέστησε τον Τσίπρα και προκήρυξε ο ίδιος εκλογές, ως κανονικός πρωθυπουργός.

Οι εκλογές του Γερούν θυμίζουν τις δηλώσεις του αμερικανού πρέσβη Κρίστοφερ, το 1993, ο οποίος προέβλεψε πως μέσα στο φθινόπωρο θα έχουμε πρόωρες εκλογές. Πλην όμως, ο Γερούν έκανε ένα μεγάλο άλμα και τον ξεπέρασε. Αυτός δεν προέβλεψε εκλογές απλώς, απαίτησε εκλογές, σχεδόν τις προκήρυξε δηλαδή, για το 2019!

Τέτοια άμεση παρέμβαση στα εσωτερικά ενός δήθεν ανεξάρτητου κράτους δεν είχαμε ποτέ δει, ούτε στη μετεμφυλιακή εποχή καν, όπου οι αμερικανοί φρόντιζαν τουλάχιστον να συμφωνούν παρασκηνιακά με τους πρωθυπουργούς και να μην ανακοινώνουν οι ίδιοι προσωπικά εκλογές και ακόμη περισσότερο τον νικητή των εκλογών!

Διότι ο Γερούν το έκανε και αυτό. Έχρισε τον Τσίπρα καταλληλότερο, δηλαδή υπέδειξε κιόλας το αποτέλεσμα των εκλογών. Φυσικά, δεν το ξέρουμε αυτό το αποτέλεσμα, ακόμα και τυπικά μπορεί να συμβεί και αυτό, να κερδίσει δηλαδή ο Συριζα τις εκλογές. Πλην όμως αυτό δεν θα το αποφασίσει η Κομισιόν, αλλά οι ψηφοφόροι.

Μια τέτοια ιταμή, περιφρονητική για τους έλληνες πολιτικούς και τα ελληνικά πολιτικά κόμματα δήλωση, δείχνει με ωμό τρόπο πως ουσιαστικά η εσωτερική πολιτική τάξη έχει καταλυθεί, εάν δεν είναι σε θέση ούτε εκλογές να ορίσει. Δηλαδή, ο Τσίπρας εάν αποφασίσει πως πρέπει να κάνει νωρίτερα εκλογές, εάν δηλαδή αποφασίσει ότι αυτό συμφέρει το κόμμα του ή και τη χώρα ενδεχομένως, θα πρέπει να ρωτήσει τον πρόεδρο του Eurοgroup πρώτα;

Προφανώς. Εάν οι δανειστές δεν το επιθυμούν δεν θα προχωρήσει. Διότι  διαφορετικά θα χάσει την εύνοιά τους. Και επομένως θα χάσει και τις πολιτικές μετεκλογικές του προοπτικές. Με λίγα λόγια ο Τσίπρας και η κυβέρνηση θα προχωρήσουν πλέον απολύτως μέσα στη λογική και τις απαιτήσεις των δανειστών και θα περιμένουν τα οφέλη από αυτήν τους την συνθηκολόγηση. Τα τύμπανα της παράδοσης του φρουρίου χτύπησαν. Η La Chamade,  όπως λένε οι γάλοι, η παράδοση δηλαδή, είναι γεγονός τετελεσμένο. Η χώρα δεν έχει πλέον το αυτεξούσιον.
Αυτός είναι και ο λόγος που η κυβέρνηση δια του κυβερνητικού εκπροσώπου δεν έβγαλε μιλιά για τις πολιτικά εξευτελιστικές δηλώσεις Ντάϊσενμπλουμ.  Διότι δεν έχει καμία όρεξη να συγκρουστεί με τους δανειστές.  Μήπως είχε και ποτέ δηλαδή;

Μπορούμε βεβαίως να φανταστούμε τί θα είχε γίνει εάν αυτό το περιστατικό γινόταν στην εποχή 2010-15. Θυμόμαστε όλοι τις φλογερές-και σωστές- δηλώσεις τότε των στελεχών του Συριζα και κυρίως του προέδρου του που κατακεραύνωναν τις επεμβάσεις των ευρωπαίων γραφειοκρατών στα εσωτερικά μας.

Τώρα τίποτα. Σιγή. Θα ελπίζουν μάλλον πως αυτό θα τους βοηθήσει, πως θα τους ωφελήσει. Θα έπρεπε όμως να μην το πιστεύουν  καθόλου αυτό. Θα έπρεπε να θυμούνται τα ανάλογα παραδείγματα από το πρόσφατο παρελθόν. Όποιος είχε τη ρητή εύνοια των Βρυξελλών έχανε και τις εκλογές.

Υπό αυτήν την έννοια ο Ντάϊσενμπλουμ έδειξε μεγάλη ανησυχία, δηλαδή έδειξε και το αποτέλεσμα και των εκλογών που ο ίδιος προκήρυξε.