Μπορεί στον 21ο αιώνα ο φόβος του θανάτου να αποτρέψει τα πιο στυγερά εγκλήματα; Με αφορμή την εκτυλισσόμενη υπόθεση της πολλαπλώς κακοποιημένης 12χρονης, η συζήτηση περί θανατικής ποινή, αίφνης, «φούντωσε» και πάλι. Στην αρχή, φάνηκε ότι το θέμα προέκυψε αυθόρμητα στα social media ως απότοκο της κοινωνικής οργής που εκτονώθηκε με συναφή posts. Είναι όμως τόσο αυθόρμητη η επανεκκίνηση αυτής της συζήτησης;

Ads

Αξίζει να δούμε ποιοί είναι οι σύγχρονοι και πολιτικά ενεργοί θιασώτες της θανατικής ποινής:

  • Σε ανύποπτο χρόνο, στις 13.1.2007, λίγο πριν εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής με το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, στο ιστολόγιο «Ελληνικές Γραμμές», ο νυν Υπουργός Εσωτερικών και βουλευτής της ΝΔ, Μάκης Βορίδης, αναφερόμενος στον απαγχονισμό του Σαντάμ Χουσεΐν, είχε γράψει, μεταξύ άλλων: «Δεν είμαι εναντίον της θανατικής ποινής. Πιστεύω ότι είναι δίκαιη ποινή για την τιμωρία αποτρόπαιων εγκλημάτων. Με ενοχλεί πάντα να παρακολουθώ την εκτέλεσή της. Ίσως γιατί συνήθως κατά την εκτέλεσή της σκέφτομαι πόσο ανήμπορος δείχνει ο μελλοθάνατος και σπανίως σκέφτομαι τα εγκλήματά του, το πόσα θύματα βίασε, βασάνισε, σκότωσε, ενίοτε με φριχτό και απάνθρωπο τρόπο.». Πιο σαφή θέση υπέρ της θανατικής ποινής θα εκφράσει και στην ΝΕΤ και τον Μανώλη Κοττάκη σε συνέντευξή του στις 26 Ιανουαρίου 2013.
  • Την ίδια χρονιά (18.6.2013), ο πρ. Υπουργός, βουλευτής και κορυφαίο στέλεχος της ΝΔ, Γερ. Γιακουμάτος, δηλώνει στον Alpha 98.9, ότι συμφωνεί με την Χρυσή Αυγή που τότε είχε προτείνει την επαναφορά της θανατικής ποινής και, μάλιστα, υπερθεματίζει λέγοντας ότι το είχε προτείνει 10 χρόνια πριν.
  • Ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης και πρώην συγκάτοικος του Βορίδη στο ΛΑΟΣ, με αφορμή την γυναικοκτονία στα Γλυκά Νερά, στις 13.5.2021, τάσσεται ενώπιον της Βουλής υπέρ της θανατικής ποινής: «Κτήνος που αφαιρεί ζωή, άνθρωπος που βιάζει παιδάκι, η ποινή που του αξίζει είναι μία -ούτε καν ισόβια […]- και είναι η θανατική ποινή! Αυτή είναι η άποψή μου γιατί τα κτήνη αυτό αξίζουν. Ξεκάθαρα πράγματα!». Με αφορμή την υπόθεση της 12χρονης, ο Βελόπουλος επανέφερε επίσης την πρόταση για χημικό ευνουχισμό των σεξουαλικών εγκληματιών που προτείνει μάλιστα να τεθεί σε δημοψήφισμα.
  • Από το 1997, μας έρχεται μια σημαίνουσα και καταχωνιασμένη έκπληξη. Στις 21.11.1997, ο Ανδρέας Λοβέρδος καταθέτει συνταγματολογικά επιχειρήματα υπέρ της θανατικής ποινής. Μεταξύ άλλων έγραφε: «Το θεωρητικό υπόβαθρο της κατάργησης της θανατικής ποινής είναι η ουμανιστική αντίληψη για την κοινωνία και το κράτος. Σέβομαι ιδιαίτερα τον ουμανισμό, αλλά ταυτόχρονα δεν έχω κανένα θεωρητικό, πολιτικό ή νομικό δισταγμό να υποστηρίξω πως η ομαλή κοινωνική συμβίωση αποτελεί μία μόνιμη προτεραιότητα, που πολλές φορές προϋποθέτει και κάποιους σκληρούς κανόνες. Και είναι αυτονόητο πως η ποινή του θανάτου αποτελεί τη σκληρότερη παρέμβαση στο συνολικό σύστημα των κανόνων μιας χώρας. Μέσω αυτής επιχειρείται η έσχατη απειλή στον μελλοντικό εγκληματία και μέσω αυτής της απειλής επιχειρείται η διαφύλαξη υπέρτατων αγαθών, όπως είναι η ανθρώπινη ζωή και η αξιοπρέπεια.».

Όλα τα παραπάνω δεν προέκυψαν στα πλαίσια κάποιας αποκαλυπτικής έρευνας αλλά μέσα από ένα απλό googlάρισμα. Οι εκφραστές των παραπάνω απόψεων, ιδίως όσοι πολιτικά εξευγενίστηκαν, δεν έχουν φροντίσει να εξαφανιστούν οι εν λόγω απόψεις.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν σοκάρουν αυτές οι απόψεις που πλέον προβάλλονται ως mainstream. Δεν σοκάρουν γιατί προέρχονται από ανθρώπους που δεν κρύβουν τα αντιδημοκρατικά τους πιστεύω. Ανησυχία προκαλεί η δημοφιλία, έστω και εν βρασμώ, τέτοιων απόψεων μεταξύ δημοκρατικών πολιτών, ακόμα και αριστερών.

Ads

Τα οφέλη που άντλησε και αντλεί ιστορικά η ανθρωπότητα από την κατάργηση της θανατικής ποινής σε όποιες χώρες αυτή εφαρμόστηκε, είναι θέμα που ο χώρος του παρόντος σημειώματος δεν επιτρέπει να αναπτυχθούν. Το γεγονός ότι οι ίδιοι που δηλώνουν φανατικοί της αντεκδίκησης, δηλώνουν αποστροφή για αντίστοιχες πρακτικές στο Ιράν, στο Αφγανιστάν και ίσως σύντομα και στην Τουρκία, δείχνει την υποκρισία τους και για μια ακόμα φορά την αδιαφορία τους για τον κοινωνικό αντίκτυπο τέτοιων θέσεων.

Στην Ελλάδα, δεν διακυβεύεται απλώς αν ένας παιδοβιαστής θα φυλακιστεί ισόβια ή θα εκτελεστεί. Αυτό που διακυβεύεται είναι αν την επαναφορά ενός τέτοιου αναχρονιστικού, βάρβαρου και αντικοινωνικού μέτρου θα την θεσπίσουν αδίστακτα πολιτικά κοράκια που ως δήμιοι με γραβάτες έχουν επανειλημμένα απαγχονίσει την Ελλάδα και την κοινωνική ειρήνη.

Υ.Γ.: Θα είχε ενδιαφέρον να μας πει ο Βορίδης, αν ο επίσης αιμοσταγής – όπως και ο Σαντάμ – δικτάτορας είναι δίκαιο που απέφυγε την εκτέλεση με τη χάρη που του προσέφερε ο Καραμανλής. παρ΄όλο που με δικές του εντολές – όπως και του Σαντάμ- άνθρωποι «βιάστηκαν, βασανίστηκαν, σκοτώθηκαν ενίοτε με φριχτό και απάνθρωπο τρόπο».

*Ο Βαγγέλης Γέττος είναι νομικός (MA ποινικών επιστημών)