Ενώ οι αποφάσεις της προηγούμενης ευρωπαϊκής συνόδου προέτρεπαν στον έλεγχο και το κλείσιμο των συνόρων, εδώ στην Ελλάδα πανηγυρίζαμε διότι δήθεν η Ευρώπη λαμβάνει μέτρα εναντίον των χωρών του Βίζεγκραντ!

Ακολούθησε η διαβόητη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Και ενώ ο πρωθυπουργός είχε συγκεκριμένους λόγους για να την επιδιώξει, ώστε να πάει καλυμμένος στην σύνοδο, η αντιπολίτευση – πλην του ΚΚΕ που στην περίπτωση της προσφυγικής κρίσης δείχνει τη μέγιστη σοβαρότητα, αλλά και του Λεβέντη που δείχνει επίσης άψογα πολιτικά αντανακλαστικά- δηλαδή ο Κυριάκος, η Φώφη και ο Σταύρος, απαίτησαν με τρόπο αυστηρό να καταγγελθεί η Αυστρία και να ληφθούν μέτρα εναντίον της!

Επειδή ο πρωθυπουργός έχει τους δικούς του λόγους να ελίσσεται στο εσωτερικό και να στοχεύει σε συναίνεση, αυτό που είναι εντελώς αποκαρδιωτικό είναι το επίπεδο της αντιπολίτευσης.

Τι να υποθέσει κανείς για τις θέσεις της αντιπολίτευσης; Ότι δεν διάβασε καν την απόφαση της προηγούμενης συνόδου κορυφής; Ακόμα και αυτό είναι πιθανόν. Ή να τη διάβασαν και να έκαναν πως δεν κατάλαβαν. Κοινώς αποφάσισαν να συνεχίσουν το δούλεμα. Αλλά δεν αποκλείεται ακόμα και το χειρότερο, εάν κρίνουμε από τις δηλώσεις τους: να την διάβασαν και να μην την κατάλαβαν!

Ήρθε ωστόσο και η επόμενη σύνοδος, στην οποία πήγαμε για να καταγγείλουμε την Αυστρία και την Ουγγαρία και επιστρέψαμε με μια απόφαση για επίσημο κλείσιμο των συνόρων. Επιπλέον, ο ίδιος ο Τουσκ ευχαρίστησε κιόλας τον Όρμπαν, που τόσο αποτελεσματικά εφαρμόζει την Σένγκεν! Υποθέτω πως τώρα πλέον θα κατάλαβαν την απόφαση.

Το συμπέρασμα

Ας τα συνοψίσουμε, για να διευκολύνουμε και τους αρχηγούς μας στην κατανόηση: Η ΕΕ επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση προσώπων εντός της ζώνης Σένγκεν. Αλλά, όπως είναι φυσικό, αυτό για να ισχύει, για να έχει νόημα, θα πρέπει να συνοδεύεται από αυστηρό έλεγχο για τους εκτός Σένγκεν. Η ελευθερία προϋποθέτει έλεγχο συνόρων, αυτό το μάθημα η Δύση το γνωρίζει καλά και όποιοι πολιτικοί αρχηγοί μας δεν το γνωρίζουν ακόμα, καλά θα κάνουν να διαβάσουν το εξαιρετικό δοκίμιο του Ρεζίς Ντεμπρέ Εγκώμιο των συνόρων (Εστία 2015). Ούτως ή άλλως δουλειά δεν έχουν. Ας το ρίξουν στο διάβασμα.

Ήδη από τον μεσαίωνα ακόμα, όταν στήθηκαν οι πρώτες πόλεις στη Δύση, εκεί γύρω στον 10ο αιώνα, οι πόλεις αυτές ήταν χώροι ελευθερίας, εκεί μαζεύονταν όσοι ήταν κυνηγημένοι, όσοι προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τα δεσμά του γαιοκτήμονα και όσοι ήθελαν να ασκήσουν ελεύθερο εμπόριο ή να σπουδάσουν – όλοι αυτοί έτρεχαν μέσα στις πόλεις. Τι ήταν οι πόλεις; Κοινότητες μέσα σε τείχη. Το τείχος, το σύνορο, οριοθετεί πάντα έναν χώρο ελευθερίας.

Αυτό οι δυτικοί το ξέρουν καλά, διότι έπαψαν από αιώνες να είναι νομάδες, έφτιαξαν πολιτική κοινωνία, έθεσαν όρια και επικράτειες και δεν εννοούν φυσικά να παραδώσουν τις δημοκρατικές επικράτειές τους στον μαζικό εποικισμό πληθυσμών που δεν είναι εύκολο να αφομοιωθούν. Επομένως, όσοι νομίζουν πως ΕΕ σημαίνει ελεύθερη εγκατάσταση μουσουλμάνων, κάνουν λάθος. Οι χώρες της ΕΕ θα βάλουν συγκεκριμένα όρια στη διακίνηση και θα ελέγξουν απολύτως τη διακίνηση. Γι’ αυτούς τα πράγματα αυτά είναι αυτονόητα.

Κυβερνητική στροφή

Η κυβέρνηση δείχνει την τελευταία στιγμή να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς πρέπει να κάνει. Έφερε το ΝΑΤΟ και την Frontex για να ενισχύσει την συνοριοφύλαξη, που την είχε ουσιαστικά καταργήσει και εν συνεχεία ενέκρινε τις αποφάσεις της συνόδου για τα κλειστά σύνορα, γνωρίζοντας καλά πως αυτή η απόφαση θα μειώσει τις μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα.

Η Ελλάδα όμως αυτή τη στιγμή έχει έλλειμμα σοβαρής αντιπολίτευσης. Το πολιτικό προσωπικό που έχει αναλάβει αυτό το ρόλο είναι δυστυχώς χαμηλού βεληνεκούς. Εκεί οφείλεται η πολιτική ηγεμονία του Σύριζα, η οποία συνεχίζεται παρά τις σοβαρές αποτυχίες που είχε, τόσο στη διαπραγμάτευση για το μνημόνιο, όσο και στο προσφυγικό. Ο Τσίπρας δηλαδή βαδίζει μόνος. Θα πρέπει να επέλθει σοβαρή εθνική καταστροφή για να χάσει αυτήν την ηγεμονία.

Επομένως, όταν μαζεύονται πολιτικοί αρχηγοί της αντιπολίτευσης και δεν αντιλαμβάνονται καν τί απόφαση πήρε η Σύνοδος, τί απόφαση πρόκειται την επαύριο να πάρει και τί ακριβώς λέει ο Ολάντ, τότε δυστυχώς βρισκόμαστε σε κενό πολιτικού αέρος.