Viral (κατά την αργκό των social media) έχει γίνει τις τελευταίες ώρες μια παλαιότερη φωτογραφία, η οποία απεικονίζει τον Ευκλείδη Τσακαλώτο (σε διαμαρτυρία στα πλαίσια της ΔΕΘ παρακαλώ) να κρατάει μαζί με άλλα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ πανό, με το οποίο   ζητούσε την άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.

Ads

Από τότε προφανώς πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι. Τόσο πολύ ώστε ο ίδιος ως πολιτικός προϊστάμενος του υπουργείου Οικονομικών να δέχεται σήμερα τις κατάρες δεκάδων χιλιάδων πολιτών, που έλαβαν για μια ακόμη χρονιά τα μπιλιετάκια με το βαρύ λογαριασμό.

«Αυτές είναι παλιές ιστορίες πια» θα μπορούσε να πει  κάποιος, «όλα κρίθηκαν από τον ίδιο τον λαό πριν από ένα χρόνο στην κάλπη» θα μπορούσε να προσθέσει κάποιος άλλος. Πιθανότατα θα είχαν σε μεγάλο βαθμό δίκιο. Άλλωστε, η κριτική που δέχεται η κυβέρνηση πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα από μεγάλη μερίδα των συστημικών ΜΜΕ αλλά και από τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης φαντάζει εξοργιστικά υποκριτική. Ας μην ξεχνάμε πως ήταν οι ίδιοι πάνω-κάτω που στήριζαν απόλυτα την κυβέρνηση Σαμαρά, όταν ο Γιάννης Στουρνάρας είχε την «έμπνευση» για τον εν λόγω φόρο.

Από την άλλη, δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς πως είτε με το Γιάννη Στουρνάρα στο τιμόνι του υπουργείου Οικονομικών είτε με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο το πραγματικό βάρος παραμένει το ίδιο δυσβάσταχτο για πολύ μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Με άλλα λόγια, όσο κι αν προσπαθεί το κυβερνητικό επιτελείο με επικοινωνιακές λογιστικές αλχημείες να δείξει ότι η επιβάρυνση είναι πλέον μικρότερη για τους οικονομικά ασθενέστερους, κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τη σκληρή πραγματικότητα. Ποιος θα πείσει άραγε όλους εκείνους που με μεγάλη δυσκολία συντηρούν πλέον τις οικογένειές τους ότι μια μικρή έκπτωση σε έναν ούτως ή άλλως άδικο φόρο θα έδινε κάποια λύση στο αδιέξοδό τους;

Ads

Όπως κι αν το δει κανείς, η επιβολή αλλά και η διαιώνιση του «παραλογισμού» του ΕΝΦΙΑ λειτούργησε (κι εξακολουθεί να λειτουργεί) ως τροχιοδεικτικό όσον αφορά στο ποιοι ήταν εξ αρχής καταδικασμένοι να πληρώσουν με τρόπο δυσανάλογο τη «λυπητερή» για την οικονομική κρίση. Είναι οι ίδιοι που πλήττονται από τη μακροχρόνια ανεργία, που βιώνουν καθημερινά την αγωνία για την αύξηση του κόστους διαβίωσης, πιθανότατα και για κάποιο δάνειο τους που έχει «κοκκινίσει». Όλοι αυτοί λοιπόν θα χάσουν πάλι τον ύπνο τους για τους επόμενους πέντε μήνες αναζητώντας τρόπο να εξοικονομήσουν κάθε φορά τα απαραίτητα χρήματα για τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ.

Με βάση τα παραπάνω η κυβέρνηση Τσίπρα, παρά το γεγονός ότι πράγματι έθεσε εαυτόν στην κρίση των πολιτών τον περασμένο Σεπτέμβρη μετά τη μνημονιακή συνθηκολόγηση, υποπίπτει σε ένα «ασυγχώρητο» αμάρτημα, όπως έκαναν κι οι αμέσως προηγούμενες κυβερνήσεις. Έχοντας μπροστά της τους ποσοτικούς στόχους που θέτουν οι εκπρόσωποι των δανειστών, κάνει πως δε βλέπει τις κοινωνικές συνέπειες της πολιτικής που εφαρμόζει.

Ακόμη χειρότερα, οδηγώντας όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες στη φτωχοποίηση, «δημιουργεί» τις συνθήκες για το το επόμενο αδιέξοδο. Κι ας μην υπάρχουν αμφιβολίες, ακόμη και σε μια τέτοια περίπτωση, το νέο λογαριασμό είναι σχεδόν πια δεδομένο ποιοι θα θα κληθούν να τον πληρώσουν…