Εν μέσω του προπαγανδιστικού ορυμαγδού που επικρατεί εναντίον και της παραμικρής κίνησης της κυβέρνησης, αναρωτιέμαι: γιατί, ενώ, εδώ και πάνω από 20 χρόνια, πρόσφυγες και μετανάστες πέθαιναν ή σκοτώνονταν στα χερσαία ή θαλάσσια σύνορα της χώρας, τα ελληνικά ΜΜΕ αποφάσισαν τώρα να καταστήσουν πρώτο θέμα τους το μεταναστευτικό και το προσφυγικό;

Ads

Υποπτεύομαι ότι ο λόγος αυτού του όψιμου ενδιαφέροντος από πλευράς μιντιακού κατεστημένου  δεν είναι ο πρωτοφανής όγκος των εν λόγω ρευμάτων ούτε οι καθημερινές επίσης πρωτόφαντες τραγωδίες. Άλλωστε, σε καμία περίπτωση τα κυρίαρχα ΜΜΕ δεν επιδεικνύουν κάποια στάση ανοχής ή, ακόμα περισσότερο, συμπάθειας προς την απελπισία των ξεριζωμένων.

Κάποιες θεσμικές αντιδράσεις, αυτή την περίοδο, είναι χαρακτηριστικές.Ο Δήμαρχος Ραφήνας – Πικερμίου καθώς και η Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου προέβησαν σε ενδιαφέρουσες δηλώσεις επ’ αφορμή της στέγασης προσφύγων σε γήπεδο του Δήμου και της έλευσης άλλων στην Λέσβο, αντίστοιχα. Και οι δύο, πάνω-κάτω, εξήγησαν ότι οι πρόσφυγες βρίσκονται εκεί προσωρινά, μόνο. Και οι δύο, όπως και πολλοί άλλοι τοπικοί άρχοντες, φαντάζομαι, ζήτησαν την άμεση αποχώρηση των προσφύγων από την «επικράτειά» τους. Εκτός της αναβίωσης μιας ρητορικής τύπου «όχι ΧΥΤΑ στην πόλη μας», ποιο είναι το ενδιαφέρον σε αυτές τις δηλώσεις που αναπαρήχθησαν κατ’ επανάληψη από όλα σχεδόν τα κυρίαρχα ΜΜΕ;

Από μία απόλυτη σύμπλευση με τις πιο σκληροπυρηνικές φωνές που ζητούσαν νεκρούς στο Αιγαίο στο όνομα της διαφύλαξης του αδιαπέραστου των συνόρων, τα  ΜΜΕ αλλάζουν ελαφρώς την απόχρωση της μέχρι τώρα στάσης τους: αποδέχονται το ανθρωπιστικά επείγον της διάσωσης των ναυαγών αλλά, στη συνέχεια, ταυτίζονται με μία κατασταλτική λογική που εντοπίζει την επίλυση του προσφυγικού προβλήματος στους δουλεμπόρους και στα διεθνή δίκτυά τους. Τελικά το μόνο πρόβλημα των προσφύγων είναι ότι οι βάρκες τους βυθίζονται. Τελικά οι πρόσφυγες, για τα ΜΜΕ και για την ευρεία ελληνική και ευρωπαϊκή (ακρο)δεξιά, είναι, απλώς, ναυαγοί.

Ads

Αυτή η μεταμοντέρνα σύλληψη της προσφυγιάς δεν εκκινεί από το πρόβλημα του ανθρώπου αλλά από το πρόβλημα του διασχίζοντος τα σύνορα. Η προσφυγιά οφείλεται, λοιπόν, στους δουλεμπόρους και όχι στον πόλεμο και τις θρησκευτικές ή πολιτικές διώξεις. Μέσο αντιμετώπισης της προσφυγιάς είναι το ποινικό δίκαιο και όχι η πολιτική απόφαση.

Η Ε.Ε., άλλωστε, επιδιώκει, όταν δεν οργανώνει, τη συνέχεια των εχθροπραξιών από την Κριμαία μέχρι τη Λιβύη και ο «πόλεμος εναντίον των δουλεμπόρων» δεν είναι παρά μία πτυχή της παρέμβασής της στο εμπόλεμο αυτό τόξο.

Ο «τεχνοκρατικός ανθρωπισμός» που επιδιώκει να εγκλωβίσει ανθρώπους που κινδυνεύουν, καταλήγει για ακόμη μία φορά στη θηριωδία. Και αν τα κέντρα κράτησης μεταναστών και προσφύγων έκλεισαν για ποικίλους λόγους τον κύκλο τους, τότε βρέθηκε μία καλύτερη λύση: ολόκληρες χώρες μετατρέπονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η καταστολή γενικεύεται και η εικόνα της αρίας ασφάλειας αποκαθίσταται.

* Ο Βαγγέλης Γέττος είναι νομικός και παραγωγός στο Κόκκινο 107,7 Πάτρας