Η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών (26 Ιουνίου) συνοδεύτηκε εφέτος από μηνύματα αισιοδοξίας ότι, επιτέλους, αλλάζει διεθνώς, δειλά έστω και σταδιακά, η αυταπόδεικτα παρανοϊκή και εγκληματική πολιτική της Απαγόρευσης και της Καταστολής.

Μια πολιτική, που συγκρούεται με την απλή αλήθεια ότι τα λεγόμενα ναρκωτικά, με τα οποία η ανθρωπότητα συμβίωνε, χωρίς πρόβλημα, επί χιλιετίες, στη φυσική τους κατάσταση είναι πάμφθηνα και ότι η παρανομία εκτινάσσει τις τιμές τους στα ύψη. Μια πολιτική που υποδαυλίζει πολέμους (Ινδοκίνα, Βιετνάμ, Κολομβία, Αφγανιστάν κ.ά.) και εξοντώνει, εκπορνεύει ψυχικά και σωματικά και εξαθλιώνει εκατομμύρια κυρίως νέους, κάθε χρόνο, σε όλο τον κόσμο. Μια πολιτική, που εκπορεύεται από τις ΗΠΑ, παρά την εμπειρία τους από την ποτοαπαγόρευση που γέννησε πανίσχυρες εγκληματικές συμμορίες και που κυριάρχησε πλανητικά, όλο τον εικοστό αιώνα, βασισμένη στην παρανομία, τη μυθοπλασία, την υποκρισία και την παραπληροφόρηση. Μια πολιτική, που επέβαλαν οργανωμένα συμφέροντα, τη συντηρούν ιδιοτελώς οι πολυπλόκαμοι και πολυδάπανοι μηχανισμοί της Καταστολής και υπηρετεί το οργανωμένο έγκλημα.

Μια πολιτική, κοντολογίς, που σκοτώνει, μαζικά και αδίστακτα, για το κέρδος. Το αμύθητο: Ο τζίρος από τη μαύρη αγορά των ναρκωτικών συναγωνίζεται εκείνον της εμπορίας όπλων -από τα ίδια, συχνά, κυκλώματα…

Περίσσεψαν οι θριαμβολογίες, τούτο τον καιρό, στον τόπο μας, για την αποτελεσματικότητα των διωκτικών αρχών με τους δύο τόνους ηρωίνης, στο «παπόρι απ’ την Περσία» που κατέπλευσε τσιφ στην υπερπολυτελή βίλα της… Φιλοθέης (ίνα πληρωθή το ρηθέν ότι στα σαλόνια κυκλοφορούν οι έμποροι του λευκού θανάτου…).

Οι υποψιασμένοι, ωστόσο, που το αμφισβητούν βασίμως επισημαίνουν ότι τον πρώτο λόγο στην «ανακάλυψη» και κατάσχεση της εντυπωσιακής ποσότητας ηρωίνης είχε η περιβόητη DEA: Μία από τις υπερατλαντικές υπηρεσίες, που διαχειρίζονται ουσιαστικά την παγκόσμια αγορά των ναρκωτικών (τεχνητή έλλειψη για άνοδο των τιμών, προώθηση άλλων ουσιών κ.τ.λ.)…

Με μια τολμηρή πρότασή του στο Διαδίκτυο (protagon.gr) ο Θάνος Τζήμερος υποβάλλει τις αρχές, πολιτικές και διωκτικές, σε τεστ ειλικρίνειας για τις κοινωνικά επωφελείς προθέσεις τους: Ποσότητα δύο τόνων ηρωίνης καλύπτει την εγχώρια ζήτηση για χρόνια. Να μην την πάνε λοιπόν στις υψικαμίνους για αποτέφρωση. Να τη χορηγούν προγραμματισμένα και με ιατρικό έλεγχο στους χρήστες. Ετσι, μεταξύ άλλων: «Θα σωθούν ζωές… θα ανακοπούν ασθένειες και εγκληματικότητα» και «θα πεθάνει ακαριαίως το κύκλωμα εμπορίας των ναρκωτικών…»!

Ιδού η Ρόδος…

Το πιο ενθαρρυντικό μήνυμα αισιοδοξίας το δίνει με το νέο βιβλίο του (εύγλωττος ο τίτλος: «Το ίαμα κάνναβη», εκδόσεις Κέδρος) ο φίλος ψυχίατρος και επί δεκαετίες πρωτεργάτης στην αντιαπαγορευτική κίνηση Γιώργης Οικονομόπουλος. «Αποκάλυψη τώρα» θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί: Περιγράφει συναρπαστικά πώς οι επιστημονικές έρευνες ξεσκέπασαν επιτέλους τη μεγάλη απάτη, τη σκόπιμη μυθοπλασία από τις φαρμακευτικές πολυεθνικές, για να μετατραπεί η κάνναβη από ευλογημένο θεραπευτικό βοτάνι, ανά τους αιώνες, σε «φυτό του Διαβόλου» και να ποινικοποιηθεί η χρήση της με ανυπολόγιστα θύματα σε όλο τον κόσμο εδώ και εκατό χρόνια…

Στη δεκαετία του 1990 οι επίμονες επιστημονικές έρευνες απέδωσαν ένα επαναστατικό, για τα ώς τότε δεδομένα, εύρημα: το Ενδογενές Κανναβινοειδές Σύστημα – προστατευτικό της υγείας στον ανθρώπινο οργανισμό.

Εκτοτε νομιμοποιήθηκε η χρήση της ιατρικής κάνναβης σε 23 πολιτείες των ΗΠΑ, σε 20 ευρωπαϊκές χώρες, στον Καναδά και το Ισραήλ, ενώ η Ουρουγουάη, πρόσφατα, νομιμοποίησε τη χρήση, καλλιέργεια και πώληση γενικά της κάνναβης.

Το θαυματουργό βοτάνι ενδείκνυται για ποικίλες σοβαρές ασθένειες: κατάθλιψη, γλαύκωμα, σκλήρυνση κατά πλάκας, εντερικά έλκη, διαβήτης, ακόμη και καρκίνος.

«Μιλάμε, δηλαδή, για πανάκεια;», ρώτησα τον συγγραφέα. «Περίπου. Οι τυφλοί βλέπουν, οι παράλυτοι περπατούν και οι καρκίνοι αυτοκτονούν!», χαριτολόγησε…

Την ειδυλλιακή εποχή, πριν από την Απαγόρευση, ο Εμμ. Ροΐδης (στα «Συριανά Διηγήματα») εγκωμιάζει την «ιλαρήν της ψυχής διάθεσιν» που, μετά τα καλά γεύματα, επιδιώκουν «οι ροφηταί οπίου και χασίς. Ταύτα -προσθέτει- έχωσιν το πλεονέκτημα να είναι πρόχειρα και φθηνά».

Ούτε καν περιστασιακός χρήστης, είχα την απόλαυση ανάλογης εμπειρίας: Πριν από 15 χρόνια η οκταμελής ανδροπαρέα μας μεσηλίκων με επίδοση στα εξωτικά ταξίδια και ενοποιητικό σύνθημα «Μακριά από τους πολιτικούς και τις γυναίκες (μας)», απολάμβανε ένα ολονύκτιο πάμφθηνο γλέντι με κρουστά και χορό. Στο μαγευτικό Τσιτράλ, ορμητήριο για τους αδελφούς Καλάς, όπου και ο προορισμός μας. Εκεί που η μουσική μας συνέπαιρνε εκμαυλιστικά με δερβίσιο κρεσέντο, ήρθε και το δίφυλλο -παχύ και χορταστικό, προσφορά του οδηγού μας. «Το καλύτερο χασίς του κόσμου», παινεύτηκε. Τρεις μόνο καπνίσαμε -οι άλλοι πέντε μάς κοίταζαν απαξιωτικά, αν όχι με οίκτο…

Σε εκρητική ευφορία, κάποια στιγμή ανέκραξα: «Εύρηκα!».

Στο διάλειμμα τους εξήγησα: Οι ιστορικοί έχουν τρεις εκδοχές για την πολύμηνη παραμονή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Τσιτράλ: Παρατεταμένος μήνας του μέλιτος με τη Ρωξάνη. Ταλαιπωρημένοι οι στρατιώτες, έτοιμοι να στασιάσουν. Και δίβουλος: Πού να κατευθυνθεί; Ανατολικά στο δρόμο του μεταξιού ή νότια προς την Ινδία, όπου και τελικά πήγε;

Εχω μια τέταρτη εκδοχή: Του καλάρεσε στο Τσιτράλ, γιατί ως πανηδονιστής «φκιαχνόταν» με εξαιρετικό χασίς. Το ίδιο άλλωστε έκανε, 16 αιώνες αργότερα, ο Μάρκο Πόλο…

Το ερώτημα για τους ερευνητές είναι: χασίς ή όπιο; Για μένα το πιθανότερο είναι και τα δύο…

Ελευθεροτυπία