Ένα σκωπτικό έως απαξιωτικό, σε βάρος μου, σχόλιο… γνωστού δημοσιογράφου σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα, ήταν η αιτία για την εξαγωγή μιας σειράς συμπερασμάτων που αφορούν στον τρόπο που η επικοινωνιακή μηχανή της κυβέρνησης αντιλαμβάνεται την ελευθεροτυπία και την ελεύθερη έκφραση.

Ads

Ενοχλημένος ο… γνωστός δημοσιογράφος, όπως ο ίδιος παραδέχεται, από πρόσφατο άρθρο μου που αναφέρεται στην αναγνωρισμένη πλέον αποτυχία της νεοφιλελεύθερης εκδοχής της παγκοσμιοποίησης, όπως αυτή εκδηλώνεται με τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που φέρνει στο διεθνές οικονομικό πεδίο η διοίκηση Μπάιντεν και με αφορμή το σχόλιό μου ότι οι αλλαγές αυτές δικαιώνουν τον πυρήνα των πολιτικών θέσεων των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ειδικότερα, βρήκε ευκαιρία να εκτοξεύσει τα υποτιθέμενα φαρμακερά βέλη του, όχι φυσικά απαντώντας με επιχειρήματα, αλλά αντίθετα, προσπαθώντας να μειώσει το κύρος και την προσωπικότητα του αρθρογράφου.

Ερήμην δηλαδή επιχειρημάτων που να αντικρούουν την πραγματικότητα της παρακμής του νεοφιλελευθερισμού που περιέγραφε το συγκεκριμένο άρθρο και την οποία το επικοινωνιακό καθεστώς Μητσοτάκη προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αποκρύψει από τους πολίτες, ο φιλοκυβερνητικός… γνωστός δημοσιογράφος κατέφυγε στη φτηνή λύση της μείωσης του αρθρογράφου. Αναφερόμενος στο έργο μου ως προέδρου της Αττικό Μετρό ΑΕ και διαστρεβλώνοντας πλήρως τα πραγματικά γεγονότα, με παρουσιάζει απαξιωτικά σαν δήθεν επίμονο υποστηρικτή και χειροκροτητή του «Λεγάμενου».

Ούτε το όνομα του Αλέξη Τσίπρα δεν τολμούν να εκστομίσουν.

Ads

Στη συγκεκριμένη αναφορά του σε «απίθανη κωμωδία και σε επικοινωνιακή προεκλογική φιέστα για χάρη του Λεγάμενου» την οποία ευφάνταστα εμπνεύστηκε και περιγράφει με πρωταγωνιστή εμένα, ως πρόεδρο της Αττικό Μετρό, όπου δήθεν έφερα βαγόνι, ράγες και εκδοτήρια εισιτηρίων για να σκηνοθετήσω εικονική λειτουργία του Μετρό της Θεσσαλονίκης ενώπιον του «Λεγάμενου», ο… γνωστός δημοσιογράφος ξεφεύγει εντελώς και περιγράφει φανταστικές ιστορίες.

Καθώς αυτά που γράφει δεν συνέβησαν ποτέ.

Αυτό που σκοπίμως παραποιεί και διαστρεβλώνει, είναι η παρουσίαση του πρώτου ολοκληρωμένου κατασκευαστικά σταθμού του Μετρό της Θεσσαλονίκης, του σταθμού «Σιντριβάνι», παρουσία του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, 7 μήνες πριν τις πρόωρες εκλογές του Ιουλίου 2019. Ήταν η εποχή του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, στο οποίο ο… γνωστός δημοσιογράφος πρωταγωνιστούσε με μεγάλη επιτυχία, με μια ρητορική που ήθελε την φαρμακευτική κάνναβη να ισοδυναμεί με… μπάφους στο Μαξίμου, τη Συμφωνία των Πρεσπών να είναι προδοτική και την καταστροφή στο Μάτι να μην οφείλεται στην κλιματική αλλαγή.

Κατά την παρουσίαση λοιπόν του πρώτου σταθμού του πολύπαθου έργου του Μετρό, που κάθε φορά που έρχεται η κυβέρνηση της ΝΔ το καθυστερεί και το σταματά, με αποτέλεσμα να ζημιώνουν τα δημόσια ταμεία και να κερδίζουν εκατομμύρια σε αποζημιώσεις οι εργολάβοι, παρουσιάστηκε από τη ΝΔ σαν έκθεση… μουσαμάδων.

Υπενθυμίζω ακόμη, για την αποκατάσταση της αλήθειας, ότι σύμφωνα με τα επίσημα Ευρωπαϊκά στοιχεία, το Μετρό της Θεσσαλονίκης από το 2006 που ξεκίνησε να κατασκευάζεται μέχρι και το 2016 που ανέλαβε η διοίκηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είχε ολοκληρωθεί μόλις κατά 33%. Κι όταν η κυβέρνηση του «Λεγάμενου» το παρέδωσε στη σημερινή κυβέρνηση, το έργο είχε φτάσει στο 75% της ολοκλήρωσής του. Ενώ σήμερα, η κυβέρνηση που υπερασπίζεται ο… γνωστός δημοσιογράφος, σύμφωνα και πάλι με τα επίσημα στοιχεία, το έχει φτάσει μόλις στο 80%.

Οι μουσαμάδες δηλαδή και οι Καραγκιόζ μπερντέδες της προπαγάνδας ισοδυναμούν με ολοκλήρωση του 42% του έργου, σε 3,5 μόλις χρόνια. Όταν οι εφευρέτες του μύθου των μουσαμάδων κατάφεραν με την… αμεριμνησία τους να προχωρήσουν το έργο κατά 5% σε σχεδόν 2 χρόνια.

Όμως αν κανείς προσπαθήσει να διαβάσει πίσω και πέρα από την επικοινωνιακή βιτρίνα, εξάγει πολύ χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα για την ποιότητα της δημοσιογραφίας τους, όπως και για το πως σκέπτονται και πως δρουν επικοινωνιακά.
Τους ενοχλεί αφόρητα η αντίθετη άποψη. Έχουν συνηθίσει να ελέγχουν τα ΜΜΕ και να αλωνίζουν μόνοι τους, χωρίς αντίλογο, μονοπωλώντας τα κανάλια, σε βαθμό ώστε να μην αντέχουν πλέον ούτε στην ιδέα της έκφρασης διαφορετικής πολιτικής θέσης, αντίληψης ή άποψης από τη δική τους. Σε βαθμό που να έχουν γίνει αλλεργικοί στην ελεύθερη έκφραση.

Διαθέτουν εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας πολιτικό πολιτισμό. Η καταφυγή στην εύκολη λύση της ειρωνείας, της απαξίωσης και της διαπόμπευσης του πολιτικού τους αντιπάλου, αντανακλά την πολιτική τους φτώχεια, την έλλειψη πολιτικών επιχειρημάτων και το χαμηλό επίπεδο της πολιτικής τους σκέψης και αντιπαράθεσης. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει διαφορετική ή αντίθετη άποψη, υπάρχουν μόνον εχθροί που πρέπει να εξολοθρευτούν.

Είναι αδίστακτοι δολοφόνοι χαρακτήρων. Όποιος γράφει ή λέει κάτι διαφορετικό από τη δική τους ρητορική, εκφράζει κάτι που τους ενοχλεί ή ακόμη που απειλεί την ασφάλεια του επικοινωνιακού τους μονοπωλίου, είναι καραγκιόζης και γελοίος που αξίζει την δημόσια διαπόμπευση.

Δεν ορρωδούν προ ουδενός. Είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να διαστρεβλώσουν την αλήθεια, να κατασκευάσουν ψέματα και να κατασυκοφαντήσουν όποιον θεωρούν επικίνδυνο για τους πολιτικούς τους σχεδιασμούς.

Έχουν αρχίσει και φοβούνται. Λίγο το αρνητικό, για το νεοφιλελευθερισμό που πρεσβεύουν σαν δήθεν μονόδρομο, κλίμα διεθνώς, λίγο που τα εγκλήματα κατά της Δημοκρατίας και οι αρπαχτές κατά του δημόσιου πλούτου έχουν αρχίσει να μην κρύβονται, λίγο που αρχίζει να αποκαλύπτεται ότι δουλεύουν για τις ελίτ, την ίδια ώρα που… δουλεύουν κανονικά τη μεσαία τάξη και τους μη προνομιούχους, λίγο οι φυλακές που αρχίζουν να γεμίζουν με δικούς τους κολλητούς και ευνοούμενους, λίγο η εγκληματικότητα που αυξάνει επικίνδυνα, λίγο που απέτυχαν οικτρά με την πανδημία, λίγο που τους έκραξε το BBC για τα ψέματα που διαδίδουν για να προσελκύσουν τουρισμό και λίγο που τους παραμάζεψε το Ευρωβαρόμετρο για την δήθεν μεγάλη δημοσκοπική τους υπεροχή, λίγο που η δυσαρέσκεια του κόσμου της εργασίας και των επιχειρήσεων για την οικονομική κατάσταση δεν κρύβεται, έχουν αρχίσει να φοβούνται ότι τα ψωμιά τους είναι λίγα. Και ξεκίνησαν τον πόλεμο εναντίον αυτών που θεωρούν επικίνδυνους για την πολιτική τους κυριαρχία.

Έχουν αρχίσει να υπολογίζουν επικοινωνιακά τα κοινωνικά δίκτυα και τους πολιτικούς ιστότοπους. Για φανταστείτε ξεπεσμός! Η κάποτε ναυαρχίδα της δημοσιογραφίας και αυτοί που ελέγχουν το σύνολο των συστημικών ΜΜΕ να φοβούνται και να σχολιάζουν έναν ταπεινό ιστότοπο, το TVXS, του οποίου ακόμη και το όνομα φοβούνται να εκφέρουν, αποκαλώντας το «ιστότοπο του… Κούλογλου»! Μάλλον ο μονόλογος και η μονοκρατορία στην επικοινωνία δεν κρατούν πολύ. Ή αλλιώς η σύγκρουση μεταξύ Δαβίδ και Γολιάθ επαναλαμβάνεται και μάλιστα όχι σαν φάρσα…

Όπως και να έχει, με καθησυχάζει η ιδέα ότι: «για να με κτυπούν αυτοί, κάτι καλό θα έχω κάνει».

Σε κάθε περίπτωση, με αμείωτο ενδιαφέρον θα παρακολουθήσουμε την εκδίκαση της αγωγής του «Λεγάμενου» εναντίον του… γνωστού δημοσιογράφου, για τα ψεύδη που δημοσιοποίησε σε βάρος του με τη δήθεν βίλα που αγόρασε.

Ο χορός της αποκατάστασης της αλήθειας έχει αρχίσει…