Ελάτε να μιλήσουμε για το σύμπαν της ελληνικής Δικαιοσύνης συγκρίνοντας την περίπτωση του Κορκονέα με εκείνη των προσφύγων που παραμένουν πίσω από τα σίδερα της φυλακής, χωρίς να έχουν κάνει τίποτα. Ελάτε να μιλήσουμε για το τι σημαίνει πρότερος σύνομος βίος και τι σημαίνει αβίωτος βίος.

Ο Κορκονέας ήταν ειδικός φρουρός.  Μανιάτης στην καταγωγή, ήταν γνωστός με το παρατσούκλι «Ράμπο» στο Αστυνομικό Τμήμα των Εξαρχείων, φανταζόμαστε όλοι και όλες για ποιον λόγο, έχοντας μάλιστα λάβει εκπαίδευση από τις ειδικές δυνάμεις του Στρατού. Η μητέρα του Γρηγορόπουλου, υποστήριξε ότι ανήκε στην Χρυσή Αυγή.

Οπλοφορούσε με την υποχρεωση να μας προστατεύει. Αντ’αυτού δολοφόνησε τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Συγκεκριμένα σύμφωνα με μάρτυρες σήκωσε το πιστόλι τον πυροβόλησε, τον έβρισε και μετά πυροβόλησε για δεύτερη φορά, κι εξαφανίστηκε. Καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο, σε ισόβια κάθειρξη. Καταδικασμένοι σε ισόβια κάθειρξη μπορούν να αποφυλακιστούν αν έχουν εκτίσει τουλάχιστον είκοσι  έτη της ποινής τους.

Ο Μοχάμαντ έφυγε από τη Σομαλία τη χώρα με τις πολλαπλές κρίσεις, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής αστάθειας, των τρομοκρατικών δραστηριοτήτων, της επισιτιστικής ανασφάλειας, της ξηρασίας, της κλιματικής κρίσης, γιατί ο βίος ήταν αβίωτος. Το ίδιο έπραξαν ο Αμίρ και ο Ακίφ που έφυγαν από το Αφγανιστάν εξαιτίας των Ταλιμπάν για να καταφέρουν να επιβιώσουν στην Δύση. Και οι τρεις βρέθηκαν χρεωμένοι με δεκάδες χρόνια φυλάκισης από την ελληνική Δικαιοσύνη.

Ο Μοχάμαντ καταδικάστηκε σε 142 χρόνια κάθειρξη ως διακινητής, σύμφωνα με τη συνήθη τακτική των ελληνικών αρχών να χαρακτηρίζουν «διακινητή» όποιον βρίσκουν στο τιμόνι της βάρκας των προσφύγων και να τον καταδικάζουν με υπερβολικές και δυσβάσταχτες ποινές, σε μια προσπάθεια ποινικοποίησης του ίδιου του ταξιδιού των προσφύγων προς την αναζήτηση διεθνούς προστασίας. Οι δύο Αφγανοί στην καταγωγή πρόσφυγες έχουν καταδικαστεί πρωτόδικα, μέσω ακόμη μιας διαδικασίας-εξπρές, στην εξοντωτική και παράλογη ποινή των πενήντα χρόνων φυλάκισης ως διακινητές, χωρίς όμως απολύτως κανένα αποδεικτικό στοιχείο.

Έκαναν κάποιο έγκλημα όπως αποδεδειγμένα έπραξε ο Κορκονέας; Όχι. Αντιθέτως ο Μοχάμαντ έσωσε και 33 πρόσφυγες όταν ναυάγησε η βάρκα, ενώ ένας εκ των δύο Αφγανών, είχε στη βάρκα την έγκυο γυναίκα του. Ποιος εγκληματίας διακινητής θα διακινδύνευε τη ζωή των οικείων του;

Η δίκη του Κορκονέα ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2010 και ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου (8 μήνες) ενώ εξάντλησε όλα τα δικαιώματα που ορθά δίνει ο νόμος για προσφυγές στο Εφετείο.

Η μέση διάρκεια των δικών των προσφύγων, είναι περίπου 28 λεπτά. Και η μέση ποινή 44 χρόνια φυλακή. Οι συνεχείς αναβολές των εφέσεων των άτυχων προσφύγων αποτελούν  «βασανιστήριο», σύμφωνα με την Ιρλανδή ευρωβουλευτή Κλαιρ Ντέιλι.

Ο Κορκονέας είχε στην υπεράσπιση του τον ακριβοπληρωμένο Αλέξη Κούγια.

Οι πρόσφυγες συνήθως δεν έχουν καν δικηγόρο, εκτός αν είναι τυχεροί όπως ο Μοχάμαντ, ο Αμίρ και ο Ακίφ και σπεύσουν να τους προσφέρουν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους δικηγόροι που τιμούν το επάγγελμα τους και τον ανθρωπισμό όπως ο Δημήτρης Χούλης και ο Αλέξης Γεωργούλης.  Η καταδίκη να βασίζεται σε μια κατάθεση ενός αξιωματικού της Ελληνικής Ακτοφυλακής, χωρίς εξέταση του μάρτυρα στο δικαστήριο, με δίκες που κρατούν λίγα λεπτά και με εκπροσώπηση από δικηγόρους που ορίστηκαν από το δικαστήριο εκείνη την ημέρα. «Στο μεταξύ, η ζωή αυτών των ανθρώπων έχει καταστραφεί.

Ο Κορκονέας, μετά από 12 χρόνια κράτησης,  με  την αναγνώριση του ελαφρυντικού του πρότερου σύννομου βίου αποφυλακίζεται, με την ψήφο των ενόρκων.

Οχι όμως οι πρόσφυγες που βλέπουν  τα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής, μιας εγκληματικής οργάνωσης,  να καταδικάζονται  συνολικά σε λιγότερα χρόνια από τα 142 του Σομαλού πρόσφυγα Μοχάμαντ,  που έσωσε 31 ζωές.

Οι πρόσφυγες που έχουν καταδικαστεί με την κατηγορία της διακίνησης- ενώ ο πραγματικός διακινητής έχει εγκαταλείψει το σκάφος όταν αυτό φτάνει στην Ελλάδα- αποτελούν τη δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές. Ο Ακίφ, Αμίρ και Μοχαμάντ παραμένουν ανάμεσα τους. Ο Κορκονέας όχι. Έχει το ελαφρυντικό του πρότερου σύνομου βίου, ο άνθρωπος που «… ήταν υποχρεωμένος να έχει σύννομο βίο για να κουβαλάει πιστόλι, και εκμεταλλεύτηκε αυτή τη συνθήκη για να σκοτώσει ένα παιδί» όπως γράφει το άρθρο του Γ. Ανδρουλιδάκη που φιλοξένησε το tvxs.

Το εξοργιστικό στις συγκρίσεις που επιχειρώ παραπάνω, δεν είναι η αποφυλάκιση του Κορκονέα στα 12 χρόνια (εξάλλου κάθε άλλο παρά σωφρονιστικό είναι το ελληνικό σύστημα κράτησης) αλλά το σκεπτικό της απόφασης της Δικαιοσύνης.  Και κυρίως το αδιανόητο έγκλημα απέναντι στους πρόσφυγες που αντιμετωπίζονται ως οι χειρότεροι δολοφόνοι, ενώ μέσα στο δράμα τους σώζουν και τις ζωές των διπλανών τους. Το έγκλημα δεν συντελείται μόνο στο Αιγαίο και στον Έβρο, αλλά και στις αίθουσες των δικαστηρίων.

Διαβάστε επίσης:

• Δίκες των πέντε λεπτών και καταδίκες σε 142 χρόνια φυλακή: Μεγάλες εκδηλώσεις στις Βρυξέλλες
• Ο Guardian για τη δίκη του Ακίφ και του Αμίρ στη Λέσβο και την πρωτοβουλία «δίκαιη δίκη για τον Μοχαμάντ»