Ο Γιάννης Μουζάλας κάλεσε το Γαβριήλ Σακελαρίδη να τηρήσει περισσότερη σεμνότητα, επειδή ο δεύτερος υπενθύμισε ορισμένες αλήθειες για το προσφυγικό, που σχετίζονται με τις ευθύνες του πρώτου.

Η επίκληση της σεμνότητας, αρετή στην οποία αποδίδω ιδιαίτερη αξία, με παρότρυνε να σταθώ στις διαδρομές αυτών των δυο ανθρώπων. Για να διαπιστώσω πόσο η μία μοιάζει με το αντίθετο της άλλης, σαν να ήταν η μία αντικατοπτρισμός της άλλης σε έναν καθρέφτη!

Ο κ. Σακελαρίδης, ξεκινώντας ως επαγγελματικό κομματικό στέλεχος, δραστηριοποιείται σήμερα στην ανεξάρτητη κοινωνική δράση.
Ο κ. Μουζάλας, μετά από ένα αξιοσημείωτο πέρασμα από την ανθρωπιστική δράση, αναδείχτηκε επιτυχημένος γυναικολόγος ελεύθερος επαγγελματίας, πριν καταλήξει επαγγελματίας πολιτικός.

Ο κ. Σακελαρίδης, όντας στην αντιπολίτευση, στοχοποιήθηκε άδικα από τα συστημικά ΜΜΕ, μετά από μια επιτυχημένη πολιτική μάχη.
Ο κ. Μουζάλας, όντας στην εξουσία, προβλήθηκε απλόχερα από τα ίδια ΜΜΕ, ενώ η πολιτική του οδηγούσε το προσφυγικό σε αλλεπάλληλα δράματα, εκθέτοντας την Ελλάδα σε διεθνείς καταδίκες.

Ας υπενθυμίσουμε ότι κατά την διάρκεια της θητείας του κ. Μουζάλα στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, παραιτήθηκαν από το υπουργείο του, στιγματίζοντας ανικανότητα και σκιώδεις χειρισμούς, 3 Γενικοί Γραμματείς και 2 Διευθυντές της Υπηρεσίας Υποδοχής, αριθμός που συνιστά απόλυτο ρεκόρ. Ιδιαίτερο σημείο είναι το γεγονός ότι πολλοί εξ’ αυτών ήταν προσωπικές του επιλογές.

Ο κ. Μουζάλας ήταν αυτός που υπέγραψε μυστική συμφωνία με τον Γερμανό Υπουργό Εσωτερικών εις βάρος της Ελλάδας, δεχόμενος την επαναφορά προσφύγων από την Γερμανία στη χώρα μας, παρά το πάγωμα της Συμφωνίας του Δουβλίνου. Σε πρώτη φάση, ψευδόμενος δημοσίως, το αρνήθηκε. Αναγκάστηκε κατόπιν να το παραδεχτεί, εξηγώντας πως ήθελε να διευκολύνει την Γερμανική κυβέρνηση, αντιμέτωπη με την κοινή της γνώμη. Εμπόδισε οικογενειακές επανενώσεις, πάλι για να διευκολύνει τη Γερμανική κυβέρνηση, παραπονούμενη πως «βούλιαζε» από πρόσφυγες (ενώ εμείς φαίνεται δεν φιλοξενούσαμε αρκετούς), καταπατώντας τη νομιμότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών στην χώρα μας.

Ο κ. Μουζάλας αγνόησε επιδεικτικά τον Νόμο 4375/2016, που ψήφισε η ίδια η κυβέρνησή του, και μάλιστα κατεπειγόντως, αρνούμενος να ορίσει διοικητές στους καταυλισμούς, για να μπορεί να επιλέγει ο ίδιος φίλους και συγγενείς, τους οποίους έστελνε ανά την επικράτεια για να «συντονίζουν με εντολή υπουργού» (βλ. tvxs.gr 2017-10-24 – Η μυστική παραίτηση Καραγγελή). Ας σημειώσουμε πως ο αμφιλεγόμενος τρόπος αμοιβής τους διερευνάται σήμερα από την OLAF.

Όλα αυτά κατέληξαν στο να βρει ο βαρύς χειμώνας 2016-17 τους πρόσφυγες κάτω από καλοκαιρινές σκηνές, ενώ ήταν έτοιμο το σχέδιο στέγασής τους σε οικίσκους. Όταν,  λόγω αυτών των συνθηκών, πέθανε ο πρώτος πρόσφυγας, το (σεμνό) σχόλιο του κ. Μουζάλα ήταν: «είναι κρίμα, αλλά θα μπορούσε να είχε συμβεί σε οποιονδήποτε», υπονοώντας πως αυτό το γεγονός ήταν τυχαίο. Δυστυχώς όμως τα «τυχαία» γεγονότα πήραν μια συστηματική τροπή και πολλοί πρόσφυγες πέθαναν εκείνο το χειμώνα, είτε από κρύο, είτε από αναθυμιάσεις συσκευών απελπισίας, που άναβαν οι παγωμένοι άνθρωποι. Μεταξύ αυτών υπήρξαν και μικρά παιδιά. Καμία έρευνα δεν έγινε και ο κ. Μουζάλας απέφυγε (σεμνά) κάθε άλλο σχολιασμό. Οι οικείοι των θανόντων όμως έχουν στραφεί εναντίον του Ελληνικού Δημοσίου και εκκρεμούν οι υποθέσεις αυτές στη Δικαιοσύνη.

Τέλος, ο κ. Μουζάλας ήταν αυτός ο οποίος, μέσω των συμβούλων του, τους οποίους εξουσιοδοτούσε ώστε να παρακάμπτουν τις αρμόδιες υπηρεσίες του ίδιου του υπουργείου του, τριπλασίασε το κόστος μιας δομής στη Θεσσαλονίκη, από 2,5 εκ. € σε 8,6 εκ. € (tvxs.gr 2016-08-04 – Πόσο κοστίζει τελικά ένας οικισμός 1500 προσφύγων). Το θέμα έφτασε στη Βουλή, όπου εντέχνως απέφυγε να δώσει εξήγηση. Το χαρακτηριστικό της στάσης του κ. Μουζάλα είναι να κρύβεται κάθε φορά κάτω από την σκιά του Αλέξη Τσίπρα. Κάθε ενοχλητική ερώτηση αποτελεί, γι’ αυτόν, συγκαλυμμένη επίθεση κατά τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ο κ. Μουζάλας θέλει να αγνοεί πως, αν ο κ. Τσίπρας τον προστάτεψε μεν αρχικά, κατέληξε δε να τον απομακρύνει στον ανασχηματισμό του Μαρτίου 2018. Στην καθιερωμένη τελετή, ο κ. Μουζάλας παρέδωσε, κυριολεκτικά με κλάματα. Τα οποία απέδωσε στο ότι είναι ευσυγκίνητος.

Από την πλευρά του, ο κ. Σακελαρίδης, έχοντας βρεθεί στον στενό πυρήνα της κυβέρνησης μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διαφωνώντας με την πορεία που επέλεξε το κόμμα του, αποσύρθηκε σιωπηλά, όχι μόνο από την κυβερνητική θέση του, αλλά και από το κομματικό πεδίο. Τι πιο σεμνό θα μπορούσε να πράξει; Και μάλιστα χωρίς να εγκαταλείψει την κοινωνική του ευαισθησία, άρχισε μια νέα δράση, ανεξάρτητη από τον χώρο από τον οποίο είχε αποσυρθεί.

Υπό το φως των γεγονότων αυτών, πώς να σχολιάσουμε την επίκληση σεμνότητας του κ. Μουζάλα, προς τον κ. Σακελαρίδη; Μάλλον κάθε σχόλιο περιττεύει.

* Η Αθηνά Πολίτου είναι κοινωνιολόγος με εξειδίκευση στα ανθρώπινα δικαιώματα.