Πρώτα το αγνόησαν, μετά το απαξίωσαν, τώρα το ξορκίζουν. Όποιος παρακολουθεί συστηματικά την αρθρογραφία του κ. Γιάννη Πρετεντέρη, του κ. Σάκη Μουμτζή, των αρθρογράφων του iefimerida, του protagon του Liberal και άλλων ΜΜΕ  ων  ουκ εστι αριθμός,  νιώθει  την αγωνία  της δεξιάς μπροστά στο πέναλτι της απλής αναλογικής. Όχι μόνο της δεξιάς αλλά και όλων των ακροκεντρώων και μεταμελημένων  αριστερών, που έχουν χρεωθεί την απαξίωση της προοδευτικής διακυβέρνησης.

Εν τω μεταξύ τους τρώει η αγωνία : Αν  τα νούμερα παρά την προσπάθεια τους βγούνε; Αν ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία βγει πρώτο κόμμα; Αν – ακόμα και αν είναι δύσκολο αλλά όχι απίθανο, όπως λένε – η διαφορά είναι τόσο μικρή ώστε τα νούμερα πάλι να βγαίνουν; Αν χρειάζεται 141 ψήφους η ψήφος εμπιστοσύνης  , αν δηλαδή αρκεί η αποχή του ΚΚΕ; Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις η αγωνία τους ισχυροποιεί ακριβώς  αυτό που ξορκίζουν, λειτουργεί αντίστροφα ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Λογικά αντιδρώντας  και ο ελάχιστα υποψιασμένος πολίτης σκέφτεται : για να τσουρουφλίζονται και να χοροπηδάνε  έτσι αυτοί δεν πρέπει να είναι τόσο μακριά ή τόσο απωθητική η προοπτική της προοδευτικής διακυβέρνησης. Σε μια εποχή όπου η ακρίβεια και η παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη χτυπάνε  κόκκινο δεν θέλει πολύ ο αναποφάσιστος ψηφοφόρος  να οδηγηθεί στην κάλπη της μόνης εφικτής εναλλακτικής πρότασης. Εξάλλου όλα αυτά που θα πάθαινε αν έρχονταν οι «κομμουνισταί»  δηλαδή ακρίβεια, πληθωρισμός, έλλειψη φαρμάκων, περίσσευμα παρακολουθήσεων της ιδιωτικής ζωής  , χειραγώγηση δικαιοσύνης, έξαρση της εγκληματικότητας  τα έπαθαν στον υπέρτατο βαθμό  με την κυβέρνηση των αρίστων. Μαζί βέβαια με τις  πάγιες επιδιώξεις  της Δεξιάς που είναι η υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας ,  η ιδιωτικοποίηση της Υγείας και το πλιάτσικο στον δημόσιο κορβανά.

Όπως , λοιπόν ο Λυσίας στον υπέρ Αδυνάτου μπορούμε και εμείς να αναφωνήσουμε  ότι «ου πολλώ δέω χάριν έχειν τω κατηγόρω ότι μοί παρασκεύασε τον αγώνα τουτονί». Πρέπει να ευχαριστήσουμε τους πολέμιους της προοδευτικής διακυβέρνησης. Όσα δεν κάναμε εμείς για να πείσουμε τους πολίτες για το εφικτό του εγχειρήματος  ήδη από την κάλπη της απλής αναλογικής , το έκαναν αυτοί μέσα στον πανικό τους με τις παθιασμένες επιθέσεις τους.

Αξίζει να παρακολουθήσετε τους τίτλους στην αγωνιώδη προσπάθεια να αποτρέψουν τους πιθανούς εταίρους στην προοδευτική διακυβέρνηση. Δεν φείδονται επαίνων για ανθρώπους και κόμματα που μέχρι χτες απαξίωναν σε βαθμό χλευασμού. Και τούμπαλιν βεβαίως αν αντιληφθούν ότι αποδίδει  η εκστρατεία εκφοβισμού .Έτσι ο Ανδρουλάκης πρώτα είναι κινούμενο του Τσίπρα ο οποίος  σαν μπαμπούσκα θα προβάλλει κυρίαρχος μέσω Ανδρουλάκη.

Μόλις ο Ανδρουλάκης ψελλίσει  «απεταξάμην την προοδευτική διακυβέρνηση» αλλάζει ο χαβάς. Την μισή βδομάδα ο Ανδρουλάκης ανοίγει την πόρτα στην προοδευτική διακυβέρνηση, μετά την Πέμπτη την κλείνει ερμητικά. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι για αυτή την σύγχυση σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται ο ίδιος ο Ανδρουλάκης με τους χρησμούς του. Με τον Βαρουφάκη αντιθέτως δεν υπάρχει ταλάντευση ούτε ανάγκη πίεσης. «Κλείνει την πόρτα στον Τσίπρα και την προοδευτική διακυβέρνηση»,  είναι οι πανομοιότυποι τίτλοι, ιδίως από την στιγμή που έγινε γνωστό το εν εξελίξει ειδύλλιο με την ΛΑΕ του Λαφαζανη, χωρίς όμως τον Λαφαζάνη.

Μόνο που η πολιτική δεν είναι αριθμητική και η πρόσθεση δυο ανόμοιων συνόλων πολλάκις οδηγεί σε αφαίρεση. Ριζοσπάστης αριστερός/η  δεν σημαίνει αδιάφορος/ η  για την διακυβέρνηση της χώρας και αυτό οσονούπω θα το διαπιστώσουν άπαντες. Με πρώτους αυτούς που θεωρούν ότι είναι  θωρακισμένοι από το μικρόβιο της κυβερνησιμότητας, μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες, γύρω στο 2080. Δηλαδή την ηγεσία του ΚΚΕ.

Δεξιοί και ακροκεντρώοι αρθρογράφοι  έχουν ξεχάσει δια μιας τον πασίγνωστο και πανθομολογούμενο δογματισμό του ΚΚΕ. Δογματισμό απολύτως βολικό για αυτούς στον βαθμό που στρέφεται μονομερώς   κατά του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία. Ποιος νοιάζεται τώρα για την δικτατορία του προλεταριάτου; Αρκεί το πρεκαριάτο να μείνει τώρα μακρυά από την κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, να μην παγιδευτεί νομίζοντας ότι μπορεί να βελτιώσει την ζωή του με μια προοδευτική κυβέρνηση.

Αξίζει να διαβάσετε το χτεσινό άρθρο του κ. Σάκη Μουμτζή στο Liberal με τον χαρακτηριστικό τίτλο» Το ΚΚΕ έθαψε την «προοδευτική» κυβέρνηση». Μια τεράστια κραυγή ανακούφισης βγαίνει από την πένα του . Γράφει: Αν  υπήρχε μια οριακή περίπτωση να σχηματιστεί από τις πρώτες εκλογές κυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΜέΡΑ 25, αυτή η πιθανότητα έσβησε με τη δήλωση του γραμματέα του Π.Γ. της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ κ. Δ. Κουτσούμπα, πως δε θα στηρίξει τέτοια κυβέρνηση. Αν κατόπιν συμφωνίας το ΚΚΕ απείχε από την ψηφοφορία για ψήφο εμπιστοσύνης, θα απαιτούνταν 141 ψήφοι, εφ’ όσον εξέλεγε 20 βουλευτές όπως είναι αναμενόμενο. (300-20=280 x50%). Κάτι που τα τρία κόμματα θα μπορούσαν να το πετύχουν.

Συνεπώς, κάηκε ακόμα ένα σενάριο για την «προοδευτική» κυβέρνηση. Και έμεινε ο Ν. Ανδρουλάκης εκτεθειμένος για την άστοχη δήλωσή του για κυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία στην αντιπολίτευση.» Με  ένα σμπάρο δυο τρυγόνια μια και ο κ, Μουμτζής δεν ξεχνάει ότι βασικός στόχος του είναι να αποθαρρύνει το ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ. Το ΚΚΕ εν προκειμένω- που θεωρεί τυχοδιωκτισμό να συμμετάσχει σε προοδευτική κυβέρνηση  είναι απλώς χρήσιμο μέσο.  Και καταλήγει κάνοντας την επιθυμία του πραγματικότητα και εδώ αστοχεί.

«Έμεινε» , γράφει,» ο Τσίπρας χωρίς αφήγημα». Αστοχεί γιατί, παρότι παλιός αριστερός στα νιάτα του, ξέχασε την άλφα βήτα της Αριστεράς. Η Αριστερά πάντα έκανε και συνεχίζει να κάνει πολιτική και από τα πάνω και από τα κάτω. Έχει την εντύπωση ο κ. Μουμτζης και οι συν αυτώ ότι ο Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, όταν πριν τρία χρόνια έριξαν την ιδέα της προοδευτικής διακυβέρνησης είχαν κατά νου μόνο την αείμνηστη  Γεννηματά , τον Κουτσούμπα και τον Βαρουφάκη ; Ότι το αφήγημα εξαρτάται  μόνο από την βούληση των ηγεσιών;  Ότι η τελική τους βούληση θα είναι ανεπηρέαστη από τον συσχετισμό δύναμης, από τις τάσεις που διαμορφώνονται στο εσωτερικό των κομμάτων, από την κρίσιμη απάντηση που θα δώσουν όταν τα νούμερα βγαίνουν, όταν το φάσμα της τιμωρίας από τον λαό της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς στην κάλπη της ενισχυμένης αναλογικής θα πλανιέται πάνω τους;

Μπορεί να έχει ξεχάσει την Αριστερά και τον τρόπο που πολιτεύεται ο κ. Μουμτζής. Όμως έξυπνος άνθρωπος είναι και κοινή λογική διαθέτει. Είμαστε η μόνη δύναμη που θέλει και  αριθμητικά μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή. Και που αν αυτό δεν συμβεί θα πάει στην «παράταση» με πολλές πιθανότητες υπέρ της. Η ΝΔ είναι καταδικασμένη στην χειρότερη μάλιστα  στιγμή της να αναζητήσει αυτοδυναμία ή κυβέρνηση με Βελόπουλο. Το πρώτο – για να χρησιμοποιήσω και εγώ τα λόγια του κ Μουμτζή- λίγους μήνες πριν τις εκλογές δεν προκύπτει από πουθενά . Αν επιλέξει το δεύτερο – πράγμα που όπως θυμάστε δεν απέκλεισε ο κ. Βορίδης- θα μας διευκολύνει να διευρύνουμε το αντιδεξιό μέτωπο.  Από αφήγημα  πάντως δεν θα ξεμείνουμε.