Για 16 χρόνια δημοσιογράφος, δεν έχω πολλούς φίλους από τον χώρο. Κι από αυτούς που έχω, με τους περισσότερους συνδεθήκαμε σε συνδικαλιστικές δράσεις, όχι πάνω στη δουλειά. Ένας από τους λίγους με τους οποίους συνδέθηκα φιλικά δουλεύοντας μαζί του είναι ο Fabien Perrier, Γάλλος δημοσιογράφος, ο οποίος εργάζεται τα τελευταία 12 χρόνια ως ανταποκριτής γαλλόφωνων εφημερίδων στην Αθήνα.

Ο Φαμπιέν, το έχω ξαναπεί, εργάζεται με έναν τρόπο εντελώς ψυχαναγκαστικό για τα ελληνικά γούστα. Βασίζεται αποκλειστικά σε πηγές και όχι στην άποψή του,  ενοχλεί ξανά και ξανά όσους του μίλησαν για να επιβεβαιώσει ότι συμφωνούν με τα σημεία στα οποία αναφέρεται το όνομά τους και φροντίζει πάντα να δημιουργήσει ένα πλαίσιο με το οποίο να εισάγει τον γαλλόφωνο αναγνώστη στο ζήτημα με το οποίο ασχολείται.

Το αποτέλεσμα μπορεί να αρέσει ή να μην αρέσει, ωστόσο η αρτιότητά του έχει κριθεί: είναι πολλά τα σημαντικά γαλλόφωνα  έντυπα και σάιτ τα οποία τον εμπιστεύονται ως ανταποκριτή εδώ και χρόνια.

Προχθές ο Φαμπιέν Περιέ δέχθηκε μια πολύ έντονη προσωπική επίθεση από το υπουργείο πολιτισμού, με αφορμή το ρεπορτάζ που έκανε για τις εργασίες που γίνονται στην Ακρόπολη για την εφημερίδα Libération. Το ρεπορτάζ είναι χαρακτηριστικό του τρόπου που δουλεύει ο Περιέ: μιλούν για το ζήτημα δύο επώνυμες και μια ανώνυμη πηγή και παρατίθεται επίσης η άποψη του υπουργείου, καθώς και του υπεύθυνου των εργασιών στην Ακρόπολη. Το αποτέλεσμα δεν άρεσε στο υπουργείο, το οποίο στοχοποιεί ευθέως τον δημοσιογράφο στην επιστολή του προς την εφημερίδα.

Προσωπικά δεν σοκαρίστηκα από την επιστολή του υπουργείου πολιτισμού. Το ελληνικό κράτος έχει συνηθίσει να θεωρεί ότι τα διεθνή ρεπορτάζ για τη χώρα είναι κάτι σαν πληρωμένες διαφημιστικές καταχωρήσεις. Επίσης, έχει συνηθίσει στην ιδέα ότι μια κυβέρνηση μπορεί να σηκώνει ένα τηλέφωνο και να στοχοποιεί έναν δημοσιογράφο που δεν έγραψε αυτό που «έπρεπε». Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να συνηθίσουμε κι εμείς στην ιδέα -όχι μόνο οι δημοσιογράφοι, αλλά όλοι μας.

Η Ακρόπολη δεν είναι ιδιοκτησία της Μενδώνη, δεν είναι καν ιδιοκτησία του ελληνικού κράτους. Είναι μια παγκόσμια κληρονομιά, η διαχείριση της οποίας αποτελεί θέμα για όλον τον κόσμο. Ο Περιέ πολύ σωστά ασχολείται με το θέμα, όπως έκαναν και πολλά ΜΜΕ διεθνώς, και όπως θα έκαναν αν η αιγυπτιακή κυβέρνηση έκανε εργασίες που άλλαζαν τον χαρακτήρα των πυραμίδων.

Η στοχοποίησή του από την ελληνική κυβέρνηση είναι ένα ακόμα δείγμα αυταρχισμού από την πλευρά της και πολύ ενδεικτική του τρόπου με τον οποίον αντιλαμβάνεται την ελευθερία του τύπου και την έρευνα.

Εκφράζω την πλήρη αλληλεγγύη μου στον συνάδελφο Φαμπιέν Περιέ και περιμένω και από τις δημοσιογραφικές ενώσεις στην Ελλάδα να κάνουν το ίδιο.

Από το Facebook