Η γενιά του ’80 και του ’90, η γενιά του γράφοντος, μεγάλωσε με την καλλιεργηθείσα ιδεοληψία ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, παλινορθώνοντας την δημοκρατία, ιδρύοντας την Νέα Δημοκρατία και νομιμοποιώντας το αριστερό κίνημα, υπήρξε ο μεγάλος γεφυροποιός της ολισθηρής ελληνικής πολιτικής κονίστρας. Μάθαμε να επιδαψιλεύουμε τιμή στον μεγάλο εθνάρχη για το γεγονός ότι στο πολιτειακό δημοψήφισμα του 1974 δεν πήρε θέση (πώς θα μπορούσε άλλωστε όντας αρχηγός κράτους;) ή ότι μετέτρεψε τις εις θάνατον ποινές σε βάρος των πρωταιτίων της χούντας σε καθείρξεις.

Ads

Εκείνη την εποχή, εξ όσων γνωρίζω, οι φωνές που επέμεναν να θυμίζουν τον «προηγούμενο» Καραμανλή, τον πρωθυπουργό των 4 νεκρών και των 300 τραυματιών στις διαδηλώσεις για το Κυπριακό το 1956 στην Αθήνα, τον εντολέα των εκλογών βίας και νοθείας του 1961, τον πολιτικά υπεύθυνο για την δολοφονία Λαμπράκη το 1963 αλλά ακόμα και τον πρωθυπουργό που εν μέσω τουρκικής εισβολής αναφώνησε «η Κύπρος κείται μακράν», όλες αυτές οι υπενθυμίσεις συνετρίβησαν από τον ορμητικό ενθουσιασμό της περιόδου. Η δε προδιαγεγραμμένη ελέω του τότε γεωπολιτικού της βάρους ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, τον τοποθέτησε στο πάνθεον των Βαλκάνιων πολιτικών και ξέπλυνε για πάντα τους φαιούς λεκέδες από το πολιτικό του κοστούμι. Και μαζί με τον Καραμανλή, η Νέα Δημοκρατία συσσώρευσε ένα πολιτικό κεφάλαιο που ακόμα εξαργυρώνει – αν και φαίνεται ότι το έχει σπαταλήσει απρόσεκτα: το κεφάλαιο του κόμματος της σταθερής ευρωπαϊκής και αστικοδημοκρατικής κατεύθυνσης.

Δεν χρειάζονται περισπούδαστες μελέτες και παρουσιάσεις για να τεκμηριωθεί ότι υπό τη σκέπη της ΝΔ, όχι μόνο φιλοξενήθηκαν αλλά και έδρασαν και δρουν φασιστικές συνιστώσες. Είναι εκείνες οι ομάδες που υπό τον μανδύα του lifestyle επιχείρησαν να μετατρέψουν σε mainstream θέση το αίτημα για επιστροφή του βασιλιά από τη δεκαετία του ’90 και μετά. Είναι οι πολιτευτές με δοσιλογικό οικογενειακό υπόβαθρο και μεγάλες περιουσίες χτισμένες πάνω στην καταστροφή ή τον αφανισμό χιλιάδων Ελλήνων. Οι «αγανακτισμένοι πολίτες» που λίντσαραν και δολοφονούσαν Αλβανούς μετανάστες υπό την ανοχή των αρχών κατά το πρώτο κύμα εισροής τους όταν ο Μητσοτάκης άνοιξε τα σύνορα με την γείτονα στις αρχές του 1990. Οι δολοφόνοι του Τεμπονέρα. Οι φασιστικές ορδές των Ultras της φοιτητικής παράταξης της ΔΑΠ που τα βράδια των σπουδαστικών εκλογών στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 2000 επέδραμαν στα αμφιθέατρα υπό σχηματισμούς ταγμάτων εφόδου και με συνοδεία πληρωμένων νυχτόβιων μπράβων τραυματίζοντας φοιτητές.

Από εκεί φτάσαμε στην συνδιαλλαγή Χρυσής Αυγής και ΝΔ μέχρι και την δολοφονία Φύσσα (συνομιλίες Μπαλτάκου-Κασιδιάρη επί Σαμαρά), στις επικλήσεις του νυν βουλευτή της ΝΔ Παπαδημητρίου στην Χρυσή Αυγή να «σοβαρευτεί» ώστε να αποτελέσει δυνητικό κυβερνητικό εταίρο, στις διαδηλώσεις για το Μακεδονικό, στην εκδίωξη προσφυγόπουλων από σχολεία, στις «πολιτοφυλακές» της Μυτιλήνης και τα αντιμεταναστευτικά προγκρόμ, στο ριζοσπαστικοποιημένο αντιεμβολιαστικό κίνημα και εσχάτως στις ναζιστικές εφορμήσεις από σχολεία σε βάρος αριστερών κινητοποιήσεων. Οι ρουφιανιές του Μπογδάνου από θεσμικής θέσης και η υπουργοποίηση των στελεχών του Καρατζαφέρη επωάστηκαν σιωπηλά μέσα σε αυτό τον εσμό.

Ads

Η επιχείρηση της πλήρους απενοχοποίησης της ναζιστικής ακροδεξιάς ξεκίνησε αρκετά πριν την καταδίκη της ΧΑ. Ο υποψήφιος τότε δήμαρχος Αθήνας Μπακογιάννης βόλταρε και «ενημερωνόταν» το 2018 στον Άγιο Παντελεήμονα με σεσημασμένο χρυσαυγίτη.

Μετά ήρθε η εισαγγελική πρόταση (Οικονόμου) για το μη τεκμηριωμένο της εγκληματικής οργάνωσης, η απρόκλητη διάλυση της πανηγυρικής διαδήλωσης μπροστά στο Εφετείο (7.10.2020) η παράνομη και δικονομικά ανερμάτιστη αποφυλάκιση του πυρηνάρχη
Πατέλη, η κίνηση ποινικών διαδικασιών με ξεκάθαρα αντικομμουνιστικές προθέσεις  από απόστρατους αξιωματικούς του στρατού σε βάρος του δημοσιογράφου Μπογιόπουλου. Την ίδια στιγμή τουλάχιστον 7 ακροδεξιές οργανώσεις με 5.000 μέλη δρουν σχεδόν ανενόχλητες στην Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με διαρροές της ίδιας της ΕΛ.ΑΣ. Πολλοί θεώρησαν ότι κάπου εκεί θα έμπαινε κάποιο όριο καθώς οι μνήμες του 2008, οι ταραχές που κλόνισαν την αστική κανονικότητα μετά την φασιστικών χαρακτηριστικών κρατική δολοφονία Γρηγορόπουλου ίσως και να είχαν συνετίσει το βαθύ κράτος και τους πολιτικούς του βραχίονες.

Κι όμως, η εν ψυχρώ δολοφονία του νεαρού Ρομά στο Πέραμα και, έτι περαιτέρω, η επίσημη κρατική κάλυψη στους κατηγορούμενους για ανθρωποκτονία αστυνομικούς από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη όπως εκφράστηκε από την θρασύτατη εμψυχωτική συνάντηση που είχε μαζί τους στη ΓΑΔΑ, μετακινούν την κόκκινη γραμμή της επίσημης Πολιτείας σε πιο βαθιά νερά.

Οι φασιστικοί θύλακες του βαθέως κράτους και το υποκοσμιακό κατεστημένο των ΜΜΕ που επεδίωξαν το ξέπλυμά της ΧΑ όταν η οργάνωση «έσφαζε ό,τι κινείται», επιδιώκουν την ρεβάνς περνώντας από τον περίβολο της δεξιάς πολυκατοικίας, στο εσωτερικό της, κρατώντας στο χέρι την επίσημη κυβερνητική πρόσκληση Ήδη, άλλωστε, έχουν καταλάβει διαμερίσματα με θέα. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: η όποια κεντροαριστερά, αριστερά ή άλλη προοδευτική της εκδοχή δεν πρόκειται να ξανακυβερνήσει. Και αυτό θα επιτευχθεί με κάθε κόστος. Οποιαδήποτε ψευδαίσθηση περί του αντιθέτου είναι επικίνδυνη για όσες και όσους ενδώσουν σε αυτές και πορευτούν προς την κάλπη με κλάδο ελαίας ή ακόμα χειρότερα, με τον σταυρό στο χέρι.